Follow
مزدا پارسی، انجمن نجات، مرکز فارس، اول اکتبر 2020:… سران تشکیلات مجاهدین خلق برای حفظ نیروها در چارچوب هرم تشکیلاتی فرقه، نیاز دارند که به طرق مختلف از سرایت طنز و خنده در میان اعضا جلوگیری کنند. ربات هایی با ذهن شستشو شده و خلاقیت نابود شده به سادگی می توانند از قدرت مطلق رهبری مسعود رجوی تبعیت کنند. آن ها اگر لازم بشود هر گونه خصلت انسانی را در خود تکذیب می کنند حتی به مقابل دوربین تلوزیون تشکیلات می آیند و عشق به خانواده خود را انکار می کنند اما مهم آن است که در لایه های پنهان مناسبات انسانی یعنی در محفل ها چه می‌گذرد . اتاق فکر هر انسان آزادترین جای جهان است. خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
اسرای جنگی سازمان مجاهدین خلق . از عراق تا آلبانی
خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
جایگاه طنز در فرقه مجاهدین خلق
انجمن نجات مرکز فارسپنجشنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۹
«اعضای فرقه هرگز نمیخندند. حس شوخ طبعی ندارند. شوخ طبعی چیزی انسانی است و آن ها هیچ مهارت خلاقانه طبیعی برای بامزه بودن ندارند. درست مثل هوش مصنوعی.»
این جمله ها را خانم لورن پریتچارد در ویدئویی در صفحه یوتیوب خود می‌گوید. فارغ از اینکه این فرد کیست و تخصص او چیست جملاتش یادآور جملات مشابهی است که همین چند روز پیش از زبان یکی از اعضای جدا شده از تشکیلات مجاهدین خلق شنیدیم.
در گزارش اخیر بی بی سی با عنوان «اسارت در اسارت» درباره اسرای جنگ ایران و عراق که به مجاهدین خلق پیوستند، ادوارد ترومادو یکی از کسانی است که مورد مصاحبه قرار می گیرد.
او که در سال 1359 در اوایل جنگ ایران و عراق در حالی که در روزهای پایانی خدمت سربازی بود به اسارت نیروهای عراقی درآمد. به گزارش ژیار گل از بی بی سی، ادوارد 9 سال در اردوگاههای اسرای عراق بود و پس از آن در سال 1368 به تشکیلات مجاهدین خلق در عراق پیوست و مدت کوتاهی پس از آنکه وارد اشرف شد تفاوت های عجیب میان مناسبات درون تشکیلات مجاهدین خلق با جهان بیرون را درک کرد.
او در این باره می گوید: «من 12 سال با مجاهدین بودم و در این 12 سال هزاران بار غبطه خوردم به دوران اسارت.»
پاسخ او روشن است: « ما تو اسارت علی رغم تمام فشارها، تمام محدودیت ها و کتک هایی که میخوردیم ولی همیشه با شوخی و خنده گذر می‌کرد عمرمون. منتها تو مجاهدین متاسفانه اصلا خندیدن ممنوع بود، نمی‌شد بخندی تو مجاهدین، اگر دو نفر دور هم جمع می‌شدن می‌گفتن محفل زدید…»
سران فرقه ها دست کم سعی دارند که از افرادشان ربات هایی با هوش مصنوعی بسازند. اما بنا به ذات و غریزه انسانی معمولا تلاش های سران فرقه های مخربی چون مجاهدین خلق نتیجه معکوس می‌دهد. چنانکه درباره رژیم‌های استبدادی در زمان سلطه کمونیسم در روسیه و کشورهای بلوک شرق نیز شاهد آن بوده ایم.
اسعد اردلان نویسنده کتاب «طنز سرخ» در کتاب خود می‌کوشد با استفاده از نمونه‌های جوک‌ها و کارتون‌هایی که در دوران سلطه کمونیسم در کشورهای بلوک شرق متداول بوده است، نشانه‌هایی از جامعه و فرهنگ سیاسی اروپای شرقی و روسیه را به دست دهد. به باور وی، ادبیات مخفی مردمی که در حکومت‌های خودکامه روسیه و اروپای شرقی از بیان آزاد گفتار و نوشتار محروم شده بودند، تبدیل به نوعی زبان مخفی شده بود. این زبان مخفی را سران تشکیلات مجاهدین خلق «محفل» می نامند.
در نظام های بسته استبدادی طنز و خنده قوی‌ترین رسانه‌ای است که در هر کوی و برزن در اختیار همه قرار دارد. اردلان معتقد است که رژیم کمونیسم به یک ماشین تولید طنز تبدیل شده بود، تئوری‌های اقتصادی و سیستم سرکوب، وضعیت خنده‌آور دائمی ایجاد کرده بودند.
چنانچه اردلان نیز بر آن تاکید می کند، در نظام های استبدادی در غیاب نظرسنجی آزاد افکار عمومی و رسانه‌های بی‌طرف، از طریق طنزها به واکنش‌های مردم نسبت به سیاست‌های حاکمان پی برده می‌شد. این طنز مخفی یا محفلی علاوه بر آنکه موجب ایجاد پیوندهای اجتماعی میان اعضای آن ساختار بسته ایدئولوژِیک است از نشاط اجتماعی نیز پاسداری کرده و از مسخ افراد در ایدئولوژی و مرام تشکیلاتی جلوگیری می‌کند.
از این رو سران تشکیلات مجاهدین خلق برای حفظ نیروها در چارچوب هرم تشکیلاتی فرقه، نیاز دارند که به طرق مختلف از سرایت طنز و خنده در میان اعضا جلوگیری کنند. ربات هایی با ذهن شستشو شده و خلاقیت نابود شده به سادگی می توانند از قدرت مطلق رهبری مسعود رجوی تبعیت کنند. آن ها اگر لازم بشود هر گونه خصلت انسانی را در خود تکذیب می کنند حتی به مقابل دوربین تلوزیون تشکیلات می آیند و عشق به خانواده خود را انکار می کنند اما مهم آن است که در لایه های پنهان مناسبات انسانی یعنی در محفل ها چه می‌گذرد . اتاق فکر هر انسان آزادترین جای جهان است.
مزدا پارسی
خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
***
داستان کمپ اشرف. مجاهدین خلق، قربانیان اربابانی بی شمار
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/خانواده-اسیر-مجاهدین-خلق-،محمد-علی-ملک/
خانواده اسیر مجاهدین خلق ،محمد علی ملکی : دولت آلبانی اجازه ارتباط با اسرایمان را بدهد
انجمن نجات، بیست و چهارم سپتامبر 2020:… محمد علی مالکی یک اسیر جنگی است که به عنوان سرباز توسط فرقه مریم رجوی برده شد و اکنون در مانزا در دورس در آلبانی نگهداری می شود. او در سال 1988 توسط مجاهدین خلق دستگیر شد و تا امروز در دست مریم رجوی و فرقه تروریستی مجاهدین خلق است. در ویدئوکلیپ زیر، چند نفر از اعضای خانواده محمد علی سعی می کنند با او صحبت کنند و او را متقاعد نمایند که تروریسم را کنار بگذارد و از سازمان خارج شود. افراد حاضر در مصاحبه به شرح زیر هستند: 1. خانم صغرا مالکی (خواهر بزرگ). 2. خانم ربابه مالکی (خواهر وسطی، مادر مترجم) 3. خانم ریحانه مالکی (خواهر کوچک) 4. آقای حسین مالکی (برادر وسطی) 5. آقای مهدی مالکی (برادر کوچکتر) 6. امین مالکی (پسر حسن برادر بزرگتر) 7. زینب مالکی (دختر حسن برادر بزرگتر) شخصی که برای خانواده ترجمه می کند، ابوالفضل علمدار، خواهرزاده محمد علی است. این خانواده در شهر فردوس در خراسان جنوبی زندگی می کنند. خانواده اسیر مجاهدین خلق ،محمد علی ملکی
مجاهدین به آلبانی تحمیل شده اند. امنیت ملی آلبانی در خطر است
خانواده اسیر مجاهدین خلق ،محمد علی ملکی : دولت آلبانی اجازه ارتباط با اسرایمان را بدهد
خانواده محمد علی مالکی از دولت آلبانی می خواهند تا اجازه دهد تا او با خانواده اش صحبت کند
مصاحبه با اولسی یازچی
انجمن نجات۲ مهر ۱۳۹۹
در ویدئو کلیپ زیر خانواده محمد علی مالکی (گرفتار در فرقه رجوی در آلبانی) از دولت آلبانی درخواست می کنند تا به محمدعلی اجازه دهند با خانواده اش صحبت کند.
محمد علی مالکی یک اسیر جنگی است که به عنوان سرباز توسط فرقه مریم رجوی برده شد و اکنون در مانزا در دورس در آلبانی نگهداری می شود.
او در سال 1988 توسط مجاهدین خلق دستگیر شد و تا امروز در دست مریم رجوی و فرقه تروریستی مجاهدین خلق است.
در ویدئوکلیپ زیر، چند نفر از اعضای خانواده محمد علی سعی می کنند با او صحبت کنند و او را متقاعد نمایند که تروریسم را کنار بگذارد و از سازمان خارج شود.
افراد حاضر در مصاحبه به شرح زیر هستند:
1. خانم صغرا مالکی (خواهر بزرگ).
2. خانم ربابه مالکی (خواهر وسطی، مادر مترجم)
3. خانم ریحانه مالکی (خواهر کوچک)
4. آقای حسین مالکی (برادر وسطی)
5. آقای مهدی مالکی (برادر کوچکتر)
6. امین مالکی (پسر حسن برادر بزرگتر)
7. زینب مالکی (دختر حسن برادر بزرگتر)
شخصی که برای خانواده ترجمه می کند، ابوالفضل علمدار، خواهرزاده محمد علی است. این خانواده در شهر فردوس در خراسان جنوبی زندگی می کنند.
خانواده اسیر مجاهدین خلق ،محمد علی ملکی : دولت آلبانی اجازه ارتباط با اسرایمان را بدهد
خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
***
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/ثریا-عبداللهی-آلبانی-ملاقات-با-خانواد/
ثریا عبداللهی: آلبانی ملاقات با خانواده ها تسهیل کند
انجمن فراق، اردبیل، شانزدهم اوت 2020:… ثریا عبداللهی تصریح کرد: فرقه تروریستی رجوی داعش را یکی گروه انقلابی خوانده و دولت آلبانی به همین فرقه در کشور خود جای داده، می توان به جرئت گفت، با حضور مریم قجر در آلبانی سرنوشت شومی همچون ملت عراق در انتظار ملت آلبانی است. مسئول تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی در ادامه اظهار داشت: بنده به نمایندگی از تمام مادران و خانواده های چشم انتظار از نهادهای حقوق بشر بین المللی و نمایندگی آنها در آلبانی شکایت دارم و این عدم اجازه ملاقات دیدار، نقض فاحش حقوق اعضای اسیر در چنگال فرقه رجوی است. ثریا عبداللهی: آلبانی ملاقات با خانواده ها تسهیل کند
ثریا عبداللهی: آلبانی ملاقات با خانواده ها تسهیل کند
مادر چشم انتظار یکی از اسیران فرقه رجوی در گفت و گو با دکتر اولسی یازیچی، خبرنگار مستقل در آلبانی: دولت آلبانی موظف است مکانی را برای ملاقات خانواده های اسیران فرقه رجوی با عزیزان خود آماده کند / اعضای فرقه رجوی به زودی خواهند فهمید که سال ها به آنها دروغ گفته شده است + فیلم
مادر چشم انتظار و پرتلاش یکی از اسیران فرقه رجوی گفت: دولت آلبانی موظف است مکانی را برای ملاقات خانواده های اسیران فرقه رجوی با عزیزان خود در این کشور آماده کند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، ثریا عبداللهی مادر امیراصلان حسن زاده جمعه ۲۴ مرداد ماه در گفت و گو با دکتر اولسی یازیچی، خبرنگار مستقل در آلبانی با اشاره به توطئه ها و جنایت های فرقه رجوی در مورد اعضای خود و جداشده های آن تصریح کرد: مادران اسیران فرقه رجوی تا رهایی تمامی اسیران لحظه ایی دست از تلاش نخواهند کشید.
مادر امیر اصلان حسن زاده که تنها فرزندش سال ۱۳۸۱ عازم ترکیه شد و از طریق باند آدم ربایی رجوی به زندان اشرف منتقل گردید، در تشریح جزئیات اسارت پسر خود گفت: من در تمامی مصاحباتم چگونگی اسارت فرزندم را شرح دادم و اینجا به صورت خلاصه خدمت شما عرض می کنم، پس از سفر فرزندم چندین سال از وی بی خبر بودم تا اینکه او تماسی با پیش کد کشور آلمان با من گرفت. وی در این تماس گفت که من در این مدت در آلمان در یک کمپ بودم و امروز موفق شدم با شما تماس بگیرم. من شماره تلفن محل تماس را از فرزندم گرفتم که مجدد بتوانم ارتباطی با وی بگیرم که متاسفانه شماره کلا اشتباه و سرکاری بود.
وی ادامه داد: من دوباره پسرم را گم کردم و بعد از مدتی از طریق انجمن نجات با خبر شدم که فرزندم در کشور عراق در بین مجاهدین خلق می باشد. درخواست سفر به عراق را کردم و در سال ۱۳۸۸خورشیدی، با تعدادی از خانواده ها برای دیدار با عزیز خود عازم کشور عراق شدم، من با تمام عشق دیداری که داشتم و آن هم بعد از چندین سال، سر از پا نمی شناختم. من و دیگر مادران و خانواده ها تنها برای یک دیدار ساده چند دقیقه ایی رفته بودیم اما این انتظار دیدار چهار سال طول کشید و اجازه هیچ ملاقاتی به ما ندادند. هر چند در مدت تحصن نزدیک به ۱۰۰ نفر از اعضای فرقه جداشدند ولی من فرزندم را ندیدم.
عبداللهی افزود: در مدت تحصن من، فرزندم امیر را مجبور به مصاحبه اجباری کردند و آن هم در چندین نوبت و حتی او را به اعتصاب غذای ۱۰۸ روزه وادار کردند که کلا برای پسرم پوستی بر استخوان نمانده بود.
مسئول تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی تصریح کرد: هر چند می دانستم آنها در یک سناریو پسرم را وادار کردند پشت تلویزیون فرقه بیاید و اقرار کند که نمی خواهد دیداری با مادر داشته باشد و می دانم در فرقه رجوی کلماتی همچون مادر، مهر مادری، تعهد به خانواده و مسئولیت و غیره، معنا و مفهومی ندارد، تشکیلات رجوی تمامی این ارزشهای انسانی را در وجود پسرم و دیگر اسیران کشته و دفن کرده است.
این مادر افزود: آقای اولسی، صدها مادرانی چون من هستند که فرزندان آنها به عناوین مختلف، یا اسیران جنگ عراق و ایران هستند یا ربوده شدگانی که به امید زندگی بهتر از ایران خارج و در کشورهایی همچون ترکیه، پاکستان، امارات، کویت و غیره توسط عوامل این گروه مورد فریب قرارگرفته و به اسارت در آمدند.
عبداللهی با اشاره به اینکه ما مادران به تمامی سازمان های مدافع حقوق بشرنامه نوشته و درخواست کمک کردیم گفت: متاسفانه تا کنون هیچگونه جوابی از مجامع بین المللی دریافت نکردیم.
وی ادامه داد: کمپین درخواست رسمی دیدار بیش از ۱۱ هزار خانواده و وابستگان آنها به نهادهای حقوق بشری در کشور آلبانی، دولت و مجلس آلبانی تا کنون بی جواب مانده و دولت آلبانی این مادران را عوامل نا امن کننده کشور آلبانی خوانده و یا تروریست لقب داده است!
مادر امیراصلان حسن زاده با طرح سوالی از اولسی یازیچی گفت: آیا من مادر ۶۰ ساله و مادران ۷۰ و یا ۸۰ ساله تروریست هستیم یا گروهی که تا دیروز در لیست تروریستی آمریکا بودند، تروریست هستند؟
ثریا عبداللهی تصریح کرد: فرقه تروریستی رجوی داعش را یکی گروه انقلابی خوانده و دولت آلبانی به همین فرقه در کشور خود جای داده، می توان به جرئت گفت، با حضور مریم قجر در آلبانی سرنوشت شومی همچون ملت عراق در انتظار ملت آلبانی است.
مسئول تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی در ادامه اظهار داشت: بنده به نمایندگی از تمام مادران و خانواده های چشم انتظار از نهادهای حقوق بشر بین المللی و نمایندگی آنها در آلبانی شکایت دارم و این عدم اجازه ملاقات دیدار، نقض فاحش حقوق اعضای اسیر در چنگال فرقه رجوی است.
وی با اشاره به علت سکوت سازمان های مدافع حقوق بشر در برابر اقدام ضد انسانی سران این گروه گفت: من به یقین می دانم که دادن حق السکوت به این گونه سازمان های دروغین حقوق بشر کار چندان دشواری برای فرقه رجوی نیست.
عبداللهی همچنین با اشاره به نمایش مجازی فرقه تروریستی رجوی که چندی پیش در آلبانی برگزار شد و هم زمان شبکه صهیونیستی_ سعودی «ایران اینترنشنال» آن را به صورت زنده پوشش داد، افزود: فرقه رجوی با وقاحت تمام اعلام می کند که با بیش از سه هزار نقطه جهان توانستیم ارتباط برقرار کنیم، باید به مریم رجوی گفت اگر راست می گویید و قادر به ارتباط با سه هزار نقطه هستید بگذارید فرزندان ما با خانواده هایشان تماس بگیرند و سلامی کنند و ما از احوال آنان با خبر شویم.
این مادر چشم انتظار افزود: در همین جا در مقام یک مادر از تمام مجامع حقوق بشری، از کمیته حقوق بشر سازمان ملل و از دولت آلبانی می خواهم که سرکردگان این فرقه غیرقانونی را ملزم به پاسخ گویی کنند و امکانات تماس و دیدار خانواده های دردمندی که سالها در فراق عزیزانشان هستند را مهیا کنند و خود را در جرم و گناهان این فرقه شریک نکنند.
ثریا عبداللهی در پایان گفت: خواست خانواده ها دیدار و حتی شنیدن صدای چند دقیقه ایی عزیزان خود می باشد، حال اگر این افراد را زندانی هم فرض کنیم طبق قوانین و کنوانسیون های بین المللی، ملاقات خانواده و دیدار آنها با عزیزان زندانی کمترین حقوق به رسمیت شناخته شده زندانیان است.
دکتر اولسی یازیچی هم در این گفت و گو به سابقه تروریستی فرقه رجوی اشاره کرد و افزود: سران فرقه رجوی یک عروسک خیمه شب بازی در دستان آمریکا هستند و امنیت آلبانی را به خطر انداخته اند.
این خبرنگار مستقل اظهار داشت: سران فرقه رجوی متاسفانه به هیچ یک از خانوادهای اسیران اجازه دیدار نمی دهند و حتی خانواده سمیه محمدی که ماه ها در آلبانی برای ملاقات با فرزند خود تلاش کرد، نتیجه ای نگرفت.
یازیچی با اشاره به اینکه شنیدن رنج و غم خانواده های اسیران فرقه رجوی سینه مرا به درد انداخت و موجب گریه شد، گفت: صدای خانواده های اسیران فرقه رجوی باید در کشورهای اروپایی نیز شنیده شود تا آنها به دولت آلبانی فشار آورده و خواسته به حق خانواده ها را عملی نمایند.
تحلیلگر و کارشناس مسائل آلبانی در پایان با آرزوی دیدار خانواده ها با عزیزان خود گفت: مریم رجوی به زودی خواهد مُرد و اعضای فرقه رجوی خواهند فهمید که سال ها در مورد ایران به آنها دروغ گفته شده است.
انتهای پیام / فراق
ثریا عبداللهی: آلبانی ملاقات با خانواده ها تسهیل کند
خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
***
Albania Stops Iranian Families Meeting Their Relatives in MEK. Why?
Hosting MEK in Albania Humanitarian, Not Political – Now a National Security Issue: Rama
The Life of Camp Ashraf. Mojahedin-e Khalq – Victims of Many Masters
By Anne Khodabandeh (Singleton) and Massoud Khodabandeh
همچنین:
علی مرادی، انجمن نجات، مرکز لرستان، بیست و نهم سپتامبر 2020:… “شما اسرای پیوسته به ما از آنجاییکه نان و نمک مجاهدین را خورده اید نباید بما خیانت کنید و سنگر مبارزه را ترک نمایید ، وانگهی شما از نظر جمهوری اسلامی الان منافق هستید و در صورت بازگشت به ایران اعدام خواهید شد . همچنین بر اساس قرار دادی… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
حامد صرافپور، انجمن نجات، مرکز فارس، بیست و ششم سپتامبر 2020:… اگر می بینیم امروز مریم رجوی نگران اعدام تروریست ها و یا قصاص «نوید افکاری»ها شده است، فریبی بزرگ برای لاپوشانی هزاران «اعدام خیابانی» است که «بدون محاکمه» توسط مجاهدین انجام گرفت. طی چند سال، هزاران جوان ایرانی از اقشار مختلف مردم (اعم از کارگر و کشاورز، تا کارمند… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
انجمن نجات، بیست و چهارم سپتامبر 2020:… محمد علی مالکی یک اسیر جنگی است که به عنوان سرباز توسط فرقه مریم رجوی برده شد و اکنون در مانزا در دورس در آلبانی نگهداری می شود. او در سال 1988 توسط مجاهدین خلق دستگیر شد و تا امروز در دست مریم رجوی و فرقه تروریستی مجاهدین خلق است. در ویدئوکلیپ زیر،… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
انجمن نجات، مرکز تهران، نوزدهم سپتامبر 2020:… خبرهای موثق بدست آمده از بیمارستان مادر ترزا و همچنین کلینیک دانشگاه تیرانا و منابع وزارت بهداشت در آلبانی حاکی از آنست که مسعود نصیری 63 ساله عضو سازمان مجاهدین خلق و ساکن اردوگاه این سازمان در آلبانی، 9 روز پیش قطعا به دلیل ابتلا به ویروس کوید 19 فوت نموده است. تحت… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
حامد صرافپور، انجمن نجات، مرکز فارس، شانزدهم سپتامبر 2020:… شعارهای مفتضح «چو اشرف نباشد تن من مباد – اشرف حفظ شرف» صدها مجاهد را در قرارگاه های اشرف و لیبرتی به کشتن داد. شعارهایی که توسط رهبری مجاهدین ابداع گردیده بود. تمام مجاهدین به یاد دارند که چندی پس از سقوط صدام، دهها نشست متعدد در مراکز مختلف نظامی برگزار… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
انجمن نجات، چهاردهم سپتامبر 2020:… اخبار بدست آمده از آلبانی حاکی است که حداقل سه نفر ایرانی در بیمارستان مادر ترزا در بخش کرونا بستری شدند که مطمئنا از نفرات سازمان مجاهدین خلق هستند. بر اساس آخرین اطلاعات کسب شده، حداقل یکی از آنها فوت کرده که پزشکان را از اظهار نظر در خصوص علت فوت وی منع کرده اند… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
حامد صرافپور، انجمن نجات، مرکز فارس، نهم سپتامبر 2020:… به مناسبت آغاز 56 امین سالگرد تأسیس سازمان مجاهدین خلق، مراسمی با حضور مریم رجوی و زهرا مریخی (مسئول اول سازمان) در آلبانی برگزار گردید که به صورت ویدیو کنفرانس در سایر کشورهای اروپایی نیز توسط هواداران و اعضای مجاهدین قابل مشاهده بود. در این نمایش سراسری، مریم رجوی به تکرار… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
ثریا عبداللهی، انجمن نجات، دهم سپتامبر 2020:… ما مادران و خانواده های کسانی هستیم که عوامل سازمان مجاهدین خلق از کشورهایی همچون ترکیه، پاکستان، کویت و از اسرای جنگی ایران و عراق، در زمان صدام حسین، با فریب و نیرنگ به اردوگاه خود در عراق منتقل کرده اند. این افراد سپس در سال 2016 جمیعا به کشور آلبانی انتقال داده… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
جیم. د. دین نشریه وترنرنز تودی، ترجمه ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، هشتم سپتامبر 2020:… وی گفت: “من می خواهم به شما مریم رجوی بگویم که آلبانی یک کشور دموکراتیک است، و ما یک لیبرال دموکراسی هستیم، جایی که آزادی بیان داریم.” “ما هرگز ساکت نخواهیم شد. ما می خواهیم جنایات و کارهای غیرقانونی که شما در کشور من انجام می… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
انجمن نجات، ششم سپتامبر 2020:… در جریان هستید که کشور آلبانی خواهان عضویت در اتحادیه اروپاست اما این خواسته هنوز به دلیل میزان فساد در دستگاه اداری و قضایی این کشور و نداشتن استانداردهای لازم پاسخ مثبت دریافت نکرده است. حضور یک فرقه تروریستی در خاک این کشور که حتی اولیه ترین حقوق انسانی اعضای خود را نقض می کند… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
بخشعلی علیزاده، انجمن نجات، مرکز تهران، دوم سپتامبر 2020:… بعد از 37 روز ناگهان بغض شان ترکید و طی یک برنامه و شوی مسخره به صحنه آمدند و خواستند که با نیم ساعت برنامه تمسخر آمیز در صدد رفع و رجوع سکوت 37 روزه بر آیند، ولی هر کس که این برنامه را دید اقرار کرد که خیلی خیلی ضعیف… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
حامد صرافپور، انجمن نجات، مرکز فارس، سی و یکم اوت 2020:… مسعود دلیلی نیز همچون صدها تن دیگر از مجاهدین، دوران جدید بعد از سقوط صدام را می دید و از اینکه مسعود رجوی نقاب از چهره برداشته و به هر جنایتی دست می زند دچار تناقض شده بود. تا روزی که بالاخره طاقت نیاورد و از قرارگاه اشرف گریخت… خندیدن ممنوع بود. به دوران اسارت غبطه میخوردم
