Follow
من زمانی وارد آن اتاق شدم از دیدن آن 10 نفرتعجت کردم چرا که همه سن آنها بالا و هیچ کدام نظامی نبودند بلکه از اهالی سومار یا قصر شیرین یا کرند بودند که در بین راه اسیر شده بودند. من هم درهمین فرصت دیدم همه آنها پتوهاشون را انداختند جلو درب که نزدیک باشند برای بیرون رفتن که زودتر کارشان را انجام بدهند. من هم رقتم گوشه اتاق و وسیله هایم را گذاشتم و نشستم ببینم در آینده چه پیش خواهد آمد؟ ظهر شد از هر اتاق یک نفر رفت برای گرفتن نهار برای بقیه که آن روز من رفتم گفتم ببینم وضیعت چطوراست .چون من از همه آنها جوانتر هم بودم. برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند ، خاطرات غلامعلی میرزایی ـ قسمت یازدهم
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند ، خاطرات غلامعلی میرزایی ـ قسمت یازدهم
بايد بگوييد مهمان آقای صدام حسین هستیم
غلامعلی میرزایی، تیرانا ـ سایت نجات یافتگان از مجاهدین خلق در آلبانی ـ ایران آزادی ـ 04.12.2019
1.11.2019
غلامعلی میرزایی آلبانی
آن روز گذشت و موفق نشدم لااقل از دور که شده دوستان قدیمی را ببینم .فردای آن روز چون آنها نوبت اول بودند برای کارهای فردی و هواخوري در یک ساعت مشخص شده روزانه بيرون آمده بودند. چون هنوز ساکت بود آنها بیرون آمدند و توانستم انها را صدا بزنم و آنها هم من را دیدند ولي در پشت دربهای بسته و در بلوکی دیگر که از پشت نرده و توری همدیگر رادیدیم.
مقداری احساس آرامش کردم که لااقل در آینده به هر ترتیبی آنها را خواهم دید. بعد از تمام شدن وقت آنها نوبت ما رسید که بیرون برویم آنها هم به همان شیوه منتظر من بودند تا از دور دستی تکان بدهند . ولی وضعيت آسایشگاه ها هنوز به همان سابق بود و هیچ تعغییری حاصل نشده بود . تعداد جمعیت و همچنین وضیعت غذایی. چند روزی به همین منوال گذشت تا یک روز بطور ناگهانی و با عجله آمدند درب اتاقها را باز کردند و تعداد تفرات را کم و به اتاقهای دیگری بردند .من را به اتاق 16 بردند که فقط حدود 10 تفر آنجا بودند در همان موقع جابجایی امکاناتی از قبیل ظرف غذا ولباس و…به هرکدام از نفرات دادند.
من زمانی وارد آن اتاق شدم از دیدن آن 10 نفرتعجت کردم چرا که همه سن آنها بالا و هیچ کدام نظامی نبودند بلکه از اهالی سومار یا قصر شیرین یا کرند بودند که در بین راه اسیر شده بودند. من هم درهمین فرصت دیدم همه آنها پتوهاشون را انداختند جلو درب که نزدیک باشند برای بیرون رفتن که زودتر کارشان را انجام بدهند.
من هم رقتم گوشه اتاق و وسیله هایم را گذاشتم و نشستم ببینم در آینده چه پیش خواهد آمد؟
ظهر شد از هر اتاق یک نفر رفت برای گرفتن نهار برای بقیه که آن روز من رفتم گفتم ببینم وضیعت چطوراست .چون من از همه آنها جوانتر هم بودم. به تعداد نفرات نهار را گرفتم و اما نهار چی بود؟ پوست بادمجان با کمی روغن آب شده به عنوان خورشت . نهار را بین نفرات توزیع کردم بعد از نهار گفتم این چند شب استراحت نکردم لااقل کمی استراحت کنم . ولی اینها با این جابجایی که داشتند .برنامه هایی دیگر داشتند که ما از آن بی اطلاع بودیم .ولی بعد دو ساعت یک دفعه تعداد زیادی نفر دوباره داخل آسایشگاه آوردند که دربین آنها هم نظامی بود و هم از که در حال ترک خانه هایشان بودند و در بین جاده اسیر شده بودند.
تا نزدیک غروب با کمک همدیگر اسایشگاه را درست کردیم و محل خواب هرکس مشخص شد . برای هر نفر جای خوابیدن به اندازه 55 الی 60 سانتی متر که بایستی پتو داده شده را چهار تا می کردی تا به همان اندازه دربیایید.
در بین دو اتاق هم که یک دیوار کشیده بودند با بلوک چند نفر هم آنجا استراحت می کردند که هنوز با آنها آشنا نشده بودم. نزديك غروب بود گفتم کمی استراحت کنم چون مدت بیست روزی بود که نه استراحت خوبی داشتم و نه حتی یک لحظه فرصت به اینکه فکر کنم چه بر ما گذشته را داشتم. همین طور در یک حالت خواب و بیداری بودم با صدای یک تراشیدن یک چیز که مستمر ادامه داشت و نمیگذاشت بخوابم با حالتی عصبی بلند شدم که ببینم این چه کسی است و دارد چکار می کند ؟
با همان حالت بلند شدم که داد بزنم دیدم نفر مقابلم با یک لبخند که خیلی محترمانه بود و تمایل به دوستی داشت مواجه شدم. از او سوال کردم که چکار می کنی ؟
گفت دارم مهر نماز درست می کنم .سرم را انداختم پایین و بعد از یک دقیقه همان نفر گفت آیا می خواهی برای تو هم درست کنم؟ من هم با همان حالت عصبانی که داشتم گفتم حالا که من را بیدار کردی در عوض این کار رابکن و این شد رابطه دوستی ما. همان شت نشستیم کلی از هم برای هم تعریف کردیم که او چطوری اسیر شده و چه شغلی داشته (که این فقط تا آخرین روز اسارت بین خودمان بود جتی اسم اصلی او را هم کسی بجز من نمی دانست . همان شب با تعدادی دیگر آشنا شدم که با درجه های مختلف بودند ولی خودشان را به عنوان سربار یا شهروند عادی معرفی کرده بودند .آن شب تا نیمه های شب بیدار بودم وبا هرکدام صحتهایی داشتم . نیمه های شب بود كه خوابیدیم .
صبح درب را برای آوردن صبحانه و کار فردی باز کردند . بعد از یک ساعت یک دفعه درب ها را بستند و از پشت پنجره دیدم که تعدادی خبرنگار وارد اردوگاه شدند . ولی معلوم بود که از طرف دولت عراق هستند که می می خواهند با نفرات مصاحبه کنند. نوبت من رسید . ولي ابتدا بردند به اتاقي و از قبل ما را توجيه كردند و به ما توضيح دادند که بايد بگوییم که ما توسط برادران عراقی و مسلمان در جبهه دستگیر شدیم و الان مهمان آقای صدام حسین هستیم و همه امکانات رفاهی در اختیار ما گذاشته شده است. خلاصه نوبت به من رسید. خودم را معرفی کردم . گفتم من در خاک ایران بودم و در موسيان داشتم حفاظت می کردم که توسط ارتش عراق محاصره و اسیر شدم والان وضیعت خوبی نداریم که فکر کنم اینجا مصاحبه را قطع کردند و فقط اسمم را اعلام کردند. ولی بعد از این مصاحبه پذيرایی خوبی با کابل کردند .
ادامه دارد
برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند ، خاطرات غلامعلی میرزایی ـ قسمت یازدهم
***
مجاهدین خلق ایران، فرقه مریم رجوی در آلبانی
مجاهدین خلق و مریم رجوی از تسخیر سفارت آمریکا تا لهستان (۵۷-۹۷)ا
محمد محدثین شورای ملی مقاومت ایران یا عربستان؟
همچنین:
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، بیست و سوم سپتامبر 2019:… بخاطر همین است که این عنصر چنگ طلب از سیاست فقط این را یاد گرفته که کت شلوار بپوشد وحرفهای نامربوط بزند که تنها خریدارش هم فقط همین فرقه رجوی است حتی خود مردم آمریکا هم از این مردک با آن قیافه کریهش نفرت دارند. نفری که تنها چیزی… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، بیستم اوت 2019:… تعدادی از اعضای سازمان مجاهدین که برای ماموریت تشکیلاتی میان افراد فاصله گرفته از سازمان مجاهدین هستند تا علیه اعضای جداشده در آلبانی جاسوسی و مقدمات ترور و خشونت علیه آنها را سازماندهی می کند، چرا این را می گویم؟ امروز با دوستانم رفته بودیم دریک کافه قهوه ای بخوریم که… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، یازدهم اوت 2019:… اما سومین گروه به حساب زنان با صلاحیتی بودند که با یک تلفن سحر آمیز در طی چند روز تعداد زیادی نیروی جوان ازداخل وخارج جذب می کردند. امثال فهیمه اروانی و دیگران که این هم برنامه از پیش تعیین شده ای بود که تو سر بقیه بزنند و بگویند حال… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، شانزدهم ژوئیه 2019:… گفتم با بحال جلو دوربین صحبت نکردم ونمی دانم چه چیزی بگویم.تا فردای آنروز بعد از کلی رنگ آمیزی به سروسبیل من را به کتابخانه همان قسمت خودمان بردند. حال غرض از این خاطره این بود که در شرایطی که خانواده ها درب اشرف بودند نمی گذاشتند به ما واقعیت را… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان ار آلبانی، سوم ژوئیه 2019:… صبح درب را باز کردند ومقداری نان ویک ظرف که داخل آن چای شیرین بود آوردند با تعدادی لیوان پلاستیکی . بعد از 24ساعت بدون چای وشب سرد را گذراندن خود این نعمتی بود. با تاریکی هواآنجا بودیم سپس یک اتوبوس جلو درب سوله پارک کرد وبه ما بدون اینکه بگویند… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
انجمن نجات تهران و انجمن نجات یافتگان در آلبانی، بیست و پنجم ژوئن 2019:… مسعود رجوی خود و سازمان مجاهدین خلق را به سربازان ترامپ و نتانیاهو و بن سلمان تبدیل کرده است . درسالگرد 30 خرداد امسال کشورهای اروپایی از فرانسه گرفته تا آلمان از برگزار شدن هرگونه مراسمی برای مریم رجوی و سازمان مجاهدین خلق جلوگیری بعمل آوردند.… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
غلامرضا میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، هشتم ژوئن 2019:… توپ و تانک را به اسم« گرد آوری سلاح» بجای «خلع سلاح » ( اسمی که رجوی با شارلاتانیزم و برای تحمیق افراد روی خلع سلاح گذاشت؛ وبا وقاحت می گفت نه ما تسلیم نشدیم و ما راخلع سلاح نکردند ما خود داوطلبانه سلاحها را جمع آوری کردیم) و با تشریفات… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان از مجاهدین خلق در آلبانی، بیستم می 2019:… شب غذا و پتو آوردند، ولی در تاریکی کامل . شب به هر تربیبی که بود، گذشت . صبح درب اتاق را باز کردند و من را پیش نفرات دیگر بردند. از این وضیعت احساس خوبی داشتم که لااقل تنها نیستم و آنها هم سربازان خودم بودند. نیم… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند خاطرات غلامعلی میرزایی
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، سی ام آوریل 2019:… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق، فرقه رجوی را نمی شناسند ساعت حدود 7 یا 8 شب 11مهرماه 59 بود . در مسیر می دیدم که جنازه دوستانم روی زمین افتاده است ولی جز افسوس کاری نمیشد کرد.حدود یک ساعت و نیم بعد به پاسگاه نهرعنبر رسبدیم. درهمان تاریکی که… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند خاطرات غلامعلی میرزایی
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، هجدهم مارس 2019:… عدس پلو بدون ظرف یک پلاستیک پیدا کردیم .شستیم .غذا را گرفتیم .بردیم داخل سنگر هنوز چند لقمه ای آنهم با دست نخورده بودیم.که صدای شلیک وصدای تانک می آید فکر کردیم کمکی آمده ولی متاسفانه در طرف دشمن بود . آماده باش را دادیم و شلیک ولی تعداد ما با… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند خاطرات غلامعلی میرزایی
غلامعلی میرزایی، سایت نجات یافتگان در آلبانی، دهم مارس 2019:… سخنگوی فرقه مجاهدین ادعا می کند که در اشرف یا لیبرتی همه آزاد بودند که با نیروهای آمریکایی یا کمیساریا تماس بگیرند.انگار سخنگو فراموش کرده بگوید تعدادی را با يكديگردریک اتاق جمع می کردیم ومی گفتیم که اسامی شماها داده شده توسط کمیساریا، ولی نمی دانیم برای چه کاری است.ولی… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند خاطرات غلامعلی میرزایی
غلامعلی میرزایی، نجات یافتگان در آلبانی، بیست و هشتم فوریه 2019:… بعد از دوهفته مارا اعزام کردند به شاه عبدالعظیم برای حفاظت از یک گردان توپخانه که از مراغه آمده بود .برای حفاظت قبر رضا شاه بطور مشترک که تاریخ ها را بخاطر نمی آورم ولی مدتی آنجا بودم هیج اتفاقی نیفتاد تا اینکه یک روز با یکی از دوستام… برای آنهایی که هنوز مجاهدین خلق را نمی شناسند خاطرات غلامعلی میرزایی
