Follow
اکبر گنجی، خبرنامه گویا، بیست و یکم نوامبر 2019:… نیروهایی که توسط مجاهدین خلق سازماندهی شده اند، قطعاً در حرکت مردمی اخیر حضور داشته اند. اما آنان به خوبی می دانند که اگر شعارهایی به سود سازمان سر دهند یا نمادهایی از سازمان را بر افرازند، اول توسط مردم با آن ها برخورد صورت خواهد گرفت. مجاهدین خلق آن قدر نزد همه بدنام اند که نمی توانند ابراز وجودی بکنند. اما سازمانی که با دولت های آمریکا، اسرائیل، عربستان سعودی، و….کار مشترک انجام داده و می دهد؛ از حرکت اعتراضی اخیر چه استفاده ای کرده است؟ نیروهایش چه اقداماتی در شهرهایی که حضور داشته اند انجام داده اند؟ آنان کوشیده اند حرکت مردمی را به چه سمت و سویی سوق دهند؟ اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر خشونت
مبارزه از منظر رجوی و سازمان مجاهدین خلق
اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر خشونت
چرا هیچ اثری از سازمان مجاهدین خلق در حرکت اعتراضی مردم علیه جمهوری اسلامی دیده نمی شود؟ اکبر گنجی
“بدیهی است که آن ها نه تنها هیچ گاه مخالف خشونت و ترور و جنگ نبوده اند، بلکه از همه این ها به گستردگی تمام استفاده کرده اند. مسعود رجوی در گزارش یکساله گفت که فقط در یک سال اول پس از خرداد ۱۳۶۰،بیش از ۲ هزار نفر از نیروهای جمهوری اسلامی را ترور کرده اند. مطابق گزارش های رسمی سازمان مجاهدین خلق، این سازمان در جنگ صدام حسین علیه ایران، حدود ۶۹ هزار نظامی ایران را کشته است. این سازمان با این سوابق مهارت بسیاری در استفاده از خشونت دارد. نیروهای سازمان مجاهدین خلق در حرکت اعتراضی چند روز اخیر مردم علیه جمهوری اسلامی دست به چه اقداماتی زده اند؟ “
سازمان مجاهدین خلق، متشکل ترین تشکیلات مخالف جمهوری اسلامی با نظمی آهنین و توتالیتر است. به نحوی که پس از گذشت سال ها یک کلمه هیچ یک از اعضای سازمان درباره سرنوشت مسعود رجوی سخن نمی گویند. سازمان مجاهدین خلق تجربه بالایی در نفوذ در ارکان جمهوری اسلامی، عملیات نظامی، تروریسم ، جنگ با صدام علیه ایران و جاسوسی دارد.
هر حرکت اعتراضی به حقی که مردم ایران علیه جمهوری اسلامی به راه می اندازند، مدعیان رهبری در خارج از کشور و گروه ها و سازمان ها می کوشند تا از آن به نفع خود استفاده کنند و یا آن را به نام خود ثبت سازند. به عنوان مثال، سلطنت طلبان از این نوع ادعاها درباره حرکت اعتراضی دی ماه ۱۳۹۶ و حرکت اعتراضی آبان ۱۳۹۸ داشته اند. آیا سازمان مجاهدین خلق هیچ حضوری در این اعتراض ها نداشته و هیچ ادعایی درباره آن ها ندارد؟ مجاهدین حتی آن قدر متواضع شده اند که از نقششان سخن نمی گویند تا ریا نشود؟ یا در تظاهرات هیچ نمادی از خود به نمایش نمی گذارند و فقط و فقط برای رضایت خدا کار می کنند؟
نیروهایی که توسط مجاهدین خلق سازماندهی شده اند، قطعاً در حرکت مردمی اخیر حضور داشته اند. اما آنان به خوبی می دانند که اگر شعارهایی به سود سازمان سر دهند یا نمادهایی از سازمان را بر افرازند، اول توسط مردم با آن ها برخورد صورت خواهد گرفت. مجاهدین خلق آن قدر نزد همه بدنام اند که نمی توانند ابراز وجودی بکنند. اما سازمانی که با دولت های آمریکا، اسرائیل، عربستان سعودی، و….کار مشترک انجام داده و می دهد؛ از حرکت اعتراضی اخیر چه استفاده ای کرده است؟ نیروهایش چه اقداماتی در شهرهایی که حضور داشته اند انجام داده اند؟ آنان کوشیده اند حرکت مردمی را به چه سمت و سویی سوق دهند؟
بدیهی است که آن ها نه تنها هیچ گاه مخالف خشونت و ترور و جنگ نبوده اند، بلکه از همه این ها به گستردگی تمام استفاده کرده اند. مسعود رجوی در گزارش یکساله گفت که فقط در یک سال اول پس از خرداد ۱۳۶۰،بیش از ۲ هزار نفر از نیروهای جمهوری اسلامی را ترور کرده اند. مطابق گزارش های رسمی سازمان مجاهدین خلق، این سازمان در جنگ صدام حسین علیه ایران، حدود ۶۹ هزار نظامی ایران را کشته است. این سازمان با این سوابق مهارت بسیاری در استفاده از خشونت دارد. نیروهای سازمان مجاهدین خلق در حرکت اعتراضی چند روز اخیر مردم علیه جمهوری اسلامی دست به چه اقداماتی زده اند؟
پاسخ به این پرسش تکلیف تمامی دموکراسی خواهان را با “هروئین خشونت” روشن می سازد. مردم به حق علیه جمهوری اسلامی تظاهرات اعتراضی مسالمت آمیز برگزار کرده و خواستار تحولات بنیادین هستند. اما باید دید کدام افراد و گروه ها می کوشند حرکت مردمی را به “زهر خشونت” آلوده سازند؟
افرادی که آرزو و آرمان شان جایگزین کردن یک «جمهوری دموکراتیک ملتزم به آزادی و حقوق بشر و عدالت به مثابه رفع کلیه اشکال تبعیض های قومی و مذهبی و جنسی و طبقاتی و بهره کشی» به جای دیکتاتوری جمهوری اسلامی است، می دانند که با خشونت، ترور، به آتش کشیدن همه اماکن عمومی و غارت اموال ملی نمی توان به این آرمان دست یافت. این نوع اقدامات اگر گسترده شوند، ایران را به مغاک جنگ داخلی و تجزیه پرتاب خواهند کرد. اگر هم شکست بخورند، جمهوری اسلامی فضا را بیش از پیش خواهد بست.
فرض کنید بیماری به پزشکی جهت دردهای شدید جسمانی و روانی رجوع می کند. بیمار به پزشک می گوید من برای درمان بیماری از هروئین استفاده می کنم و تاکنون موثر بوده است. پزشک با مسئولیت و اخلاق حرفه ای به او خواهد گفت که هروئین تو را خواهد کشت. اخلاق پزشکی و مسئولیت انسانی به او اجازه نمی دهد تا به بیمار تجویز هروئین کند و برای خلاص شدن یکسره از شر درد به او زهر تجویز کند.
خشونت هروئین و زهر است. آری رژیم های دیکتاتوری از خشونت و سرکوب استفاده کرده و می کنند. به همین دلیل نیز دیکتاتوری نامیده می شوند. اما آیا مخالفان نیز باید مانند دیکتاتور شده و از خشونت استفاده کنند؟ پس چه فرقی میان مخالفان دموکرات و دیکتاتور خودکامه وجود دارد؟ اگر مخالفان جمهوری اسلامی هم از خشونت استفاده کنند، مانند خامنه ای خواهند شد.
ما در این روزها، ماه ها، سال ها و دهه ها؛ به رهبرانی چون گاندی، مارتین لوتر کینگ و مادر ترزا نیاز داریم. مبارزه غیر خشونت آمیز هم به خوبی تئوریزه شده ، هم تجربه خوبی در جوامع مختلف از خود به یادگار گذارده است.
دموکراسی خواهان، دموکراسی و حقوق بشر و عدالت و برابری را برای ایران و ایرانیان می خواهند. اگر افراد و سازمان هایی ایران را با خشونت و آتش افروزی به جنگ داخلی و تجزیه پرتاب کنند، دیگر ایران و ایرانیان باقی نخواهند ماند تا از برابری و آزادی بهره مند شوند. «اول بقای ایران و ایرانیان»، «دوم گذار غیر خشونت آمیز از جمهوری اسلامی به جمهوری سکولار دموکراتیک عادلانه».
فیس بوک اکبر گنجی: https://www.facebook.com/AkbarGanji/
تلگرام اکبر گنجی: https://t.me/ganji_akbar/8562
اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر خشونت
***
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/مجاهدین-خلق-چه-میکنند-؟-از-عراق-تا-آلب/
مجاهدین خلق چه میکنند ؟ – از عراق تا آلبانی
فرین عاصمی، بی بی سی، سیزدهم نوامبر 2019:… شبکه جهانی بی بی سی اخیرا گزارشی از وضعیت اعضای سازمان مجاهدین خلق در آلبانی تهیه کرده‌است. در این گزارش که دو خبرنگار بی بی سی در آلبانی آن را تهیه کرده اند، گفته شده که صدها نفر از اعضای مجاهدین این گروه را ترک کرده اند. بعضی از کسانی که سازمان مجاهدین را ترک کرده اند، می گویند قوانین سخت آن درباره تجرد و کنترل روابط اعضای خانواده باعث بریدن آنها از این سازمان شده. مجاهدین خلق چه میکنند ؟ – از عراق تا آلبانی
مجاهدین خلق: پایان سی سال حضور در عراق
مجاهدین خلق چه میکنند ؟ – از عراق تا آلبانی
12 نوامبر 2019 – 21 آبان 1398
شبکه جهانی بی بی سی اخیرا گزارشی از وضعیت اعضای سازمان مجاهدین خلق در آلبانی تهیه کرده‌است. در این گزارش که دو خبرنگار بی بی سی در آلبانی آن را تهیه کرده اند، گفته شده که صدها نفر از اعضای مجاهدین این گروه را ترک کرده اند. بعضی از کسانی که سازمان مجاهدین را ترک کرده اند، می گویند قوانین سخت آن درباره تجرد و کنترل روابط اعضای خانواده باعث بریدن آنها از این سازمان شده.
فرین عاصمی گزارش می‌دهد.
مجاهدین خلق چه میکنند ؟ – از عراق تا آلبانی
***
مسعود خدابنده : مجاهدین خلق، فرقه رجوی به آخر خط رسیده اند
مسعود خدابنده: سازمان مجاهدین خلق نه حامی مالی، که انتقال دهنده‌ی پول و عامل شستشو است
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/مجاهدین-خلق-در-آلبانی-نباید-به-سکس-فکر-ک/
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
لیندا پرسلی و آلبانا کاساپی بی‌بی‌سی ، تیرانا ، یازدهم نوامبر 2019:… سازمان مجاهدین خلق رابطه عاشقانه و ازدواج را ممنوع کرده بود. اوضاع همیشه این گونه نبود و والدین و فرزندانشان به مجاهدین می‌پیوستند. اما پس از یک شکست خونین مجاهدین از حکومت ایران، کادر رهبری به این نتیجه رسید که دلیل این اتفاق عدم تمرکز مجاهدین به دلیل روابط شخصی بود. پس از این بود که طلاق‌های زیادی رخ داد. بچه‌ها از والدین گرفته شدند (اغلب به مراکز نگهداری در اروپا فرستاده شدند) و از اعضای مجاهدین خواسته شد که این راه را ادامه دهند. حیرانی می‌گوید که در آن دفتر حتی باید راجع به فکر و خیالشان هم می‌نوشتند: “برای مثال، وقتی من یک بچه را در تلویزیون می‌دیدم و حس می‌کردم خودم هم دوست دارم بچه و خانواده داشته باشم.” اعضای مجاهدین مجبور بودند که مطالب دفترچه‌هایشان را در جلسه‌های روزانه مقابل فرمانده‌شان بخوانند. حیرانی می‌گوید: “این برای یک آدم خیلی سخت است.” مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
رجوی مزدور و تروریست است و ما نجات یافتگان از فرقه
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
مجاهدین خلق ؛ گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
شش سال از زمانی که آلبانی میزبان مجاهدین خلق، یکی از گروه‌های اصلی مخالف حکومت ایران شده، گذشته است. صدها نفر از اعضای گروه آن را ترک کرده‌اند و تعدادی از آنها گفته‌اند که این کار به دلیل قوانین سفت و سخت سازمان در مورد تجرد و همین طور کنترل روابط اعضای خانواده بوده است. حالا ده‌ها نفر از اعضای رنج‌کشیده این گروه در تیرانا، پایتخت آلبانی هستند؛ نه می‌توانند به ایران برگردند و نه راهی به زندگی عادی دارند.
“۳۷ سال با زن و پسرم حرف نزدم. آنها فکر می‌کردند مرده‌ام. ولی گفتم نه من زنده‌ام و در آلبانی هستم… اشک‌شان جاری شد.”
“۳۷ سال با زن و پسرم حرف نزدم. آنها فکر می‌کردند مرده‌ام. ولی گفتم نه من زنده‌ام و در آلبانی هستم… اشک‌شان جاری شد.”
تماس تلفنی پس از گذشت سالیان دراز، برای غلام میرزایی هم سخت بود. او ۶۰ ساله است و دو سال پیش از اردوگاه نظامی‌گونه مجاهدین در حومه تیرانا گریخت.
حالا در شهر زندگی می‌کند، سرشار از افسوس است و البته کوله‌باری از اتهامات فرمانده‌های مجاهدین را به دوش می‌کشد که او را به جاسوسی برای دشمن قسم خورده‌شان، حکومت جمهوی اسلامی ایران، متهم میکنند.
سازمان مجاهدین خلق تاریخچه‌ای متلاطم و خونین دارد. به عنوان یک گروه اسلامگرا-مارکسیست افراطی، سابقه آنها به مبارزه با شاه قبل از انقلاب سال ۱۹۷۹ ایران برمی‌گردد.
ولی با قدرت گرفتن آیت‌الله خمینی، رابطه آنها با حکومت خیلی زود تیره و تار شد. وقتی حکومت دست به شدت عمل زد، اعضای مجاهدین برای حفظ جانشان مجبور به فرار شدند.
دستگیری اعضای مجاهدین سال ۱۹۸۲ در تهران
دولت عراق آنها را پذیرفت و در دوران جنگ ایران و عراق (۱۹۸۸-۱۹۸۰) گروه مجاهدین در جبهه صدام حسین علیه سرزمین مادری مبارزه کردند.
غلام میرزایی در اوایل جنگ جزو نیرهای مسلح ایران بود که اسیر ارتش صدام حسین شد. او هشت سال به عنوان اسیر جنگی در عراق زندانی بود. اما در دوران اسارت، زندانیان ایرانی مانند میرزایی تشویق می‌شدند که با هموطنان‌شان بجنگند و این همان کاری بود که او انجام داد.
میرزایی حالا یکی از اعضای “جدا شده” سازمان است. یکی از صدها عضو پیشین مجاهدین خلق که پس از حضور در آلبانی آن را ترک کرده‌اند.
با کمک وجهی که از خانواده رسیده، بعضی توانسته‌اند به قاچاقچیان پول دهند تا آنها را به نقاط دیگر اروپا برسانند. احتمالا دو نفر از آنها هم به ایران بازگشته‌اند، ولی تعداد بیشتری در آلبانی مانده‌اند: بی‌تابعیت و بدون اجازه کار.
اما چگونه گذر سازمان مجاهدین خلق که قبلا از سوی آمریکا و اروپا به عنوان “گروهی تروریستی” شناخته می‌شد، به این گوشه اروپا افتاد؟
با حمله سال ۲۰۰۳ نیروهای ائتلاف به عراق، زندگی مجاهدین خلق با خطر روبرو شد. صدام حسین، حامی گروه ناگهان رفت و مجاهدین پشت سر هم مورد حمله قرار گرفتند. صدها نفر از اعضا کشته و زخمی شدند. در هراس از بروز یک فاجعه انسانی، آمریکایی‌ها با دولت آلبانی وارد مذاکره شدند و آنها را قانع کردند تا به حدود ۳۰۰۰ عضو سازمان اجازه ورود دهد.
زنان مبارز گروه مجاهدین مشغول تمرین در زمان جنگ ایران و عراق (۱۹۸۴)
لولزیم باشا، رهبر حزب دموکراتیک آلبانی که آن زمان در دولت بود و حالا جزو نیروهای مخالف است، می‌گوید: “ما به آنها پناهگاهی برای در امان ماندن از حملات و آزار و اذیت پیشنهاد کردیم و احتمالا یک زندگی عادی در کشوری که مورد حمله و ظلم و ستم قرار نگیرند.”
در آلبانی سیاست به شدت دو قطبی است و تقریبا هر چیزی مورد مناقشه قرار می‌گیرد. اما شاید بتوان گفت تنها موضوع مورد تفاهم بین دولت و احزاب مخالف، حمایت از مهمانان ایرانی است.
برای مجاهدین خلق، آلبانی محیطی کاملا تازه است. غلام میرزایی از این که می‌دید حتی بچه‌ها هم موبایل دارند، متعجب شده بود. به دلیل این که تعدادی از ساختمان‌های مجاهدین در نقاط دور افتاده تیرانا بود، کنترل سازمان روی اعضا به سفت و سختی سابق نبود.
در عراق تمامی جنبه‌های زندگی اعضا کنترل می‌شد، ولی در آلبانی آنها به طور موقت توانستند درجه‌ای از آزادی را تجربه کنند.
حسن حیرانی، یکی دیگر از اعضای جدا شده سازمان می‌گوید: “زمین‌های ناهمواری پشت آپارتمان‌های ما بود که فرمانده‌ها می‌گفتند باید آن‌جا تمرینات روزانه‌مان را انجام دهیم.”
حیرانی و همراهانش از درختان و بوته‌ها به عنوان پوششی برای رساندن خودشان به یک “کافی نت” که آن نزدیکی‌ها بود استفاده می‌کردند تا بتوانند یواشکی با بستگانشان تماس بگیرند.
حسن حیرانی
او می‌گوید: “وقتی که عراق بودیم، اگر می‌خواستید به خانواده تلفن بزنید، سازمان مجاهدین خلق شما را ضعیف می‌نامید. ما هیچ رابطه‌ای با بستگانمان نداشتیم. ولی وقتی به تیرانا آمدیم توانستیم از اینترنت استفاده شخصی کنیم.”
اواخر سال ۲۰۱۷ سازمان مجاهدین خلق به دفتر مرکزی جدیدی منتقل شد. اردوگاه جدید روی تپه‌ای در حدود ۳۰ کیلومتری تیرانا ساخته شد.
پشت دروازه‌های آهنی بزرگ، یک طاق مرمر مجلل با شیرهای طلایی روی آن دیده می‌شود. همین طور بلواری که به بنای یادبود هزاران نفری می‌رسد که جانشان را در راه مبارزه سازمان مجاهدین خلق با حکومت ایران از دست دادند.
وقتی که عراق بودیم، اگر می‌خواستید به خانواده تلفن بزنید، سازمان مجاهدین خلق شما را ضعیف می‌نامید. ما هیچ رابطه‌ای با بستگانمان نداشتیم. ولی وقتی به تیرانا آمدیم توانستیم از اینترنت استفاده شخصی کنیم.
این جا خبرنگاران بدون دعوت با استقبال گرمی روبرو نخواهند شد. اما در ژوئیه ۲۰۱۸ هزاران نفر در نشست “ایران آزاد” مجاهدین در این اردوگاه حاضر شدند.
سیاستمدارانی از گوشه و کنار دنیا، افراد بانفوذ آلبانی و افرادی از مانزه (دهکده مجاور) در تالاری مجلل به هزاران عضو مجاهدین و رهبرشان، مریم رجوی ملحق شدند. رودی جولیانی، وکیل شخصی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا هم جزو مدعوین بود.
رودی جولیانی: اگر فکر میکنید که این یک فرقه است، یک جای کارتان ایراد دارد
او با اشاره به حاضران در تالار که یونیفرم پوشیده و جداسازی جنسیتی شده بودند، گفت: “این‌ها مردمانی هستند که وقف آزادی شده‌اند و اگر فکر میکنید که این یک فرقه است، یک جای کارتان ایراد دارد.”
سیاستمداران قدرتمندی مانند جولیانی از سیاست مد نظر مجاهدین یعنی تغییر رژیم در ایران حمایت میکنند. مانیفست این گروه همچنین شامل تعهد به حقوق بشر، برابری جنسیتی و به خصوص دموکراسی برای ایران است.
اما حسن حیرانی دیگر این حرفها را باور ندارد. او پارسال سازمان را در اعتراض به آنچه کنترل طاقت‌فرسای رئیسان بر زندگی خصوصی‌اش می‌دانست، ترک کرد. حیرانی در حدود ۲۰ سالگی به مجاهدین پیوست. او جذب تعهد آنها به کثرت‌گرایی سیاسی شده بود.
او می‌گوید: “خیلی جذاب بود. ولی اگر شما به دموکراسی معتقد باشید، نمی‌توانید روح اعضایتان را سرکوب کنید.”
حضیض زندگی حیرانی با مجاهدین عصر روزی بود که او مجبور به حضور در یک جلسه شد: “ما یک دفترچه کوچک داشتیم و باید در آن اگر لحظه‌ای تجربه سکسی داشتیم را می‌نوشتیم. برای مثال: امروز صبح حالت نعوظ پیدا کردم.”
حسن حیرانی سال ۲۰۰۶ در عراق
سازمان مجاهدین خلق رابطه عاشقانه و ازدواج را ممنوع کرده بود. اوضاع همیشه این گونه نبود و والدین و فرزندانشان به مجاهدین می‌پیوستند. اما پس از یک شکست خونین مجاهدین از حکومت ایران، کادر رهبری به این نتیجه رسید که دلیل این اتفاق عدم تمرکز مجاهدین به دلیل روابط شخصی بود.
پس از این بود که طلاق‌های زیادی رخ داد. بچه‌ها از والدین گرفته شدند (اغلب به مراکز نگهداری در اروپا فرستاده شدند) و از اعضای مجاهدین خواسته شد که این راه را ادامه دهند.
حیرانی می‌گوید که در آن دفتر حتی باید راجع به فکر و خیالشان هم می‌نوشتند: “برای مثال، وقتی من یک بچه را در تلویزیون می‌دیدم و حس می‌کردم خودم هم دوست دارم بچه و خانواده داشته باشم.”
اعضای مجاهدین مجبور بودند که مطالب دفترچه‌هایشان را در جلسه‌های روزانه مقابل فرمانده‌شان بخوانند. حیرانی می‌گوید: “این برای یک آدم خیلی سخت است.”
او حالا اردوگاه مجاهدین در مانزه را به “مزرعه حیوانات” تشبیه می‌کند؛ اثر انتقادی جرج اورول در مورد اتحاد جماهیر شوروی در دوران استالین. او می‌گوید: “این یک فرقه است.”
یک منبع دیپلماتیک در تیرانا سازمان مجاهدین خلق را به عنوان “یک گروه فرهنگی بی‌همتا، نه یک فرقه بلکه شبیه یک فرقه” توصیف می‌کند.
بی‌بی‌سی نتوانسته در مورد هیچ یک از این موضوعات نظر مجاهدین خلق را بداند، به این دلیل که سازمان پیشنهاد مصاحبه را قبول نکرده است. ولی در آلبانی، که تجربه چند دهه حکومت بسته کمونیستی را دارد، احساس همدلی نسبت به رهبران مجاهدین وجود دارد؛ دست‌کم در مورد محدودیت‌های روابط شخصی.
دیانا کولی، فعال حقوق زنان و نماینده سابق پارلمان از سوی حزب حاکم سوسیالیست می‌گوید: “در موقعیت‌های افراطی، باید گزینه‌های افراطی را انتخاب کنید. آنها عهد کرده‌اند که در تمام عمر برای آزادی کشورشان از دست یک رژیم تمامیت‌خواه مبارزه کنند. گاهی ما مجبور می‌شویم برای قبول یک باور قوی، خواسته‌های شخصی خود را قربانی کنیم. من این ذهنیت را درک می‌کنم.”
نگهبانان زن در مقر مجاهدین خلق در آلبانی
البته گروهی از آلبانیایی‌ها هم سازمان مجاهدین خلق را به چشم تهدیدی برای امنیت کشورشان نگاه میکنند.
دو دیپلمات ایرانی به اتهام برنامه‌ریزی خشونت‌آمیز علیه مجاهدین از این کشور اخراج شدند و اتحادیه اروپا تهران را به نقش داشتن در توطئه علیه مخالفان رژیم، از جمله اعضای مجاهدین خلق در خاک هلند، دانمارک و فرانسه متهم می‌کند. (سفارت ایران در تیرانا پیشنهاد بی‌بی‌سی برای مصاحبه را نپذیرفت.)
یک منبع برجسته در حزب سوسیالیست هم نگرانی‌اش را از کمبود ظرفیت نیروهای امنیتی برای نظارت بر بیش از ۲۵۰۰ عضو مجاهدین که تمرینات نظامی دارند، ابراز کرد: ” اینجا هرکسی که عقل داشته باشد حاضر به قبول آنها نمی‌شود.”
یک دیپلمات می‌گوید که بعضی از اعضای “جدا شده” سازمان به طور قطع با ایران همکاری میکنند. سازمان مجاهدین غلام میرزایی و حسن حیرانی را متهم می‌کند که مامور ایران هستند؛ اتهامی که آنها رد میکنند.
حالا هر دو مرد روی آینده خود تمرکز کرده‌اند. حسن حیرانی با کمک خانواده‌اش از ایران، یک کافه راه انداخته و با یک آلبانیایی رابطه عاشقانه دارد. در ۴۰ سالگی او از بیشتر اعضای سازمان جوان‌تر است و خوشبین باقی مانده است.
شرایط غلام میرزایی بی‌ثبات‌تر است. وضعیت سلامتش خوب نیست. در اثر جراحات ناشی از بمباران اردوگاه مجاهدین در عراق، او لنگ‌لنگان راه می‌رود و وضعیت مالی خوبی ندارد.
او تاوان اشتباهاتی را می‌دهد که در گذشته مرتکب شده؛ مسئله‌ای که پس از اولین تماس خانواده‌اش متوجه شد. سال ۱۹۸۰ که میرزایی راهی جنگ با عراق شد، پسری یک ماهه داشت.
پس از پایان جنگ ایران و عراق، همسر و سایر اعضای خانواده به دنبال او به اردوگاه مجاهدین در عراق رفتند. سازمان مجاهدین اما حاضر به پذیرفتن آنها نشد و موضوع را از نظر میرزایی مخفی نگه داشت.
مرد ۶۰ ساله هرگز نمی‌دانست که جایش به عنوان پدر و همسر چقدر خالی است تا این که پس از ۳۷ سال برای اولین بار از خانه به او تلفن زدند.
او می‌گوید: “آنها نگفتند که خانواده‌ام در جستجوی من به عراق آمدند. آنها هیچ چیز راجع به زن و پسرم نگفتند. تمام این‌سال‌ها من به همسر و فرزندم فکر می‌کردم. شاید آنها در جنگ کشته شده بودند… من چیزی نمی‌دانستم.”
غلام میرزایی در تیرانا
نوزادی که او به چشم دیده بود حالا نزدیک به ۴۰ سال دارد و میرزایی با افتخار عکس این مرد جا افتاده را در پروفایل واتس‌اپ خود گذاشته است. اما برقراری ارتباط مجدد، خالی از رنج هم نبود.
آنها نگفتند که خانواده‌ام در جستجوی من به عراق آمدند. آنها هیچ چیز راجع به زن و پسرم نگفتند. تمام این‌سال‌ها من به همسر و فرزندم فکر می‌کردم. شاید آنها در جنگ کشته شده بودند… من چیزی نمی‌دانستم
میرزایی می‌گوید: “من مسئول این وضعیت (جدایی) هستم. شب‌ها نمی‌توانم درست بخوابم، چون به آنها فکر می‌کنم. همیشه مضطرب و عصبانی هستم و از خودم خجالت می‌کشم.”
زندگی زیر سایه شرم آسان نیست و او حالا فقط یک آرزو دارد: “می‌خواهم به ایران برگردم و با پسر و همسرم زندگی کنم. این آرزوی من است.”
غلام میرزایی در جستجوی کمک به سفارت ایران در تیرانا رفته است و خانواده او هم در تهران با مسئولین مذاکره کرده‌اند. او هنوز پاسخی نگرفته است و در نتیجه بدون گرفتن شهروندی، بدون گذرنامه و در آرزوی بازگشت به خانه انتظار می‌کشد.
(پایان)
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
***
همچنین:
وقتی دیدند که من کوتاه بیا نیستم گفتن که چه چیزی عوض شده که تو بعد ازسالیان به فکر تماس باخانواده افتاده ای تهدیدات این کار را تو نمیدانی معلوم است که از انقلاب و خواهرمریم فاصله گرفته ای وشروع کردند به یک مشت چرندیات گفتن تا هرطورشده من را وادار به کوتاه آمدن کنند. گفتم هرفکری که میخواهید درمورد… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر خشونت
فریاد آزادی به نقل از تی وی کانال آلبانی، ششم نوامبر 2019:… آنها می خواهند با بهره‌برداری از جوانان آلبانی ، قدرت خود را در آلبانی افزایش دهند. این فقط یک مافیا است. با چشمان ما مدتی قبل در میدان Skenderbeg دیدیم ، خانواده ای آلبانیایی با پرچم MEK در دستان خود هستند و اعضای دیگر آنها را به منظور… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر خشونت
علی جهانی، وبلاگ آیینه، ششم نوامبر 2019:… در میان تحلیل های آبکی و دورغپردازی های سران فرقه رجوی خیلی مضحک و خنده دار است. سران فرقه تروریستی رجوی که از جنگ داخلی سوریه و تنش بین آمریکا و متحدین منطقه ای اش نظیر اسرائیل و شیوخ مرتجع عربستان سعودی برای پیشبرد مقاصد شوم جنگ طلبی های شان نا امید شده…
کریم غلامی، ایران فانوس، پنجم نوامبر 2019:… یکی از جنایت های مسعود رجوی، تبدیل سازمان مجاهدین به یک فرقه کثیف و ضد انسانی است. زمانی بود که اعضای مجاهدین همدیگر را مانند برادر دوست داشتند و حاضر بودند تا جان خود را برای دیگری فدا کنند، اما مسعود رجوی برای کنترل اعضای مجاهدین و در بند نگه داشتن آن ها… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و مریم رجوی
علی اکبر راستگو، کانون آوا، آلمان، پنجم نوامبر 2019:… بنا بر اطلاعات منتشرشده در اینترنت، سازمان تروریستی مجاهدین خلق ((MKO,MEK, PMOI در تلاش است در روز چهارشنبه ششم ماه نوامبر2019 توسط یکی ازسازمانهای پوششی بنام سازمان جوامع ایرانیان آمریکا شعبه میسوری، جلسه ای تحت عنوان “ایران تروریسم و جنگ طلبی” در ساختمان Dirksen مجلس سنا اتاق شماره G50 برگزارکند. جلسه… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و هروئین خشونت
صابر تبریزی، ایران اینترلینک، چهارم نوامبر 2019:… مریم رجوی گفت هاست: ” یک آلترناتیو دمکراتیک وجود دارد که قادر است یک جمهوری دمکراتیک و کثرت‌گرا مبتنی بر جدایی دین و دولت، برابری زن و مرد و خودمختاری ملیت‌ها و یک ایران غیر اتمی برقرار کند “. این یکی را کاملا بی خیال باش مریم خانم! رفتارهای تشکیلاتی گذشته وحال شما… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر خشونت گرایی
علی شیرزاد، وبلاگ وطنم ایران، سوم نوامبر 2019:… خواندم که علی صفوی مصاحبه کرده و سه نفرازجداشده ها را در آلبانی تروریست خطاب کرده است. بهتر است هر کسی از این حرفها میزند علی صفوی که کردهای عراق را با تانک هدف قرار میداد و آنها را کشتار میکرد از این حرفها نزند. علی صفوی خودش شبانه روز با مرکز… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و زهر
عبدالکریم ابراهیمی، ایران فانوس، چهارم نوامبر 2019:… شكى نيست كه بعد از سرنگونى صدام، آمريكا از اهرم منافقين براى تحقق اهدافش استفاده مي كرد همانگونه كه اين فرقه براى صدام اهرم استثنايى بود بر ضد مردم و كشور خودش. اين تجربه هم به آمريكایی ها منتقل شد. رجوى كه در دستگاه امنيتى صدام و نيروهاى بعثى وفادار به او نقش… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق و
داوود باقروند ارشد، نه به تروریسم و فرقه ها، چهارم نوامبر 2019:… شعارهای نوع وهابی-داعشی مسعودرجوی . درجنگ خلقی یک پسر بچه ده ساله نیز میتواند با بکارگیری رهنمودهای سازمان انقلابی ضربات جبران ناپذیری به دشمن وارد کند. (نشریه مجاهد ش20 ص12) . بعضی شعارهای دیگر: سرمقاله “مار در آستین انقلاب” اشاره به تصدی پست دولتی توسط مهندس امیر انتظام.… اعتراضات مردمی مجاهدین خلق
