Follow
مسعود خدابنده، ایران اینترلینک، بیست و پنجم سپتامبر 2020:… مشکل میر حسین موسوی این است که بوی آزاد شدنش و رقیب شدنش به مشام میرسد. رقیبی که نه توبه کرده و نه حاضر شده از کشور فراری شود. ترس رجوی، افسار بدستانش، ولینعمتانش و همپالگی هایش از آپوزیسیونی است که “وابسته نباشد” و حضورش درب “دریوزگی خارج کشوری” را گل بگیرد. وحشت از “آزاد شدن میرحسین موسوی” است والا نباید فراموش کرد که همین رجوی و امثال رجوی زمانی که میرحسین موسوی امیدی به آزادی نداشت النگوی سبز بدست در خیابانهای نیویورک و لندن و پاریس سرود “یار دبستانی من” میخواندند. عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
اعتراضها به سوء استفاده سیاسی عفو بین الملل از گروگانگیری رجوی در آلبانی
عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مطلبی از دکتر محمد سهیمی در صفحه فیسبوک ایشان خواندم که به باز نشر مطلبی قدیمی از عفو بین الملل توسط رها بحرینی (واسطه مجاهدین خلق در سازمان عفو بین الملل) بر میگشت. نامه ای هم توسط شصت تن از بزرگان در اعتراض به این نوشته منتشر شده است که خواستار تصحیح این مطلب تحت نام عفو بین الملل شده اند. اولین بار نیست که مثلت رها بحرینی، شادی امین و شادی صدر خطوط سازمان ضد بشری مجاهدین خلق را تحت نام “حقوق بشر” و “عفو بین الملل” تبلیغ می کنند. سابقه دارند.
در زیر متن پست دکتر محمد سهیمی تحت عنوان “وقتی فرقه مجاهدین از عفو بین المللی برای حمله به میرحسین موسوی و جعل تاریخ حمایت میکند” و متن نامه شصت تن از بزرگان تحت عنوان “عفو بینالملل موظف به اصلاح گزارش خود و اعاده‌ی حیثیت به مهندس میرحسین موسوی است” را می آورم.
شخصا برایم جالب بود که در متن اطلاعیه آمده”
“… در بحبوحه كارزار دادخواهي هرگونه تعرض به عفو بين‌الملل به خاطر افشاء حقايق پيش بردن خط و انجام مأموريت برای وزارت اطلاعات آخوندها و آمران و عاملان قتل‌عام است… “
اقرار می کنم که بعنوان کسی که یک عمر روی نوشته های “سازمان مجاهدین خلق” کار کرده ام و کسی که باز یک عمر “نوشتارهای عفو بین الملل” را خوانده و گه گاه در آنها تاثیر گذار هم بوده ام میتوانم با قاطعیت خدمتتان بگویم که این جمله نه تنها انشاء آدم سیاسی نیست که صد در صد نوشته مجاهدین خلق و گردانندگان سایتهایی مثل ایران افشاگر است که بدون توجه صرفا کپی و تحت عنوان اطلاعیه منتشر شده است تا مردم را از بالازدن پرده و نشان دادن دستهای پشت آن در سازمان عفو بین الملل بترسانند. این ادبیات ایرانیان نیست این ادبیات “سرخپوستی” (بقول دکتر منوچهر هزارخانی) است. هیچ ایرانی معقولی این نوع نمینویسد. چه بلحاظ نوشتاری و چه بلحاظ محتوایی، این نوشته تنها میتواند در تاریکخانه فرقه ضد بشری مجاهدین خلق و تحت رهبری مادم العمر زوج منفور ناقض حقوق بشر مسعود و مریم رجوی نوشته شده باشد ولا غیر.
شاید بیاد داشته باشید اعتراضات پارسال خانواده های اسرای مجاهدین خلق در آلبانی به همکاری عفو بین الملل با سازمان مجاهدین خلق را. آش آنقدر شور شده بود که خیلی ها در عفو بین الملل سر در برف خودشان را به آن راه زدند که اینها را ما اصلا ندیده ایم و دیگران نوشته اند و ما نمیدانیم و … و تا جایی که انعکاس این کثافتکاری به صفحه عفو بین الملل در وکیپیدیا هم کشید.
در گزارش اعتراضی پارسال آمده بود که
“بررسی ها نشان می دهد که این گزارش توسط رها بحرینی، منصوره میلز و شادی صدر و البته اساسا توسط مجاهدین خلق در آلبانی نوشته شده و سپس برای انتشار به تأیید فیلیپ لوتر Philip Luther، مدیر تحقیقات عفو بین الملل برای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، رسیده است. “
و در اعتراض امسال میخوانیم
“… در عین حال خانم شادی صدر نیز که علیه میرحسین موضع گرفته است از کمپ فرقه در آلبانی دیدن کرده است. دو منبع معتبر به من گفته اند که بحرینی نیز از آلبانی دیدار کرده است. موضع خانم شادی امین نیز دقیقا شبیه صدر و بحرینی است و جعل تاریخ آنها را تکرار میکند. تمامی این حقایق نشان میدهد که برنامه ریزان واقعی این جریان چه کسانی هستند….”
بنظر میرسد حملات هماهنگ شده به میرحسین موسی نمی تواند صرفا بعد حقوق بشری داشته باشد چرا که قاتلین مختلفی در خارج کشور هستند که سهل الوصل ترند و کسی کاری به آنها ندارد. مثلا همین مجاهدین خلق که خودشان به قتل بیش از ۱۲ هزار نفر اقرار کرده اند. مشکل میر حسین موسوی این است که بوی آزاد شدنش و رقیب شدنش به مشام میرسد. رقیبی که نه توبه کرده و نه حاضر شده از کشور فراری شود (برخلاف خیلی ها که با توافق ننوشته ایران و آمریکا از زندان اوین مستقیم سر از واشنگتن در آورده اند) ترس رجوی، افسار بدستانش، ولینعمتانش و همپالگی هایش از آپوزیسیونی است که “وابسته نباشد” و حضورش درب “دریوزگی خارج کشوری” را گل بگیرد. وحشت از “آزاد شدن میرحسین موسوی” است والا نباید فراموش کرد که همین رجوی و امثال رجوی زمانی که میرحسین موسوی امیدی به آزادی نداشت النگوی سبز بدست در خیابانهای نیویورک و لندن و پاریس سرود “یار دبستانی من” میخواندند.
پیشنهاد می کنم حقوق بشری های خارج کشوری (بخصوص طرفداران و مواجب بگیران ترامپ و نتانیاهو در این مرحله) در کنار این حرکات سخیف ضد ایرانی شان تحت لوی “حمایت از حقوق بشر”، برای حفظ ظاهر هم که شده هر از گاهی یک سوزن به جنایتکارانی بزنند که در شهرهای واشنگتن و لندن و پاریس و تیرانا آزادانه می چرند و امروز همزمان با تداوم نقض فاحش حقوق بشر در قلب اروپا و امریکا به شکل زننده ای خودشان مدعی “حقوق بشر” شده اند.
مطالب دکتر سهیمی و اطلاعیه شصت نفر:
1- وقتی فرقه مجاهدین از عفو بین المللی برای حمله به میرحسین موسوی و جعل تاریخ حمایت میکند
(دکتر سهیمی، صفحه فیسبوک)
لینک به منبع
دوستان سلام: به تدریج روشن میشود که حملات گسترده سازماندهی شده اخیر علیه مهندس میر حسین موسوی توسط چه کسانی و چه گروهی در پشت پرده سازماندهی شده و حمایت میشود. پس از اعتراض بسیاری به سازمان عفو بین المللی بخاطر جعل تاریخ درباره کشتار ناجوانمردانه زندانیان سیاسی در ۱۳۶۷، در ۱۱ سپتامبر یعنی نزدیک به دو هفته پیش، ناگهان به اصطلاح “شورای ملی مقاومت” مریم رجوی بیانیه صادر نمود، به منتقدین شدید حمله کرد، و مطابق معمول آنها را “عاملین رژیم” نامید.
این فرقه در بیانیه خود اعلام کرد، “در بحبوحه كارزار دادخواهي هرگونه تعرض به عفو بين‌الملل به خاطر افشاء حقايق پيش بردن خط و انجام مأموريت برای وزارت اطلاعات آخوندها و آمران و عاملان قتل‌عام است.”
در بیانیه خود فرقه مجاهدین اینطور وانمود میکند که گویا منتقدین عفو بین المللی نمی‌‌خواهند عاملان واقعی آن کشتار ضد بشری کشف شود. نه تنها اینطور نیست، بلکه در حقیقت عاملان شناخته شده اند و همه میدانیم چه کسانی هستند، از خود آقای خمینی گرفته که دستور را صادر کرد، تا فرزند او احمد خمینی که در آن نقش کلیدی داشت، تا هیات مرگ که تصمیم میگرفت چه کسانی باید اعدام شوند، تا کسانی که از آن حمایت کرده و میکنند، و میکوشند آنرا “توجیه” کنند، تا دیگران. بیشتر آنها نیز زنده هستند، و حتی در حاکمیت مقام دارند.
خانواده خود من از اعدام‌ها و زندان‌های سالهای دهه ۱۳۶۰ صدمه بسیار دید. در میان قربانیان ۱۳۶۷ مرحوم تقی خان، دوست بسیار نزدیک سالهای دبیرستان من، زنده یاد مهندس حسن دشت آرا، همدوره و همکلاس، دوست بسیار خوب من، و یک انسان براستی دوست داشتنی، دو برادر دو نفر از نزدیکترین دوستان من در دانشکده فنی، و چندین هم دانشکده‌ای دیگر من هستند. چطور ممکن است که بعنوان مثال، من نخواهم عاملین این جنایت‌ها مجازات نشوند؟ ولی کوشش‌های اخیر، که آغاز کننده آن عفو بین المللی بود، به نظر نمیرسد به دبال کشف حقیقت است، بلکه یک برنامه کاملا سازماندهی شده علیه میرحسین را دنبال میکند.
با وجودی که زوایا، انگیزه ها، و عاملین آن جنایت‌ها کاملا روشن هستند، عفو بین المللی و به اصطلاح “پژوهشگر” آن خانم رها بحرینی به میر حسین چسبیده اند، و هر موضوعی را که درباره آن کشتار از طریق شبکه‌های اجتماعی منتشر میکنند با هشتگ میرحسین موسوی است. خود بحرینی نیز در شبکه‌های اجتماعی دائما درباره میرحسین مینویسد، و وقتی به او اعتراض میشود، ادعا میکند که نظرات شخصی خود را منتشر میکند. در حال حاضر انواع و اقسام مسائل حقوق بشری در ایران وجود دارند، و عاملین کشتار ۱۳۶۷ نیز همگی در قید حیات و فعال هستند، ولی عفو بین المللی به دنبال کسی که که هیچگونه نقشی در آن کشتار نداشت.
در عین حال خانم شادی صدر نیز که علیه میرحسین موضع گرفته است از کمپ فرقه در آلبانی دیدن کرده است. دو منبع معتبر به من گفته اند که بحرینی نیز از آلبانی دیدار کرده است. موضع خانم شادی امین نیز دقیقا شبیه صدر و بحرینی است و جعل تاریخ آنها را تکرار میکند. تمامی این حقایق نشان میدهد که برنامه ریزان واقعی این جریان چه کسانی هستند.
واقعیت این است که اخیرا حاکمیت به آقای مهدی کروبی آزادی بیشتری از زندان خانگی خود داد. آنهایی که از پاکدستی، صداقت، ایمان، میهندوستی و محبوبیت میرحسین در میان مردم ایران میترسند، بیش از پیش به وحشت افتاده اند که مبادا این شخصیت ملی که بخاطر وفاداری به قول‌های خود به مردم نزدیک به ده سال است که در زندان خانگی بسر میبرد نیز سر انجام از زندان ظلم آزاد شود. در آن صورت فرقه مجاهدین و سلطنت طلبان که در ایران کاملا بی ابرو هستند و کوچکترین پایگاه اجتماعی قابل توجهی ندارند، بیش از پیش نزد مردم ایران منزوی میشوند. به همین دلیل است که حملات سازماندهی شده خودرا آغاز کرده اند. همکاری و همگامی عفو بین المللی و کسانی مانند شادی صدر و شادی امین با این طرح نیز ضد مردم ایران میباشد.
باید هوشیار بود و گول ظاهر فریبنده “حقوق بشری” اینها را نخورد. مدافعین واقعی مردم و حقوق شهروند و انسانی آنها البته با ماهیت فرقه مجاهدین و سلطنت طلبان کاملا آشنا هستند.
وقتی فرقه مجاهدین از عفو بین المللی برای حمله به میرحسین موسوی و جعل تاریخ حمایت می‌کنددوستان سلام: به تدریج روشن…
Posted by Muhammad Sahimi on Thursday, September 24, 2020
–
2- بیانیه‌ی ٦٠ فعال مدنی و سیاسی ایرانی در اعتراض به تحریف حقیقت توسط سازمان عفو بینالملل؛
(سایت ایران امروز)
لینک به منبع
عفو بینالملل موظف به اصلاح گزارش خود و اعاده‌ی حیثیت به مهندس میرحسین موسوی است
رؤسای محترم سازمان عفو بینالملل
بخش ایران سازمان عفو بینالملل در آذرماه سال ۱۳۹۷ گزارشی را با عنوان «اسرارِ به خون آغشته» دربارهی اعدام دسته جمعیِ زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ منتشر کرد که هدف از آن علی‌الاصول می‌بایست عریان ساختن واقعیت یک جنایت هولناک می‌بود. اما متاسفانه این گزارش مهم در پاره‌ای موارد با تحریفات آشکار و قلب واقعیت همراه بوده است که خود را موظف به بیان آن میدانیم.
باور داریم سازمان عفو بین الملل یک نهاد غیردولتی مدافع حقوق بشر است و از این رو نباید عملکردهای آن، شائبه‌ی این را به وجود بیاورد که در عرصه‌ی رقابت‌های سیاسی کشورهای دیگر مداخله‌ای انجام میدهد یا اهداف حقوق بشری خود را آلوده به تسویه حساب‌های سیاسی و اغراض جناحی و گروهی میکند.
اما شیوه‌ای هم که این مدت مسئولان بخش ایران عفو بینالملل برای اطلاع‌رسانی دربارهی آن گزارش پیش گرفته‌اند، این شائبه را تقویت میکند که گویی آنها بیش از آنکه مشتاق کشف حقیقت باشند، اهداف دیگری را دنبال میکنند، چه آن که در مصاحبه‌ها و نوشته‌های خود در شبکه‌های اجتماعی، آمران و عاملان آن جنایت و اعضای هیات مرگ را به نوعی رها کرده و میرحسین موسوی، نخست‌وزیر ایران در دهه‌ی شصت و از رهبران جنبش سبز ایران را به‌طور مداوم هدف حمله قرار داده‌اند که خود به جرم حق‌طلبی و همراهی با مردم در حصر خانگی است و امکانی برای دفاع ندارد.
برای نمونه بخش ایران عفو بینالملل روز ۲۹ مرداد امسال بار دیگر بخشی از همان گزارش را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و در تمام پلات‌فرم‌ها به جای نام بردن از اعضای هیات مرگ و آمران و عاملان جنایت، فقط هشتگ میرحسین موسوی را به‌کار برد، گویی که او مسئول این رخدادهای اسفبار بوده است.
چنین رویکردی دیگر نه دفاع از حقوق آن کشته‌‌شدگان و خانواده‌هایشان، بلکه سوء‌استفاده از آنها در جهت اهداف گروهی و جناحی است. حال آن که ما، امضاکنندگان این نامه، باور داریم پی‌گیری جنایت‌های سال ۱۳۶۷ یک ضرورت ملی و اخلاقی است و می‌باید فارغ از همه‌ی حب و بغض‌ها چنین رویکردی نسبت به آن داشت.
بر این سیاق ما به تاکید می‌گوییم هر زمان عفو بین الملل یا هر نهاد دیگری مستنداتی محکم و واقعی، دال بر همدلی میرحسین موسوی با اعدامهای تابستان ۱۳۶۷ یا نقش احتمالی او در این جنایت ارائه کند، ما نیز به هیچ وجه در صدد تخفیف و سلب مسئولیت از او بر نخواهیم آمد، چه باور داریم آن اعدام‌ها زخم عمیقی است بر پیکر ملت ایران که التیام نخواهد یافت مگر با اجرای عدالت. اما آنچه تاکنون بخش ایران سازمان عفو بینالملل در این رابطه ارائه کرده یک روایت تحریف‌شده و جعلی بوده که با سر و صدا و تبلیغات می‌خواهد به همه بفروشد.
سازمان عفو بینالملل در گزارش دو سال قبل خود مدعی شده است که میرحسین موسوی در دوران نخست‌وزیریِ خود در مصاحبه با تلویزیون اتریش که در تاریخ ٢٢ آذر ٦٧ انجام شده، آن اعدام‌ها را انکار و حتی توجیه کرده است. همچنین در این گزارش ادعا شده که خبرنگار تلویزیون اتریش از آقای موسوی دربارهی اعدامهای دسته جمعیِ آن سال سوال کرده است. هر دو این ادعاها به‌دلایلی که خواهدآمد، کاملاً رد میشوند.
در حقیقت، این دو ادعا اساس اتهام به کسی است که خود چند ماه پیش از حصر غیرقانونی، در یک سخنرانی اعدامهای سال ۱۳۶۷ را به صراحت «جنایت» خواند و با یادآوری ساختار قدرت در نظام جمهوری اسلامی بر مبرا بودن خود از این اتهامات تاکید کرد، چنان‌که همگان نیز می‌دانند در این ساختار، قوه‌ی قضاییه به‌طور مستقیم با نهاد رهبری جمهوری اسلامی در ارتباط است و از آن دستور می‌پذیرد.
اما گذشته از این، ویدیوی مصاحبهی تلویزیون اتریش با مهندس موسوی هم که سازمان عفو بینالملل در آذرماه ۱۳۹۷ منتشر کرد، اصلا چنین اتهامی را ثابت نمی‌کند، بلکه ما امضاکنندگان این نامه باور داریم که بخش ایران عفو بینالملل راه تفسیر به رای و تحریف واقعیت را در پیش گرفته است که نسبت به آن ابراز تاسف می‌کنیم.
در این ویدیوی کوتاه و تقطیع‌شده سوال خبرنگار تلویزیون اتریش شنیده نمی‌شود، چرا که روی آن صداگذاری شده است و از این رو اصالت نسخه‌ی مورد استناد زیر سوال است. آنچه شنیده میشود صدای یک راوی غایب است که جمله‌ای دربارهی تشدید نگرانی ایرانیان خارج از کشور از نقض حقوق بشر در ایران میگوید و سپس یک جمله‌ی تیترگونه با این مضمون: «نخست وزیر دربارهی اتهام اعدام». زمان این صداگذاری و فاصله‌ی آن با مصاحبهی اصلی و همچنین میزان انطباقش با سوال یا سوالات مطروحه از جانب خبرنگار معلوم نیست.
اما پاسخ میرحسین موسوی قابل شنیدن است که در آن نه اعدام زندانیان سیاسی را انکار و نه از آن دفاعی میکند. او در این مصاحبه اساسا هیچ سخنی دربارهی اعدام‌ها نمی‌گوید، بلکه به عملیات «مرصاد» در برابر حمله‌ی سازمان مجاهدین خلق به ایران می‌پردازد.
حال پرسش ما این است که نسخه‌ی اصلی ویدیو کجاست؟ چگونه بر اساس یک ویدیوی مبهم و صداگذاری‌شده به این اتهامات رسیده‌اید و آن را ثابت شده هم فرض کرده‌اید؟ و این پافشاری و این همه تبلیغات پیرامون آن نشانه‌ی چیست؟
همچنین عفو بینالملل در بیانیه‌ی عمومی روز ۲۰ شهریور خود نیز این اتهامات علیه میرحسین موسوی را تکرار کرد، گو این که با تکرار مدام یک امر غیرواقعی، دیگر جایی برای پرسش‌گری باقی نمی‌ماند. حال آنکه موثق‌ترین اسناد دربارهی اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ (از جمله خاطرات آیت‌الله منتظری، قائم مقام رهبری جمهوری اسلامی ایران در دهه‌ی شصت و نوار صوتی صحبت‌های ایشان در افشای حقایق مربوط به اعدام‌ها)، هیچ مدرکی دال برنقش داشتن مهندس میرحسین موسوی در آن اعدام‌ها به دست نمی‌دهد.
آقای موسوی خود سال ۱۳۸۹ در یک سخنرانی که فایل صوتی آن در دسترس عموم قرار گرفته، میگوید: «ما در بی‌اطلاعی محض بودیم و وقتی هم خبردار شدیم، سعی در جلوگیری از آن اعدام‌ها داشتیم. اینکه بنده نقش داشتم خلاف واقع است و اصلا به ما اجازه‌ی ورود به این موضوع را نمی‌دادند. با این حال این جنایتی است که رخ داد و واقعیت این است که هنوز هیچ کسی از ابعاد واقعی آن خبر ندارد و شاید در آینده بتوان بیشتر و جامع‌تر به این واقعه و ابعاد آن پرداخت.»
این بخش از سخنرانی همچنین نشان میدهد که بر خلاف ادعای مسئولان بخش ایران عفو بینالملل، موسوی خود تایید کرده که جایی در میانه‌ی فاجعه از آن مطلع شده و بی‌خبری او مربوط به شروع اعدام‌ها با حکمی بوده که از عالی‌ترین نهاد جمهوری اسلامی صادر شده، نهادی که اساسا نیازی نمی‌دیده برای تصمیمات خود به نخست وزیر وقت توضیح بدهد.
با این همه ما باور و تاکید داریم که باید کمیته‌ی حقیقت‌یاب مستقلی شکل بگیرد تا ابعاد مختلف این جنایت عیان گردد و نوع و حدود مسئولیت هر فرد نیز روشن شود، نه این که مسئله به گونه‌ای تبلیغ شود که آمران و عاملان و مباشران جنایت، همه در سایه پنهان بمانند و کسی که تاکنون هیچ گونه مدرکی علیه او کشف نشده، به یک‌باره مسئول اصلی جلوه داده شود؛ این در واقع همان موجی است که بخش ایران سازمان عفو بین الملل از دو سال پیش که فضای سیاسی در ایران آشفته‌تر از همیشه شده است، سعی میکند به آن دامن بزند.
در پایان باید یادآور شویم که نهادی نظیر عفو بینالملل متعلق به یک گروه سیاسی خاص نیست، بلکه متعلق به تمام انسان‌های آزاده‌ای است که دغدغه‌ی دفاع از حقوق بشر را دارند و از این رو انتشار گزارش‌هایی که چنین تحریف‌های آشکاری در آن وجود دارد، ضربه‌ای به این آرمان است. بنابراین، سازمان عفو بینالملل را موظف به اصلاح هر چه سریع‌تر گزارش و بیانیه‌های فوق‌الذکر در بخش‌های مربوط به مهندس میرحسین موسوی و همچنین اعاده‌ی حیثیت به شخص ایشان میدانیم.
با تشکر
به پیوست نظر دو کارشناس ارشد کنونی و سابق سازمان عفو بینالملل نیز ارسال میشود که هر کدام سال‌ها در بخش ایران آن سازمان فعال بوده‌اند و نظرات آنها سخنان ما را تایید میکند.
امضاكنندگان:
۱- سیامک آرام (تحلیل‌گر و استاد دانشگاه هریسبرگ)
۲- آریا آرام‌نژاد (موزیسین و فعال اجتماعی)
۳- هاشم آقاجری (استاد دانشگاه تربیت مدرس و تاریخ‌نگار)
۴- سید احمدرضا احمدپور (روزنامهنگار و فعال سیاسی)
۵- پیمان احمدی (فعال مدنی)
۶- بهمن احمدی امویی (نویسنده و روزنامهنگار)
۷- حسن اسدی زیدآبادی (روزنامهنگار و فعال سیاسی)
۸- سهیلا اصغری (فعال مدنی)
۹- علی افشاری (استاد مدعو دانشگاه جورج واشنگتن و پژوهشگر سازمان استاندارد دارو و مواد غذایی آمریکا)
۱۰- محمد جواد اکبرین (دین‌پژوه و روزنامهنگار)
۱۱- اردشیر امیر ارجمند (حقوقدان، استاد دانشگاه و مشاور ارشد میرحسین موسوی)
۱۲- سولماز ایکدر (روزنامهنگار)
۱۳- مسعود باستانی (روزنامهنگار)
۱۴- رسول بداقی (فعال صنفی/ عضو کانون صنفی معلمان)
۱۵- محمد برقعی (فعال ملی مذهبی)
۱۶- قربان بهزادیان‌نژاد (استاد دانشگاه و مشاور ارشد میرحسین موسوی)
۱۷- علیرضا بهشتی (عضو هیأت علمی دانشکده‌ی علوم انسانی و مشاور ارشد میرحسین موسوی)
۱۸- علیرضا بهشتی شیرازی (روزنامهنگار و مشاور ارشد میرحسین موسوی)
۱۹- رضا بهشتی معز (عضو انجمن فلسفه‌ی فرانسه)
۲۰- حبیب الله پیمان (عضو کمیته‌ی رهبری «شورای فعالان ملی مذهبی» و از اعضای مؤسس و دبیرکل «جنبش مسلمانان مبارز»)
۲۱- زهره تنکابنی (همسر یکی از جانباختگان اعدامهای دسته‌جمعی سال ۶۷)
۲۲- مهدی جامی (روزنامهنگار)
۲۳- سپیده جدیری (شاعر و فعال زنان)
۲۴- امیر خرم (فعال سیاسی)
۲۵- مازیار خسروی (روزنامهنگار)
۲۶- سروش دباغ (پژوهشگر عرفان، فلسفه و روان‌شناسی)
۲۷- مجید دُری (فعال مدنی)
۲۸- طیبه دهباشی‌زاده (همسر یکی از جانباختگان اعدامهای دسته‌جمعی سال ۶۷)
۲۹- علیرضا رجایی (پژوهشگر جامعه‌شناسی سیاسی و فعال ملی مذهبی)
۳۰- احسان رضایی (فعال اجتماعی و ملی مذهبی)
۳۱- حسین رفیعی (استاد بازنشسته‌ی دانشگاه تهران و فعّال ملّی‌مذهبی)
۳۲- حسین زمان (موزیسین و فعال مدنی)
۳۳- عیسی سحرخیز (فعال سیاسی و مطبوعاتی)
۳۴- محمد سهیمی (استاد دانشگاه، فعال سیاسی و از خانواده‌ی جانباختگان اعدامهای سیاسی دهه‌ی شصت)
۳۵- علی شاکری (عضو شورای «ابتکار شهروندان برای صلح» در دانشگاه ارواين، از اعضای مؤسس «اتحاد جمهوریخواهان ایران»)
۳۶- علی شریعتی (فعال مدنی)
۳۷- کیوان صمیمی (روزنامهنگار و فعال ملی مذهبی)
۳۸- ریحانه طباطبایی (روزنامهنگار)
۳۹- حمیدرضا عابدیان (فعال ملی مذهبی)
۴۰- علی فاتحی (مستندساز/سینماگر)
۴۱- مهدی فتاپور (از اعضای شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) و مسئول کنونی هیئت سیاسی اجرایی اتحاد جمهوریخواهان ایران)
۴۲- پروین فهیمی (مادر شهید سهراب اعرابی (از جانباختگان سال ۸۸) و عضو «مادران صلح»)
۴۳- مهین فهیمی (همسر یکی از جانباختگان اعدامهای دسته‌جمعی سال ۶۷)
۴۴- عزیز قاسم‌زاده (موزیسین، فعال صنفی، فعال ملی مذهبی)
۴۵- ابوالفضل قدیانی (فعال سیاسی)
۴۶- محسن کدیور (استاد دانشگاه و اندیشمند دینی)
۴۷- حسین کمالی (دانشیار مدرسه ادیان هارتفورد)
۴۸- فاطمه گوارایی (فعال حقوق زنان/ عضو شورای فعالان ملی مذهبی/ خواهر یکی از جانباختگان اعدامهای دسته‌جمعی سال ۶۷ )
۴۹- مجتبی لطفی (روزنامه نگار و مسئول واحد اطلاع رسانی دفتر آيت‌الله منتظری)
۵۰- داریوش محمدپور (پژوهشگر علوم سیاسی)
۵۱- ملیحه محمدی (از اعضای سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) و عضو خانواده‌ی یکی از جانباختگان اعتراضات ۸۸)
۵۲- مهدی محمودیان (فعال مدنی)
۵۳- سعید مدنی (پژوهشگر، جامعه‌شناس و فعّال ملّی مذهبی)
۵۴- عبدالله مومنی (فعال مدنی‌سیاسی)
۵۵- یاسر میردامادی (پژوهشگر دین و فلسفه)
۵۶- مهدی نوربخش (تحلیل‌گر سیاسی و استاد دانشگاه)
۵۷- ن. نوری‌زاده (نویسنده و مترجم حوزه‌ی سیاست)
۵۸- محمدامین هادوی (فعال دموکراسی‌خواه و نویسنده‌ی حوزه‌ی اقتصاد)
۵۹- حسین یزدی (فعال رسانه‌ای)
۶۰- حسن یوسفی اشکوری (نویسنده، محقق، دین‌پژوه و روزنامه‌نگارِ ملی مذهبی)
عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
***
**
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/دیدار-عفو-بین-الملل-از-مجاهدین-خلق-آلبا/
دیدار بحث برانگیز عفو بین الملل از اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی
انجمن نجات، به نقل از ویکپیدیا، دانشنامه آزاد، دهم ژانویه 2019:… عفو بین الملل سه سفر میدانی به اردوگاه مجاهدین داشته . انجمن نجات نماینده خانواده های اعضای مجاهدین خلق شکایت نموده است که عفو بین الملل هرگز نباید در نقض حقوق بشری که در اردوگاه رخ می دهد، با نزدیک شدن به اعضایی که احتمالا برای شهادت دادن تحت فشار قرار دارند، شرکت نماید. ایران اینترلینک، یک ارگان خیریه ای هم از انتقاد انجمن نجات از عفو بین الملل برای دیدار از اردوگاه پشتیبانی نموده است …
The Amnesty International Report Which Whitewashes The MEK (Mojahedin Khalq, Rajavi cult)
دیدار بحث برانگیز عفو بین الملل از اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی
توسط انجمن نجات مرکز تهران آخرین بروزرسانی 20 دی 1397
از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
مطلبی در دانشنامه ویکیپدیا منتشر شده که ترجمه آن عینا در زیر آورده می شود:
دیدار بحث برانگیز عفو بین الملل از اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی
در دسامبر 2018، عفو بین الملل گزارشی با عنوان “اسرار غرقه به خون” منتشر نمود که ایران را به اعدام جمعی زندانیان سیاسی در سال 1988 متهم کرد.
بسیاری از مدارک مورد استفاده بر اساس شهادت های اعضای مجاهدین خلق که در حال حاضر در مجموعه اردوگاهی مستقر در آلبانی، خارج از پایتخت تیرانا، اقامت دارند می باشد.
بر اساس این گزارش، محققین عفو بین الملل، “سه سفر میدانی به تیرانا در آلبانی، جایی که تعداد قابل توجهی از نجات یافتگان و خانواده ها مستقر هستند، داشته است”.
بهرحال، بسیاری گزارشات نشانگر این است که نقض حقوق بشر در داخل اردوگاه وجود دارد و اعضا مغزشویی و شکنجه می شوند.
یک سازمان غیر دولتی، انجمن نجات، که نماینده خانواده های اعضای مجاهدین خلق، که محروم از دیدار با آنان هستند، می باشد، شکایت نموده است که عفو بین الملل هرگز نباید در نقض حقوق بشری که در اردوگاه رخ می دهد، با نزدیک شدن به اعضایی که احتمالا برای شهادت دادن تحت فشار قرار دارند، شرکت نماید.
ایران اینترلینک، یک ارگان خیریه ای تحت مدیریت دو عضو سابق مجاهدین خلق، همچنین از انتقاد انجمن نجات از عفو بین الملل برای دیدار از اردوگاه برای کسب اطلاعات پشتیبانی نموده است.
لینک به اصل مطلب:
Amnesty’s controversial visits to the camp of the People’s Mujahedin in Albania
In December 2018, Amnesty published a report entitled, ‘Blood-soaked Secrets,’ that accused Iran of carrying out the mass executions of political prisoners in 1988. [62] Much of the evidence used in the report was based on the testimonies of members of the People’s Mujahedin who are now resident at a camp complex located in Albania, just outside of the capital, Tirana. According to the report, Amnesty’s researchers, “undertook three field trips to Tirana, Albania, where a substantial number of survivors and family members are based.” However, many reports indicate that human rights abuses take place at this camp and that members are allegedly subjected to indoctrination and torture. [63] An NGO, the Nejat society, which represents the families of members of the People’s Mujahedin who have been denied access to meet them, has complained that Amnesty should never have been complicit in human rights abuses that occur at the camp by approaching members that have likely offered testimonies under duress. [64] Iran Interlink, a charity run by two former members of the People’s Mujahedin, has also lent weight to the criticism by the Nejat Society of Amnesty for visiting the camp in order to elicit information. [65]
(پایان)
***
Human Rights report on Abuse of Human Rights by Mojahedin Khalq, Rajavi cult. (NO EXIT)
همچنین:
http://iran-interlink.org/wordpressfa/عفو-بین-الملل-برای-تطهیر-مجاهدین-خلق-فر/
گزارش عفو بین الملل برای تطهیر مجاهدین خلق
انجمن نجات، هشتم ژانویه ۲۰۱۹:… جای بسی تعجب دارد. عفو بین الملل دخالت مجاهدین خلق و شادی صدر در تنظیم این گزارش را هم تکذیب نکرده است. در مرکز شکایات این تبلیغات بی شرمانه برای تطهیر مجاهدین خلق، جنایت جنگی این سازمان در عملیات موسوم به “فروغ جاویدان” قرار دارد. این عملیات کمتر از یکماه قبل از اعدام ها صورت گرفت. اما در کمال تعجب در این ۱۴۰ صفحه هیچ اشاره ای به این نشده …
گزارش عفو بین الملل برای تطهیر مجاهدین خلق
توسط انجمن نجات مرکز تهران آخرین بروزرسانی ۱۸ دی ۱۳۹۷
در آخرین روزهای سال ۲۰۱۸، گزارشی کاملا مخدوش و مشکوک در ۱۴۰ صفحه از جانب سازمان انگلیسی عفو بین الملل در خصوص وقایع تابستان سال ۱۹۸۸ در ایران، منتشر شد. در این گزارش، بعد از گذشت بیش از سی سال، به اعدام اعضای سازمان مجاهدین خلق، که توسط عفو بین الملل یک اپوزیسیون صلح طلب و آزادیخواه معرفی گردیده، پرداخته شده است.
بررسی ها نشان می دهد که این گزارش توسط رها بحرینی، منصوره میلز و شادی صدر و البته اساسا توسط مجاهدین خلق در آلبانی نوشته شده و سپس برای انتشار به تأیید فیلیپ لوتر Philip Luther، مدیر تحقیقات عفو بین الملل برای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، رسیده است.
شکایات ارسالی خانواده ها و قربانیان مجاهدین خلق به آقای فیلیپ لوتر به آدرس philip.luther@amnesty.org تاکنون کاملا بی جواب مانده و عفو بین الملل در مقابل اعتراضات وارده به این گزارش بی توجهی و سکوت کامل اختیار کرده است.
در مراجعات حضوری، این ارگان مسئولیت تنظیم این گزارش را از سر خود باز نموده و مراجعه کنندگان را به آدرس های نویسندگان گزارش raha.bahreini@amnesty.org و mansoureh.mills@amnesty.org ارجاع داده و خواسته است تا شکایات خود را مستقیما برای آنان بفرستند که جای بسی تعجب دارد. عفو بین الملل دخالت مجاهدین خلق و شادی صدر در تنظیم این گزارش را هم تکذیب نکرده است.
در مرکز شکایات این تبلیغات بی شرمانه برای تطهیر مجاهدین خلق، جنایت جنگی این سازمان در عملیات موسوم به “فروغ جاویدان” قرار دارد. این عملیات کمتر از یکماه قبل از اعدام ها صورت گرفت. اما در کمال تعجب در این ۱۴۰ صفحه هیچ اشاره ای به این تهاجم نظامی جاه طلبانه و از پیش شکست خورده به داخل خاک ایران، که تنها ۳۰۰۰ کشته از اعضای سازمان بجا گذاشت که اغلب افراد عادی و فاقد آموزش نظامی بودند، نشده است. مسئولیت این عملیات و کشته شده های آن تماما بر عهده سازمان مجاهدین خلق و خصوصا رهبری آن مسعود و مریم رجوی است.
از دیگر موضوعات مورد شکایت، شهادت نامه هایی است که در این گزارش مورد استفاده قرار گرفته که تماما از اعضا و هواداران مجاهدین خلق گرفته شده است. در حال حاضر بسیاری خانواده ها در داخل و خارج از ایران هستند که از مجاهدین خلق حمایت نمی کنند و برای دادن شهادت دعوت نشدند. این گزارش لذا بر اساس حذف این عده نمی تواند به هیچ عنوان منصفانه یا مستقل باشد.
در خصوص این گزارش موارد متعدد دیگری از شکایات وجود دارد. از جمله نپرداختن به این واقعیت که در حال حاضر مجاهدین خلق تحت حمایت و پشتیبانی دولت آلبانی همچنان به روال گذشته از ارتباط خانواده ها با اعضای گرفتار در منز Manez در آلبانی محروم می باشند. این نشانگر نقض مستمر و دائم ابتدایی ترین حقوق انسانی است که خانواده ها سالهاست در این خصوص شاکی می باشند.
جای بسی تأسف دارد که یک سازمان ظاهرا حقوق بشری با سابقه بیش از نیم قرن، به این شکل آلت دست بازی های سیاسی در منطقه می شود و چنین گزارشی را منتشر می نماید، به نحوی که حتی یارای پاسخ گویی به شکایات وارده را هم ندارد.
در این رابطه، اولین نامه شکایت خانواده ها به دبیر کل عفو بین الملل آقای کومی نایودو Mr. Kumi Naidoo به آدرسsct@amnesty.org.uk در لینک زیر قابل دسترس است.
https://www.nejatngo.org/fa/posts/28506
و
http://iran-interlink.org/wordpressfa/اعتراض-به-عفو-بین-الملل-توسط-خانواده-ها/
(پایان)
***
RAND Report: The Mujahedin-e Khalq in Iraq, A Policy Conundrum
همچنین:
http://iran-interlink.org/wordpressfa/اعتراض-به-عفو-بین-الملل-توسط-خانواده-ها/
پاسخ خانواده های گروگانها و قربانیان فرقه رجوی (مجاهدین خلق) به گزارش اخیر عفو بین الملل
انجمن نجات، مرکز تهران، بیستم دسامبر ۲۰۱۸:… عفو بین الملل حتی یک کلام به غیر از تمجید از مجاهدین خلق به عنوان یک گروه حامی “حقوق بشر” نگفته. در سال ۲۰۰۵، دیدبان حقوق بشر Human Rights Watch گزارشی در محکومیت نقض حقوق بشر توسط مجاهدین خلق منتشر کرد. در سال ۲۰۰۹ مؤسسه رندRAND Corporation مطالعاتی عمیق در خصوص مجاهدین خلق انجام داد و نقض حقوق بشر …
Over 50 survivors of Mojahedin Khalq (MEK, Rajavi cult) write to UNHCR
لینک به متن اصلی نامه (انگلیسی)
پاسخ خانواده های گروگانها و قربانیان فرقه رجوی (مجاهدین خلق) به گزارش اخیر عفو بین الملل
توسط انجمن نجات مرکز تهران آخرین بروزرسانی ۲۹ آذر ۱۳۹۷
خانواده های قربانیان سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی) گزارش عفو بین الملل را به دلیل نپرداختن به نقض فاحش حقوق بشر در آلبانی رد می کنند.
در روزهای پایانی سال ۲۰۱۸، عفو بین الملل Amnesty International گزارشی در خصوص وقایع تابستان سال ۱۹۸۸ میلادی در ایران در ۱۴۰ صفحه منتشر کرد.
در این خصوص انجمن نجات، از جانب خانواده های دردمند و رنج کشیده، پاسخی برای دبیر کل این ارگان به تاریخ ۱۷ دسامبر ایمیل نمود که البته هنوز پاسخی دریافت نشده است.
متن نامه به شرح زیر است:
دبیر کل عفو بین الملل آقای کومی نایدو Kumi Naidoo
عفو بین الملل – انگلستان
مرکز فعالیت های حقوق بشر – لندن
ما به عنوان خانواده های اعضای مجاهدین خلق برای شما نامه می نویسیم. ما مایل نیستیم در خصوص وقایع سال ۱۹۸۸ که در گزارش شما به آن پرداخته شده اظهار نظر نماییم اما می خواهیم سؤال کنیم که آیا در یک گروه فعال حقوق بشری رسم بر این است که در خصوص وقایع تاریخی به تحقیق پرداخته و در ۱۴۰ صفحه گزارش تهیه نماید. عفو بین الملل انتظار دارد از تهیه این گزارش به چه دستاوردی برسد؟
ما این گزارش را جدا ناقص یافته و به دلایل زیر فاقد اعتبار می دانیم:
یک جستجوی اینترنتی نشان می دهد که تمامی سازمان های غربی، از قبیل وزارت خارجه آمریکا و ملل متحد و رسانه ها، سازمان مجاهدین خلق را با علائم اختصاری MEK یا MKO معرفی می نمایند. این گزارش در سرتاسر آن از علائم اختصاری PMOI استفاده می نماید، که همیشه و فقط توسط خود مجاهدین خلق بکار برده می شود. بعد از مطالعه این گزارش لازم است بپرسیم که چه کسی آنرا نوشته و نویسنده چه ارتباطی با مجاهدین خلق و با مریم رجوی داشته است.
در صفحه ۷ این گزارش گفته شده است:
“تحقیقات عفو بین الملل، که از سپتامبر ۲۰۱۷ تا نوامبر ۲۰۱۸ بطول انجامید، بر اساس تحلیل های شهادت ۴۱ نجات یافته، ۵۳ خانواده قربانیان، ۱۱ زندانی سابق، و ۱۰ شاهد دیگر از ۲۸ شهر در سراسر ایران، به صورت مستقیم یا از طریق عدالت برای ایران Justice4Iran که یک سازمان حقوق بشری ایرانی است بدست آمده است”.
شادی صدر از سازمان “عدالت برای ایران” در رأس چندین سازمان حامی نومحافظه کاران ضد ایرانی قرار دارد. او مدام به آلبانی و پاریس برای ارتباط با مجاهدین خلق و مریم رجوی سفر می کند. او مقالاتی در حمایت از مجاهدین خلق نوشته و موضع حمایتی در قبال این سازمان دارد. او هیچ اعتباری به هیچ عنوان در میان جوامع گسترده ایرانی ندارد.
گزارش ادعا می کند که شهادت هایی از اعضای مجاهدین خلق در آلبانی دریافت کرده است. افرادی که در آلبانی هستند دارای مدارک شناسایی نیستند، اجازه کار یا مدارکی برای سفر ندارند. آنان به عنوان پناهنده در آلبانی ثبت نشده اند. حتی زمانی که آنان توسط کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان UNHCR در عراق ثبت نام شدند از اسامی جعلی استفاده کرده و گذرنامه دیگران را قرض گرفتند. بنابراین، برای عفو بین الملل امکانپذیر نیست که هویت افرادی که صحبت کرده اند را با دقت و به روشنی مشخص نماید.
همچنین، یک واقعیت وجود دارد و آن اینکه اعضای مجاهدین خلق در حال حاضر اطلاعات خود در قبال وقایع ۱۹۸۸ را صرفا از نوشته های سازمان دریافت کرده اند. سازمان مجاهدین خلق اعضا را مغزشویی کرده و طی این سالیان تصویر خود را به عنوان واقعیت در ذهنشان کاشته است. آنان شاهدان قابل اتکایی نیستند.
ده ها خانواده ایرانی در اروپا و شمال آمریکا زندگی می کنند که عزیزان خود را در وقایع ۱۹۸۸ از دست داده اند. این گزارش توهینی به دیگر خانواده های اعدام شدگان که در حال حاضر مقیم داخل یا خارج از ایران می باشند است که حامی مجاهدین خلق نیستند، که در طرف صدام حسین یا نیروهای ضد ایرانی سعودی/اسرائیلی قرار نگرفتند. چرا عفو بین الملل حتی با یکی از این افراد مصاحبه نکرده است؟ آنان هم خانواده های قربانیان مجاهدین خلق هستند، ولی خائن نیستند.
در صفحه اول، عفو بین الملل ادعا می کند که:
“مستقل از هر دولت، ایدئولوژی سیاسی، منافع اقتصادی یا مذهبی است و عمدتا توسط حق عضویت یا کمک های مردمی حمایت مالی می شود”.
بعد از سقوط صدام حسین وقتی امکان تحقیق حول شرایط اعضای مجاهدین خلق در عراق بوجود آمد، عفو بین الملل حتی یک کلام به غیر از تمجید از مجاهدین خلق به عنوان یک گروه حامی “حقوق بشر” نگفت. در سال ۲۰۰۵، دیدبان حقوق بشر Human Rights Watch گزارشی در محکومیت نقض حقوق بشر توسط مجاهدین خلق علیه اعضای خودش منتشر کرد. در سال ۲۰۰۹ مؤسسه رندRAND Corporation مطالعاتی عمیق در خصوص مجاهدین خلق انجام داد و نقض حقوق بشر فرقه ای این سازمان را برملا نمود. تنها در سال جاری، به دنبال گزارشات کوبنده ای از جانب رسانه های آلبانی در خصوص سوء استفاده ها و رفتار خطرناک سازمان مجاهدین خلق در آلبانی، رسانه های مختلف غربی گزارشات تحقیقی بیرون داده و در خصوص این سازمان نوشتند. تمامی این گزارشات از نقض جدی حقوق بشر علیه اعضا سخن به میان آوردند.
به عنوان خانواده های اعضای مجاهدین خلق ما خشمگین و متعجب هستیم که چگونه شادی صدر می تواند به اردوگاه اشرف ۳ در مانز Manez برود، ولی هیچ یک از ما خانواده ها اجازه دیدار با عزیزان خود در آنجا را نداریم. ما دو دهه است که برای حق ارتباط با عزیزان خود در داخل سازمان مجاهدین خلق مبارزه می کنیم. حتی زندانیان در زندان های با امنیت بالا در ایران دارای این حق می باشند.
رها بحرینی از “عفو بین الملل” و شادی صدر از “عدالت برای ایران” تلاش کرده اند تا سازمان مجاهدین خلق را یک اپوزیسیون دموکراتیک صلح طلب نشان دهند. این دروغ است.
اعضای مجاهدین خلق منزوی بوده و در شرایط برده داری نوین تحت اعمال مغزشویی نگاه داشته می شوند. ظاهرا عفو بین الملل معنی این حرف ها را نمی فهمد. در غیر این صورت، چرا عفو بین الملل در خصوص سوء استفاده های اخیر سازمان مجاهدین خلق سخن نمی گوید؟ چرا عفو بین الملل در هیچ کجا اشاره ای به قتل اعضا توسط خود سازمان – مسعود دلیلی در عراق و در سال جاری مالک شراعی در آلبانی به عنوان نمونه – نمی نماید؟
گزارش شما مدام به حق قربانیان و خانواده های آنان اشاره دارد که مایل به تحقیق حول نقض حقوق بشر و احقاق خسارات وارده می باشند. این گزارش در حالیکه اعضای مجاهدین خلق را قربانیان سال ۱۹۸۸ معرفی می کند، قربانیان نقض حقوق بشر در داخل سازمان را در سی سال گذشته نادیده گرفته است. این گزارش حتی اشاره ای به آنچه در خلال عملیات “فروغ جاویدان” در سال ۱۹۸۸ گذشت که مریم رجوی و شوهرش مسعود بین ۲ تا ۳ هزار نفر – اغلب غیر نظامی – را به ورطه مرگ در یک نبرد نظامی بیهوده برای اشغال ایران فرستادند نمی نماید. این بروشنی یک جنایت جنگی است.
این امتناع در بیان جنایات و سوء استفاده های مجاهدین خلق در گزارش تهیه شده – که البته ما تنها می توانید آنرا عمدی بدانیم – آنرا بی معنی می سازد. تنها استفاده آن می تواند برای سازمان مجاهدین خلق باشد که وجهه خود را سفید نمایی کند و توجهات را از کنترل و سرکوب اعضای خود در آلبانی منحرف نماید.
اگر عفو بین الملل واقعا به مبارزه برای حقوق بشر هر فرد اعتقاد دارد، ما خانواده ها درخواست های زیر را مطرح می نماییم:
– اینکه عفو بین الملل بر دولت آلبانی فشار بگذارد تا مطمئن شود که تمامی کسانی که مایل به جداشدن از اردوگاه مجاهدین خلق هستند قادر به این کار باشند.
– اینکه مطمئن شود که دولت آلبانی ویزای ورود و مجوز در داخل آلبانی برای خانواده ها جهت دیدار با عزیزانشان صادر نماید.
– اینکه به اعضا و اعضای سابق مجاهدین خلق مدارک هویتی و اجازه کار بدهد تا آنها بتوانند به صورت مستقل زندگی نمایند.
(پایان)
***
***
خروج سازمان مجاهدین خلق از عراق بعد از ۳۰ سال
لینک به ویدئو در سایت بی بی سی
کیهان لندن – خداحافظ بغداد، سلام تیرانا
مسئول واقعی حمله به لیبرتی کیست؟
***
Mojahedin Khalq, MEK, Rajavi cult in Iraq No more
اتمام قائله مجاهدین خلق، فرقه رجوی در عراق
The End of the Path – Teaser 1
پایان یک راه – تیزر اول
Mojahedin Khalq, MEK, Rajavi cult in Iraq No more
اتمام قائله مجاهدین خلق، فرقه رجوی در عراق
The End of the Path – Teaser ۲
پایان یک راه – تیزر دوم
ورود سازمان مجاهدین خلق به ‘فاز نظامی’ و پیامدهای آن
(مسعود خدابنده، بی بی سی)
آنها نه تنها شکست خوردند که سقوط اخلاقی کردند (به مناسبت درگذشت عبدالرضا نیک بین رودسری – عبدی)ا
از کمین مجاهدین سر کوچه ها برای کشتار مستشاران امریکائی تا گماشتگی برای جنگ طلبان امریکائی
عکس فوق: مریم رجوی در کنار سناتور جان مک کین آمریکائی
عکس زیر: خواهران و برادران مجاهد خلق به صف در مقابل پرچم آمریکا
Mojahedin-E Khalq (MEK) Threat in Albania – Parliamentary Round TableEUP
Massoud Khodabandeh
Article first published online: 27 JAN 2015
DOI: 10.1111/aspp.12164
مسعود خدابنده، نشریه سیاست آسیا: مجاهدین خلق و روش های تولید و انتشار اخبار جعلی در مطبوعات
***
(Massoud Khodabandeh 4th report, Baghdad October 2014)
همچنین:
سهیل جان نثاری به نقل از فارین پالیسی، بیست و نهم آوریل 2019:…( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) مسعود خدابنده، که در سال ۱۹۹۶ از سازمان جدا شد، میگوید سازمان مجاهدین بعد از سقوط صدام آنقدر پول ندارد که به حزبی کوچک، تازه تأسیس، حاشیه‌ای، و با احتمال کم موفقیت یک میلیون یورو کمک کند. او اضافه میکند که سازمان مجاهدین نه حامی مالی، که انتقال‌دهنده‌ی… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
سارا زهیری، سایت خبری ایرانیان (کانادا و امریکا)، ششم آوریل 2019:… ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) مسعود خدابنده در صفحه رسمی خود نوشت: مریم رجوی از مردم ایران خواسته است با کمک رسانان به مردم سیل زده وارد درگیری مسلحانه شوند! مریم رجوی همانند زمان جنگ ایران و عراق که به روی مردم ایران اسلحه کشید اکنون نیز همین درخواست را از مردم ایران دارد! کشیدن اسلحه… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
ایرنا به نقل از لوبلاگ، دهم مارس 2019:… ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) مسعود خدابنده’ مدیر برنامه راهبردی خاورمیانه که مدت های طولانی برای ارائه راه حلی صلح آمیز برای انتقال اعضای مجاهدین خلق (منافقین) از عراق به آلبانی تلاش کرد و همسرش ‘آنه خدابنده’ در مطلبی با عنوان آیا مجاهدین خلق (منافقین) به آخر خط رسیده اند؟ افزودند: ارابه تغییر رژیم در ایران توسط… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مسعود خدابنده، مشاورین استراتژی خاورمیانه، بیستم فوریه 2019:…( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) سازمان مجاهدین خلق از بعد از ساقط شدن ولینعمت سابقش صدام حسین از سازمان “مسعود رجوی و صدام حسین” که سازمانی “تروریستی نظامی” بود به سازمان “مریم رجوی و ترکی الفیصل” که سازمانی “تروریستی اطلاعاتی” است تغییر شغل داد. این سازمان که دیگر توانایی نظامی را بصورت صد در صد از دست داده است امروز… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مسعود خدابنده، مشاورین استراتژی خاورمیانه، نهم فوریه 2019:… ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) وضعیت آنچنان خراب شده که میگویند عملا به وی (مریم رجوی) اطلاع داده اند که “کاش اصلا تظاهرات نمی کردید”. میگویند مهدی ابریشمچی هم مثل دیوانه ها در حیاط راه میرود و زیر لب هی میگوید “خدایا مرگم بده. خدایا مرگم بده”. شوخی نمیکنم. جدی میگویم. هم “اطلاع به مریم رجوی از طرف… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مسعود خدابنده، اول فوریه 2019:… ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) محمد رضا کلاهی هیچ گاه تن به خواسته های رجوی و انقلاب و الاخ نداد و اصلا به کتش نمیرفت و قابل هضم نبود. مسعود کشمیری هم ایضا. اینها تا زمانی که یادم هست عملا در حبس (بخاطر نداشت جایی در بیرون مجاهدین و تحت تعقیب بودن) زندگی می گذراندند و خر حمالی ها را… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
باشگاه خبرنگاران و خبرگزاری فارس (به نقل از البوابه اردن)، نوزدهم سپتامبر 2018:… عفو بین الملل، مجاهدین خلق ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) این عضو سابق منافقین میگوید خود از نزدیک بر عملیات انتقال این محموله نظارت داشته است. وی همچنین می‌افزاید مقامات سعودی در زمان ریاست ترکی بن فیصل آل سعود بر دستگاه اطلاعاتی عربستان و دوران حکومت عبدالله بن عبدالعزیز آل سعود، پادشاه سابق رژیم سعودی … BBC: Who are… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مسعود خدابنده، هافینگتون پست، بیست و نهم ژوئن 2017:… عفو بین الملل، مجاهدین خلق ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) امانوئل ماکرون نشان داده است که یک چالشگر باهوش و ماهر در روابط بین المللی است که قبل از آنکه دهان باز کند رئیس جمهور ترامپ را در اجلاس ناتو در ماه مه در بروکسل آچمز کرد. شاید بالاخره زمان آن فرا رسیده باشد که ارزیابی جدیدی از انعطاف ناپذیری در برابر… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مسعود خدابنده، هافینگتون پست (هافپست)، چهارم ژوئن 2017:… عفو بین الملل، مجاهدین خلق ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) این همایش، که با شرکت تعدادی از پارلمانترها، محققین و تحلیلگران همراه با نمایندگانی از خارج از پارلمان از جمله مسئولین امنیتی اروپایی، برگزار شد توسط آنا گومزآنا گ از کشور پرتقال سازماندهی و توسط ماریتیه شاکه از هلند و میشل گاهلر از آلمان همراهی گردید. هر سه نفر سوابق روشنی در… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
مسعود خدابنده، هافینگتون پست، بیست و یکم می 2017:… عفو بین الملل، مجاهدین خلق ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) این داستان یک وجه دیگر هم دارد. در 16 ژانویه 2017، جبریا همراه با برخی دیگر از شخصیت های آلبانیائی، در یک کنسرت موسیقی زیرزمینی در تیرانا به میزبانی گروه تبعیدی ایرانی مجاهدین خلق که پایگاهش در آلبانی است شرکت نمود. جبریا ادعا کرد که مردم آلبانی “در همبستگی با مجاهدین خلق”… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
صابر از تبریز (امضاء محفوظ)، ایران اینترلینک، بیست و ششم فوریه 2017:… عفو بین الملل، مجاهدین خلق ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) این آزادی با گروه خون ایرانی ها سازگار نیست و چه بهتر که برای خود سرهنگ باشد! همینطور: ” …این گزارش میگوید: وزارت اطلاعات ایران، اعضای سابق مجاهدین خلق را در اروپا عضوگیری کرده و از آنها برای انتشار اطلاعات دروغ علیه مجاهدین استفاده میکند. در بین کسانی… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
ایران دیدبان، چهاردهم فوریه 2017: … عفو بین الملل، مجاهدین خلق ( مسعود خدابنده در گفت‌وگو ) این خنده دار است که سازمان مجاهدین خلق همواره مانند یک انگل، سرنوشت خود را به هر طرفی که تصور می کرد طرفِ پیروز باشد، گره زده است. با این حال، انتخاب حامیان مجاهدین خلق دیگر چندان هوشمندانه به نظر نمی رسد.آیت‌الله خمینی (ره) به سرعت دست مجاهدین خلق را که می خواستند در… اعدامهای دهه 60 مسعود خدابنده . مسعود خدابنده در گفت‌وگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی عفو بین الملل، مجاهدین خلق و علل حملات سازماندهی شده اخیرشان علیه میرحسین موسوی
