Follow
بنیاد خانواده سحر، تیرانا، آلبانی، بیست و دوم نوامبر 2017:… اطلاعات کسب شده از منابع موثق در تیرانا حاکی است که علت اصلی متوقف شدن جابجایی اعضای فرقه رجوی به مقر موسوم به اشرف 3 در محلی دورافتاده، از یک طرف آماده نبودن کامل محل به شکلی که مطلوب فرقه باشد بوده و از طرف دیگر به عدم آمادگی همه افراد برای انتقال بر میگردد. مسئولینی که …
فاجعه انسانی در راه است! هشدار در خصوص جابجایی فرقه رجوی به محلی دور افتاده در آلبانی!ا
Anne Khodabandeh (Singleton) exposing Maryam Rajavi’s MEK activities in Albania
https://youtu.be/yt-rXbs8014
لطفا اطلاع رسانی کنید. آخرین فرصت برای نجات
اطلاعات کسب شده از منابع موثق در تیرانا حاکی است که علت اصلی متوقف شدن جابجایی اعضای فرقه رجوی به مقر موسوم به اشرف 3 در محلی دورافتاده، از یک طرف آماده نبودن کامل محل به شکلی که مطلوب فرقه باشد بوده و از طرف دیگر به عدم آمادگی همه افراد برای انتقال بر میگردد. مسئولینی که به محل رفته اند اطلاع داده اند که آماده سازی مقر جدید به شکلی که طالب آن بوده اند انجام نشده و تکمیل آن سه هفته دیگر وقت لازم دارد.
کارهای آماده سازی در محل با شدت و حدت تمام در حال انجام است. این محل فوق العاده وسیع بوده و ظاهرا حداقل سه هفته دیگر زمان نیاز دارد تا تکمیل گردد. محل که یک پایگاه نظامی متروکه آمریکایی می باشد دارای یک فرودگاه و یک سکوی هلی برد کوچک است و بخشی از سیستم های داخلی آن مستقیما از آمریکا آورده شده و نصب گردیده اند.
از طرف دیگر کار تعهد گیری و آماده سازی ذهنی افراد در تیرانا برای انتقال آنان به مقر جدید همچنان ادامه دارد و تلاش می شود حداکثر نفرات به آنجا برده شوند، اگر چه هنوز مقاومت علیه اجرای این کار بصورت گسترده و قوی وجود دارد.
تاکنون تعدادی از مسئولین را به محل جدید منتقل کرده اند که بر آماده سازی ها نظارت داشته باشند تا نهایتا آنرا بطور کامل تحویل بگیرند. بعد از تکمیل کامل مقر و تخلیه آن از کارگران و پیمانکاران، مابقی اعضای فرقه که تعهد داده اند به آنجا منتقل خواهند شد.
محل مربوطه از شرایط امنیتی فوق العاده بالایی برخوردار است بطوری که نزدیک شدن به آن تقریبا غیر ممکن است. هم اکنون کارگران بسیاری در آن مشغول به کار هستند و مسئولین فرقه رجوی بر کارها کنترل دارند. برنامه تعیین شده اینست که وقتی آماده سازی ها تمام شد همه دست اندرکاران را بیرون کنند و سپس اعضا را تماما به آنجا منتقل نمایند و بعد دروازه ها را ببندند و دیگر هیچ فرد غیرخودی را راه ندهند و هیچگونه ترددی صورت نگیرد.
محل دارای دیوارهای بتونی قطور با سیم های خاردار و دوربین و تی وال های بلند و درب های فولادی با قفل های رمزدار مدرن است و فرار از آن تقریبا غیر ممکن به نظر می رسد. از همین حالا تمامی محوطه را بسته اند و رفت و آمد به شدت کنترل می شود.
بر اساس توافقاتی که صورت گرفته کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان و همچنین پلیس و نیروهای انتظامی آلبانی حق ورود به این مکان را ندارند و صرفا نفرات آمریکایی به آنجا رفت و آمد می کنند که آنها نیز فقط از هلیکوپتر استفاده می نمایند. ظاهرا این مقر بخشی از پایگاه های آمریکایی در آلبانی محسوب می شود که رجوی نیروهای خود را به عنوان بردگان مجانی در اختیار آنان قرار داده است.
واقعیت روشن اینست که این آخرین فرصت برای نجات و دستیابی به رهایی و آزادی برای نیروهای گرفتار در فرقه رجوی است. به زبان ساده هر کس فرار کرد که کرد، و هر کس نکرد معلوم نیست فرصت بعدی چه زمانی باشد.
قبل از انجام این انتقال هر کس که بخواهد می تواند به کمیساریا در تیرانا مراجعه کند و اعلام جدایی نماید و بگوید که مایل به رفتن به مقر جدید نیست. نفرات نجات یافته همیشه در اطراف کمیساریا هستند و به دوستان خود کمک خواهند کرد فقط باید اراده ای برای رسیدن به آزادی باشد.
بنیاد خانواده سحر – تیرانا
21 نوامبر 2017
***
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=32256
ترفندهای فرقه رجوی برای جابجای افراد به زندان جدید (+ وقاحت مریم رجوی و نیروهای میرا)ا
بنیاد خانواده سحر، تیرانا، آلبانی، بیست و یکم نوامبر ۲۰۱۷:… قبلا میخواستند این انتقال به صورت کامل و یک جا انجام شود اما عموم نفرات نپذیرفتند که به زندانی دیگر و اشرفی دیگر منتقل شوند، در حال حاضر به مرور زمان و با ترفند تغییرات سازماندهی افراد را پله به پله دارند به این محل از قبل مشخص شده می برند. ریل کار هم به این صورت است که اول از نفراتی که …
Albania’s Modern Slavery Problem Alienates Europe
ترفندهای فرقه رجوی برای جابجای افراد به زندان جدید
محمد هاشمی (مستعار)
لینک به منبع
بنا به اخباری که از دوستانمان از درون فرقه بدستمان رسیده است، مریم رجوی با طرحی فریبنده و دروغین میخواهد کم کم و به مرور زمان و البته بی سر و صدا با ترفند تغییرات سازماندهی نیروها را از مقر فعلی در تیرانا منتقل نماید. با این کار که به شکل بازی شطرنج انجام میشود افراد به محلی دور افتاده و ایزوله و در خارج از شهر به اسم اشرف۳ جابجا می شوند.
قبلا میخواستند این انتقال به صورت کامل و یک جا انجام شود اما عموم نفرات نپذیرفتند که به زندانی دیگر و اشرفی دیگر منتقل شوند، در حال حاضر به مرور زمان و با ترفند تغییرات سازماندهی افراد را پله به پله دارند به این محل از قبل مشخص شده می برند.
ریل کار هم به این صورت است که اول از نفراتی که به دلایل وابستگی اعتراضی ندارند که عموما از افراد رده بالا هستند شروع میکنند و آنها هم برای ترغیب دیگران شروع به تعریف و تمجید میکنند که افراد به این جابجایی دافعه و اعتراض جدی نداشته باشند. طی چند روز گذشته در حال آماده سازی این جابجایی هستند و مقداری از وسایل را با کامیون برده اند. اما این کار هنوز با مخالفت تعداد زیادی مواجه شده است.
سرکردگان این تشکیلات فرقه ای با وعده و وعیدهای پوشالی و اینکه وضعیت در آنجا خیلی بهتر خواهد شد تلاش دارند تا افراد مخالف و ناراضی را هم وادار به این جابجایی به زندانی بزرگ و ابدی نمایند. اکنون تشنج میان افرادی که مایل به رفتن هستند و افرادی که مقاومت می کنند بالاست و گفته می شود که احتمال درگیری داخلی وجود دارد.
شاید برای کسانی که با این تشکیلات آشنایی ندارند چیز جدی و مهمی نباشد، ولی برای اینکه بیشتر این موضوع فهم بشود اشاره کوتاهی میکنم. این جابجای بخاطر این است که افراد از رفتن به خیابان و پارک و فروشگاه که دنیای آزاد محسوب میشود منع شوند. ورود به دنیای آزاد برای کسانی که در حصار و محدودیت هستند و مدام دروغ به خوردشان میدهند راه خلاصی را هموار می کند. با ورود افراد به خارج از تشکیلات فرقه ای آنان به دروغها و ترفندهای این فرقه پی میبرند و فرار آنها از تشکیلات محصول کار خواهد بود.
هدف مجاهدین خلق از هرچه دورتر کردن افراد از دنیای آزاد این است که بتوانند به راحتی روی آنها کنترل داشته باشند و آنها را چند صباحی بیشتر در زیر یوغ خود نگاه دارند و به صورت موقت هم که شده جلوی موج ریزش نیرو و فروپاشی تشکیلات را بگیرند. این کار در محیطی در دوردست و ایزوله برایشان راحت تر انجام میشود. واقعا اگر تشکیلات مجاهدین خلق انقلابی است و افراد با انگیزه های انقلابی و داوطلبانه و آگاهانه و آزادانه مانده اند و واقعا گوهران بی بدیل هستند و خودشان انتخاب کرده اند چرا نباید با دنیای آزاد ارتباط داشته باشند؟ اینجاست که دم خروس فریبکاری این فرقه این چنین بیرون می زند.
من که سی سال و اندی در این تشکیلات بودم و تازه پا به دنیای آزاد گذاشته ام این را میدانم و دیده ام که این تشکیلات فقط با حصار و دیوار و زندان سرپا می ماند و اگر محیطی ایزوله وجود نداشته باشد تشکیلاتی هم وجود نخواهد داشت.
باید به مریم رجوی گفت که الان با فریب تغییر سازماندهی و جابجایی به مکانی بهتر نمیتوانی عزم و اراده کسانی که مخالف این کار هستند را از بین ببری و آنها را در چنگ خود اسیر نگه داری. دوران عوض شده است و دیگر زندانسازی دیگر جواب ندارد و اشرف دیگر تکرار نخواهد شد.
پیروز باشید.
رها شده از فرقه رجوی در آلبانی – محمد هاشمی
–
وقاحت باورنکردنی مریم رجوی
مجید آتش افروز (مستعار)
لینک به منبع
توی این روزها که مردم ایران همه با هم دست به کمک رسانی به زلزله زدگان داده اند و به مردم کرمانشاه و دیگر نواحی کمک رسانی می کنند، مریم رجوی هم برای این که از قافله عقب نماند پیام می دهد که به کمک مردم کرد بشتابید و به دنبال این است که بگوید این من هستم که به فکر مردم هستم و مردم حرف مرا گوش کرده اند.
این کار مریم رجوی صرفا مصرف داخلی برای درون فرقه دارد و خودش بهتر از هر کس دیگری می داند که جایی در بین مردم ایران ندارد. باید به مریم رجوی که احیانا تصور می کند حافظه مردم زود پاک می شود گفت که آن کرد کشی که در عراق براه انداختید به اسم این که با بسیجی های آمده از ایران درگیر شده اید از خاطرات محو نشده است.
خود من در صحنه درگیری بودم و دیدم که با تیر بار و دیگر سلاح ها چکار کردید. کردهای عراقی کاری به ما نداشتند، ولی این فرماندهان فرقه رجوی بودند که فرمان شلیک دادند و از طوز خورماتو شروع کردند و نفرات بسیاری را به خاک و خون کشیدند. به دستور فرماندهان فرقه رجوی، در آن قسمت از پل که در دست ما بود، از یک خانه صدایی آمد و آن خانه را به شلیک گلوله تانک بستند و چندین خانواده را به خاک و خون کشیدند و بعد هم سریعا عقب نشینی کردند که بگویند این نیروهای کرد و بسیجی ها بودند که این کار را کردند. از این دست نمونه ها فراوان است که جا دارد کتابها در خصوص آنها نوشته شود.
مریم رجوی حالا آمده اشک تمساح می ریزد که به داد کردها برسید. این دیگر منتهای وقاحت است. مردم ایران نیازی به پیام امثال مریم رجوی ندارند و خودشان میدانند که چگونه امورشان را به پیش ببرند. هدفی که مریم رجوی دنبال می کند کمک رسانی به مردم نیست بلکه می خواهد صرفا با فریب خودش را حداقل در میان نیروهایش مطرح نماید.
مردم ایران خودشان آگاه هستند و می دانند که چکار باید بکنند و به توصیه های تبلیغی مریم رجوی نیازی ندارند. بهتر است مریم رجوی دست از سر نیروهایش در آلبانی که در دام افتاده اند بردارد و آنان را به حال خودشان بگذارد تا خودشان برای سرنوشتشان تصمیم بگیرند. به جای اینکه مدام از قول آن ملعون گور به گور شده وعده بدهد که سرنگونی نزدیک است و آنان را منتظر بهمن ۹۷ نگاه دارد بهتر است آنان را آزاد بگذارد تا حداقل با خانواده هایشان ارتباط داشته باشند.
گند تمام حرفهای مریم رجوی دیگر در آمده است. او به لابی های خودش میگوید که این نفرات ما خودشان نوشته اند و امضاء کرده اند که در فرقه میمانند و تا آخرش هستند ولی نمی گوید که به آنها وعده و وعید های دروغ داده است و در عین حال آنها را ترسانده است. درست مثل اشرف و لیبرتی که افراد چاره ای جز نوشتن این مطالب و امضای آنان نداشتند.
اشک تمساح ریختن مریم رجوی که صرفا برای فریب نیروها بکار گرفته می شود هیچ مشکلی از انبوه مشکلات فرقه درمانده و ورشکسته رجوی حل نخواهد کرد.
نجات یافته از دست فرقه رجوی در آلبانی
مجید اتش افروز
–
نیروهای میرا
محمد هاشمی (مستعار)
لینک به منبع
موسی خیابانی در یکی از سخنرانیهایش گفت که نیروهای ارتجاعی و نیروهای میرا از صحنه حذف خواهند شد. مسعود رجوی هم این را زیاد تکرار می کرد. او می گفت فقط نیروهای انقلابی در مبارزه باقی خواهند ماند.
بعد از اینکه پدر معنوی مسعود رجوی توسط آمریکا سرنگون شد، سیر اضمحلال فرقه هم شدت گرفت و در انتها در آلبانی مستقر شد که افراد میتوانند تا حدی با دنیای آزاد آشنا شوند و نهایتا خودشان برای سرنوشتشان تصمیم گیری بکنند. این نیروها البته کم کم در حال ریزش از فرقه هستند.
رجوی میگفت ما چون نیروی انقلابی هستیم در هر کجای دنیا که باشیم خیل نیروها به ما می پیوندند. مسئولین در آلبانی هم می گفتند که جوانان در آلبانی به سمت ما جذب می شوند. اما الان در آلبانی روز به روز این فرقه دارد کوچکتر می شود و آب می رود.
در فرقه رجوی که بودم واقعا فکر میکردم حرفهایشان درست است، ولی از زمانی که رها شده ام متوجه شده ام که چه دروغهایی برای نگه داشتن ما می گفتند. الان بخوبی حرف موسی خیابانی را قبول دارم که گفت نیروهای میرا از صحنه حذف خواهند شد. ما به عینه داریم می بینیم که چطور این فرقه دارد از بین میرود.
این سرنوشت خیانت کاران و گروه ها و فرقه های عقب مانده با افکار پوسیده است. چرا این فرقه اینقدر روی نفرات داخل مناسبات محدودیت و فشار اعمال می کند؟ چون این فرقه در حال فروپاشی است و به این صورت میخواهد نشان بدهد که هنوز در سیاست و معادلات سیاسی حرفی برای گفتن دارد، ولی واقعیت اینست که آنها نیرویی میرا هستند و نمیتوان به هیچ عنوان جلوی فروپاشی آن را گرفت.
جدا شده از فرقه رجوی در تیرانا – محمد هاشمی
(پایان)
***
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=32224
فاجعه انسانی در راه است! هشدار در خصوص جابجایی فرقه رجوی به محلی دور افتاده در آلبانی!ا
بنیاد خانواده سحر، تیرانا، آلبانی، نوزدهم نوامبر ۲۰۱۷:… طبق خبرهایی که بدست آمده فرقه رجوی سه روز است که مشغول جابجایی به مقر جدید موسوم به اشرف ۳ می باشد. این مقر جدید که خیلی دور از شهر است تماما با دیوار و سیم های خاردار مرتفع محصور است و امکان ارتباط با دنیای بیرون به هیچ عنوان در آن وجود ندارد. فرقه رجوی از مدت ها قبل تلاش می کرد تا نفرات خود را به …
The Mojahedin-Mafia coalition threatens media freedom, censorship of Ora News television
Muxhahedinet iraniane kercenojne lirine e medias, censurojne televizionin Ora News
Anne Khodabandeh (Singleton) exposing Maryam Rajavi’s MEK activities in Albania
https://youtu.be/yt-rXbs8014
فاجعه انسانی در راه است!
هشدار در خصوص جابجایی فرقه رجوی به محلی دور افتاده در آلبانی!
زینال شهیدی (مستعار)
نمایی از تیرانا پایتخت آلبانی
سلام خدمت عزیزانم در داخل و خارج از کشور و خانواده های محترم
طبق خبرهایی که بدست آمده فرقه رجوی سه روز است که مشغول جابجایی به مقر جدید موسوم به اشرف ۳ می باشد. این مقر جدید که خیلی دور از شهر است تماما با دیوار و سیم های خاردار مرتفع محصور است و امکان ارتباط با دنیای بیرون به هیچ عنوان در آن وجود ندارد.
فرقه رجوی از مدت ها قبل تلاش می کرد تا نفرات خود را به محیطی ایزوله مانند اشرف بازگرداند تا امکان فرار و جدا شدن برای اعضا فراهم نباشد و بهتر بتواند آنان را مغزشویی نماید. در یک مکان دور از شهر و دور از مردم، مثل اشرف و لیبرتی در عراق، نیروها به مراتب بهتر تحت کنترل ذهنی و فیزیکی فرقه قرار خواهند داشت.
در حال حاضر در تیرانا اعضای فرقه دارند به تدریج با دنیای بیرون آشنا می شوند و این برای فرقه قابل قبول نیست چون آنان را در بند و حصار ذهنی می خواهد. بسیاری از آنان با حقایق دنیای آزاد برخورد داشته اند و دارد اذهانشان باز می شود و در می یابند که راه فرار هم وجود دارد و بر خلاف گفته فرقه می توانند روی پای خود بایستند.
شیوه کنترل نیرو در فرقه رجوی مغزشویی است که در یک محیط دورافتاده که دسترسی به دنیای آزاد به هیچ عنوان وجود نداشته باشد به مراتب بهتر انجام می شود. در اشرف و لیبرتی در عراق هم به راحتی می شد فرار کرد و خیلی ها هم فرار کردند اما از آنجا که در این گونه مکان ها ذهن بسته است و با دنیای بیرون ارتباط ندارد به لحاظ ذهنی فرار غیرممکن به نظر می رسد.
فرقه رجوی ارتباط اعضا با دنیای آزاد را بر نمی تابد چون دیگر نمی تواند مدام دروغ به خوردشان بدهد. آنان باید در قطع ارتباط کامل با دنیای بیرون خصوصا خانواده ها باشند تا دروغ های فرقه را باور کنند. اگر افراد با حقایق جهان آشنا شوند زیر بار حرف زور فرقه نمی روند.
باید توجه داشته باشید که این جابجایی به مکانی است که شرایط آن خیلی بدتر از اشرف در عراق خواهد بود چون اعتراضات بیشتر است و در نتیجه فشار و سرکوب هم بیشتر خواهد شد و کسانی که در این مکان دورافتاده گرفتار شوند راه گریزی ندارند.
همچنین خبر رسیده است که فرقه دارد با حیله و نیرنگ از افراد امضاء می گیرد که گویا داوطلب رفتن به محل جدید هستند و حق هرگونه جداشدن و بازگشت به شهر را از خود سلب می نمایند و پذیرفته اند که تا آخر عمر در همان مکان دورافتاده با فرقه رجوی بمانند. این جدا فاجعه است.
از تمامی دوستانم در تیرانا و همچنین فعالان خارج از کشور تقاضا می کنم که به هر شکل که می توانند وارد شوند و نگذارند این فاجعه انسانی رخ دهد و افراد به صورت گروهی به یک زندان بزرگ بدون ارتباط با دنیای بیرون منتقل شوند. خواهش می کنم که به نفراتی که ارتباط دارید بگویید که تا دیر نشده خودشان را از دست این جانیان نجات دهند. تا زمان از دست نرفته باید کاری کرد تا این قربانیان را از دست فرقه رجوی و از اسارت رهایی داد. اعضا لازم نیست از چیزی بترسند. آنچه فرقه به آنها می گوید دروغ محض است. فقط باید از این بترسند که به جایی مانند اشرف منتقل شوند که دیگر هیچ امیدی به رهایی نیست.
به اعضای گرفتار در فرقه رجوی باید بگویم که هر گونه امکاناتی که وعده آنرا به شما بدهند جای آزادی و ارتباط با خانواده را نمی گیرد. اگر چه همان امکاناتی که وعده آنرا می دهند هم دروغ است و صرفا برای نورچشمی ها و بالایی هاست. شما میدانید که ارتباط با دنیای بیرون در این فرقه ممنوع است. شما اگر حتی بهترین امکانات را داشته باشید اما مثلا دسترسی به اینترنت نداشته باشید و نتوانید با خانواده تماس بگیرید چه ارزشی دارد؟ در دنیای رجوی شما نمیتوانید از خیلی چیزها آگاهی پیدا کنید و نمی توانید با مردم عادی برخورد داشته باشید.
من از همه اعضا عاجزانه درخواست می کنم که باز مجددا فریب فرقه را نخورند و با پای خود به یک زندان بزرگ که بدترین نوع در دنیا هست قدم نگذارند و ذهن خود را دوباره به دست فرقه ندهند. در این راستا همه باید کمک کنند تا نفرات داخل فرقه آگاهی پیدا کنند و به جای بی بازگشت قدم نگذارند.
نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی – زینال شهیدی
۲۷ آبان ۹۶
***
Iran arrests MKO (Mojahedin Khalq, MEK, NCRI, Rajavi cult …) ringleader in Isfahan
Mojahedin Khalq (MKO, MEK, Rajavi cult) Our Men in Iran? (Seymour M. Hersh, The New Yorker, April 2012)
How do you explain this to the families of over 4000 US servicemen Killed in Iraq?
Albania’s destabilization? You have forgotten hundreds of Mojahedin!
Albania’s Anti-Trafficking Coordinator Elona Gjebrea praises Maryam Rajavi for keeping modern slaves in Tiranaهمچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=32202
زندان های مخفی فرقه رجوی (+ عقب نشینی زبونانه مریم رجوی در تیرانا)ا
سعدالله سیفی، بنیاد خانواده سحر، تیرانا، آلبانی، هجدهم نوامبر ۲۰۱۷:… میدانم که فرقه به من بعد از این افشاگری ها مارک های مختلفی میزند. ولی باشد روزی بالاخره مردم خواهند فهمید که ما درست می گفتیم یا فرقه رجوی. همین الان هم مردم با ماهیت این فرقه آشنا هستند. من یک روز در مقر در قرارگاه اشرف در عراق داشتم فوتبال بازی میکردم که یکی از مسئولین مرا صدا کرد و گفت برویم جایی …
عیب حافظ گومکن واعظ، که رفت از خانقاه / پای آزادی چه بندی؟ گر بجایی رفت، رفت.
زندان های مخفی فرقه رجوی
سعد الله سیفی
من سعدالله سیفی هستم که حتما در جریان هستید که کمتر از یک ماه قبل از فرقه رجوی نجات پیدا کردم و اینک می خواهم در خصوص زندان های مخفی فرقه رجوی در قرارگاه اشرف افشاگری نمایم.
موقعی که از فرقه رجوی بیرون آمدم و با دنیای آزاد آشنا شدم و به ماهیت واقعی فرقه بیشتر پی بردم به خودم گفتم که من ۲۵ سال عمر خودم را گذاشتم پس چرا بترسم؟ چرا من هم یکی از آن نفراتی نباشم که ماهیت این فرقه را رسوا می کنند.
میدانم که فرقه به من بعد از این افشاگری ها مارک های مختلفی میزند. ولی باشد روزی بالاخره مردم خواهند فهمید که ما درست می گفتیم یا فرقه رجوی. همین الان هم مردم با ماهیت این فرقه آشنا هستند.
من یک روز در مقر در قرارگاه اشرف در عراق داشتم فوتبال بازی میکردم که یکی از مسئولین مرا صدا کرد و گفت برویم جایی که با من کار دارند. آماده شدم بعد دیدم یک لندکروز آمد من را سوار کردند و دستهایم را از پشت بستند و چشمبند زدند و شروع به فحاشی کردند و یکی دوبار مرا دور اشرف با چشمان بسته چرخاندند و بعد مرا به ساختمانی بردند.
گرداندن ما به دور قرارگاه اشرف با چشمان بسته برای این بود که ما نفهمیم به کجا می رویم. ولی من متوجه می شدم که داریم دور خودمان می چرخیم. در همین حال بود که من دائم میگفتم مگر چکار کردم که این کار را با من میکنید ولی کسی جواب نمیداد.
مکانی که آنها من را بردند سوله خلوتی بود که زندان شده بود. در هر صورت من را به اتهام نفوذی رژیم ایران گرفته بودند. اولش فکر نمیکردم زندان باشد چون در ذهنم مجاهدین خلق افرادی نبودند که زندان داشته باشند. ولی بعد از اینکه وارد شدم و چند روزی گذشت دیدم نه واقعا آنجا زندان و آنهم از نوع انفرادی است و تمام حرفهایی که قبلا سر اینها شنیده بودم همه از ذهنم میگذشت.
من شروع به اعتراض کردم. دیدم به اعتراض های من رسیدگی نمی کنند. در را شکاندم و بیرون رفتم که یک مرتبه دو نفر به اسمهای نریمان و مختار که همه آنها را میشناسند به جان من افتاده و من را با چوب میزدند و بعد از این موضوع هر روز مرا شکنجه روحی میکردند و با آوردن نفرات مختلف و توهین و تهمت های مختلف من را آزار میدادند.
دیدم اینطور نمی شود. نه محاکمه ای. نه مدرکی. نه تعیین تکلیفی. بعد از یک ماه دست به اعتصاب غذا زدم و دیدم فرقه و نفراتش به هراس افتاده و شروع به آوردن غذا کردند. دیدند من غذا نمی خورم من را بیرون بردند و به زور میخواستند به من غذا بدهند که من قبول نمیکردم و دیدند قبول نمیکنم با ضرب و شتم به جان من افتاده باز میزدند و توهین میکردند.
من مختصر مینویسم ولی بعدها ریز به ریز قضیه زندان را برای عزیزانم تعریف میکنم. بعد من ناچار اعتصابم را شکاندم ولی در سلول انفرادی به مدت شش ماه زندانی بودم. سعی می کردند از من اعتراف دروغ بگیرند که بگویم من مزدور رژیم ایران هستم. بعدها فهمیدم که این کار را با نفرات بسیار زیادی در این مدت در قرارگاه اشرف کرده اند. هر کس سؤال می کرد یا مخالفتی یا اعتراضی داشت همین بلا سرش می آمد.
بعد از این مدت دیدند خبری نیست و من به کاری که نکرده ام اعتراف نمی کنم من را به اتاق دیگری بردند که ده نفر از بچه های زندانی دیگر هم آنجا بودند. آنها با دیدن من همه پیشم آمده و جویای احوالم شدند و به گرمی همدیگر را بغل کردیم. شش ماه در سلول انفرادی شوخی نیست. باید ببینید تا درک کنید. سلول انفرادی آنهم به مدت شش ماه تمام قابل توصیف نیست.
بعد از یکی دو روز بودن بین نفرات فهمیدم که باید تک به تک برویم اعتراف کنیم و کتبا بنویسیم و امضاء کنیم که از طرف دولت ایران آمدیم مسعود و مریم را ترور کنیم. تازه از نفرات فهمیدم علت چیست. گفتند اینها میخواهند از ما که به قول خودشان مسئله دار هستیم مدرکی داشته باشند که ما نتوانیم از سازمان جدا بشویم و اگر هم بشویم و افشاگری کنیم این برگه های ما را رو کنند و بگویند این نفری که افشا گری میکند برای ترور آمده بود که حرفش خریدار نداشته باشد.
بعد از یکی دو روز من را به مکانی بردند که دو نفر در آنجا بودند به نام های حسن محصل و نقی ارانی. با چاپلوسی و خنده و احترام گفتند تو این برگه را امضا کن که میخواستی از انبار تسلیحات یک کلت بدزدی و مریم و مسعود را ترور کنی که من قبول نکردم.
وقتی دیدند که ما این متن را امضا نمیکنیم یک متن دیگری برای ما آوردند که ما مجبور شدیم این متن را امضا کنیم من را دوباره به اتاقم بردند و باور کنید شبها صداهای زجه و فریادی بود که از اتاق های مجاور میامد که لرزه به اندام ما میانداخت. آنان کسانی بودند که به هیچ عنوان حاضر به امضای چیزی نبودند. بعد از چند روز که متن را امضا کردم من را آزاد کردند ولی تا مدتها من را زیر نظر داشتند. من را هم ترسانده بودند که اگر حرفی به کسی بزنم هر بلایی سرم آمد مسئول خودم هستم.
این مختصری بودکه میخواستم بگویم ولی داستانهای زیادی هست. همین شش ماه که بعدها مفصل تر خواهم گفت واقعا دوران سیاهی بود. در هر دادگاهی حاضرم شهادت بدهم که چه به روزگار ما آوردند. حتی وقتی از زندان بیرون آمدم جرات بیان نداشتم. می ترسیدم اگر حرفی بزنند مرا بکشند.
در همین رابطه لازم به ذکر است که خیلی از نفراتی که مانند ما زندانی کردند کاملا ناپدید شدند و دیگر خبری از آنها نبود. کسی هم جرأت نداشت سراغ آنها را بگیرد و اگر هم می گرفت خودش را می بردند و شکنجه می کردند.
امیدوارم که این چند سطری که نوشتم مردم بیشتر با ماهیت این فرقه آشنا بشوند
با تشکر از شما
سعد الله سیفی نجات یافته از فرقه رجوی – آلبانی
–
عقب نشینی زبونانه فرقه رجوی
محمد هاشمی (مستعار)
لینک به منبع
همچنان که قبلا اطلاع داده شد، از درون تشکیلات فرقه رجوی در آلبانی خبر رسید که در جریان پروژه تبلیغی مجاهدین خلق موسوم به “برنامه همیاری”، مریم رجوی دستور جمع آوری تمام وسایل ارتباطی و تمام گوشیها را به این بهانه صادر نمود.
بنا بر اخبار تکمیلی که از درون تشکیلات توسط دوستانمان به ما رسیده است، افرادی که متوجه این فریبکاری مریم رجوی شده بودند دست به اعتراض زده و خیلی از نفرات ناراضی تهدید کردند که اگر گوشیها را برنگردانند جواب مناسب در این خصوص خواهند داد.
از آنجا که سران فرقه شدیدا از بهم ریختگی بیشتر در درون تشکیلات ترس و نگرانی دارند، به نفراتی که معترض بوده اند گوشیهایشان را برگردانده اند. البته ناگفته نماند که این گوشی های موبایل مدل قدیمی است و هیچ کاربرد جدی ندارد و صرفا برای تماس در داخل تیرانا با برد محدود قابل استفاده می باشد.
این عقب نشینی بزدلانه از جانب فرقه رجوی در برابر اعتراضات که امری بدیع و بی سابقه بوده است نشاندهنده این است که فرقه رجوی دیگر مثل گذشته نمیتواند به نفرات بیش از حد فشار بیاورد و علت کوتاه آمدن در این نقطه آن است که نفرات تهدید به خروج کرده اند و فرقه رجوی حاضر است هر آوانسی بدهد تا افراد جدا نشوند یا حداقل جدایی خود را اعلام نکنند.
نتیجه گیری که از این شرایط می شود کرد اینست فرقه رجوی به خوبی درک کرده است که بن بست استراتژیک و به پایان راه رسیده است. این فرقه همچون عراق در زمان صدام حسین از بابت نیروهای خود به صورت سرانه پول می گیرد. نیروی کمتر به معنی پول کمتر است.
به همین دلیل فرقه حاضر است برای حفظ نیرو هر گونه عقب نشینی را بپذیرد و به قول معروف اکنون پیروی استراتژی “از این ستون به آن ستون فرج است” می باشد. در آینده نزدیک شاهد بهم ریختگی بیشتر در تشکیلات فرقه رجوی در آلبانی خواهیم بود چون افراد به دروغها و شانتاژها و تهدیدات توخالی سران این فرقه پی برده اند و دیگر در برابر فشارها و زورگویی ها کوتاه نمیایند.
محمد هاشمی
جدا شده از تشکیلات فرقه رجوی در آلبانی
(پایان)
***
Bahman Azami, Adel Azami and Saadallah Seyfi survivors of Mojahedin Khalq Organisation (MEK, Rajavi cult)Anne Khodabandeh (Singleton) exposing Maryam Rajavi’s MEK activities in Albania
https://youtu.be/yt-rXbs8014
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=32136
مصاحبه با سعدالله سیفی نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
بنیاد خانواده سحر، تیرانا، آلبانی، چهاردهم نوامبر ۲۰۱۷:… همیشه سر سرنگونی صحبت میشود و تمام بحث همین است که ما هنوز ارتش آزادی بخش هستیم و ارتش آزادی بخش استراتژی ماست اما در عمل به سیاست ترامپ و آمریکا و حمله نظامی به ایران برای سرنگونی دل بسته اند. می گویند که ما تنها آلترناتیو هستیم و اگر آمریکا به ایران حمله کند ما به ایران میرویم و قدرت را به دست می گیریم. با این وعده ها …
مصاحبه با سعدالله سیفی
نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
بنیاد خانواده سحر یک مصاحبه اختصاصی با آقای سعدالله سیفی که جدیدا از فرقه رجوی فرار کرده و نجات یافته است بعمل آورده که خلاصه آن که ویراستاری گردیده است را در زیر ملاحظه می نمایید:
اسم من سعدالله سیفی است. متولد ۱۳۴۸ در کرمانشاه هستم. زمان ورودم به سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۳۷۱ می باشد. آن زمان فقری که حول و حوش خودم مشاهده می کردم و در دور و اطرافم بود مرا خیلی تحت فشار قرار میداد و لازم می دیدم که یک کاری بکنم.
بعد از عملیات فروغ جاویدان با مجاهدین خلق آشنا شدم و به رادیو صدای مجاهد گوش می دادم و تحت تاثیر تبلیغات آنها قرار گرفتم و باور کردم که آنان به دنبال آزادی و عدالت اجتماعی هستند. تصور کردم که شاید آمال و آرزوهایم در آنجا محقق بشود. به همین دلیل با دو نفر از دوستام از مرز عبور کرده و وارد خاک عراق شدیم و به سازمان مجاهدین خلق پیوستیم.
طی سالیانی که با این سازمان بودم به تدریج دیدم که بین حرف تا عمل آنها فاصله فاحشی وجود دارد. در یک مقطع ما را تحت عنوان نفوذی رژیم ایران بازداشت کردند و به زندان انداختند. آنجا با صحنه های فجیعی روبرو شدم که هرگز تصور آنرا نمی کردم. شش ماه در انفرادی بودم و شکنجه ها شدم و توهین ها و تهدیدها و تهمت ها شنیدم. مرا زیر فشار میگذاشتند تا به دروغ اعتراف کنم که از جانب رژیم ایران مأمور بوده ام. خیلی اتفاقات دیگر در درون فرقه افتاد که قصد دارم در مقالاتی برای سایت سحر همه آنها را افشا کنم. بالاخره در مهر ماه سال ۹۶، یعنی کمتر از یک ماه قبل توانستم در آلبانی از این فرقه نجات پیدا کنم.
روال معمول فرقه رجوی دادن وعده و وعید دروغ و فریب کاری است. آنچه که در عمل در خصوص افراد اجرا می شود برگزاری نشست های بسیار طولانی همراه با شکنجه های روحی است که همه را خسته و ناراضی کرده است. افراد را از زندگی در بیرون از فرقه به شدت ترسانده اند و به دلیل همین ترس از شرایط زندگی در بیرون کسی جرأت جداشدن ندارد. فرقه در ذهن همه طوری القاء کرده که فکر میکنند اگر بیرون بروند نمیتوانند زندگی خود را اداره کنند و لذا مجبورند به شرایطی که در درون فرقه حاکم است تن بدهند و همه فشارها را تحمل کنند. در حال حاضر خیلی از نفرات در برابر رفتن به اردوگاه جدید موسوم به اشرف در خارج از تیرانا مقاومت می کنند و حاضر به رفتن نیستند. همه افراد اشرف و لیبرتی را تجربه کرده اند و محیط دنیای آزاد را هم در تیرانا دیده اند و حاضر نیستند به بازداشتگاه و اردوگاه کار اجباری برگردند.
واقعیت موجود اینست که فرقه رجوی الان دارد مستمرا نیروهایش را از دست میدهد و تمام فکر و ذکر مسئولین فرقه تنها حفظ نیروهاست. این است که همه مسئولین برای این امر بسیج شده اند که نگذارند افراد بیرون بروند. کار اول و آخر مسئولین اینست که افرادی که احتمال جدا شدن دارند را شناسایی کنند و بعد در پروسه برخورد قرار دهند و با هر حیله ای که شده مانع از بیرون رفتن آنها بشوند.
وقتی من در درون فرقه بودم بطور متوسط ماهیانه سه الی چهارنفر بیرون می آمدند. فرقه تلاش می کرد که کسی از جداشدن آن ها مطلع نشود و به همین دلیل من جدا شدن برخی افراد را خبر نداشتم و بعدا در بیرون متوجه شدم. فرقه همه چیز را به افراد نمی گوید و البته تا میتواند دروغ هم می گوید.
منافع این فرقه در این است که نیروهایش را به هر قیمت نگاه دارد. مسئله بود و نبود فرقه است. وقتی این نیروها نباشند دیگر سازمان موضوعیت ندارد. با استثمار همین نیروها کارش را پیش میبرد و حتی تمامی هواداران در خارج از کشور بخاطر همین نیروها دور سازمان هستند. به لحاظ سیاسی نان نیروهایش را می خورد. اما این سرمایه ایست که دارد هر روز آب می رود.
پرسیدن این سؤال که مسعود رجوی کجاست و چه می کند در درون فرقه عبور از مرز سرخ است. صراحتا در داخل فرقه میگویند که به هیچ عنوان سر این موضوع صحبت نشود، وکسی هم جرات صحبت کردن ندارد. اما افراد به عناوین مختلف در نشست های مختلف میگویند که چرا رهبری دیگر با صدای خودش پیام نمیدهد.
همیشه سر سرنگونی صحبت میشود و تمام بحث همین است که ما هنوز ارتش آزادی بخش هستیم و ارتش آزادی بخش استراتژی ماست اما در عمل به سیاست ترامپ و آمریکا و حمله نظامی به ایران برای سرنگونی دل بسته اند. می گویند که ما تنها آلترناتیو هستیم و اگر آمریکا به ایران حمله کند ما به ایران میرویم و قدرت را به دست می گیریم. با این وعده ها نفرات را مشغول نگاه میدارند. البته خیلی ها این حرفها را به تمسخر میگیرند.
بطور واقعی تناقض اصلی چه در میان نفرات رده بالا و چه در میان نفرات رده پایین این سوال است که چطور دم از جامعه بی طبقه توحیدی و اسلام چپ مارکسیسم و مبارزه ضد سرمایه داری می زنید ولی در عمق همکاسه جنگ طلبان آمریکایی و سرمایه داران و امپریالیسم جهانخوار هستید و به همپالگی بودن با آنها افتخار می کنید.
در درون فرقه رجوی زنان را از مردان جدا کرده اند، جز تعداد محدودی از زنان که فرمانده مردان هستند. خبرها را سانسور می کنند و اگر خبری هم باشد سرپوش میگذارند و نمیگذارند درز کند. وقتی از فرقه بیرون آمدم تعدادی از زنان را دیدم و فهمیدم که زنان هم مثل مردان ناراضی هستند.
جدا شدگان به لحاظ روحی و آزادی که بدست آورده اند خیلی راضی هستند ولی به لحاظ مالی چون هنوز وابسته هستند تحت فشار می باشند و مجبورند همین الان هم که جدا شده اند تحت سیطره فرقه باشند. سران فرقه کاری می کنند که نجات یافتگان با هم متحد نباشند. فرقه تلاش می کند تا بین جداشدگان تفرقه بیندازد و کار خودش را پیش ببرد و حتی به بعضی ها اصلا پول نمیدهند. نمونه اش خود من که از ابتدا پول ندادند و نمی دهند و میگویند بخاطر اینکه با خانواده ام در تماس بوده ام. ارگانهای مسئول در اینجا هم به هیچ عنوان همکاری نمی کنند و میگویند بروید از سازمان مجاهدین خلق پول بگیرید. خوشبختانه کسانی بودند که کمک کنند و نگذارند که خواست سازمان عملی شود.
پیام من به دوستانم در داخل تشکیلات این است که تحت تاثیر تبلیغات دروغ فرقه رجوی قرار نگیرند و خودشان را از این زندان فرقه ساخته و فشارهای روانی خلاص کنند و دنیای آزاد بیرون را لمس نمایند تا بتوانند برای آینده خود تصمیم بگیرند و اجازه ندهند که همه چیز را سران فرقه دیکته کنند. نمونه اش خود من هستم که وقتی بالاخره بیرون آمدم متوجه شدم که هرچه به ما گفته اند کاملا دروغ بوده است و حتی یک کلمه از حرفهای آنها حقیقت ندارد. مشکلاتی هست ولی قابل حل است. مهم این است که آزاد باشی و برای سرنوشت و آینده ات خودت تصمیم بگیری. هیچ نعمتی جای آزادی را نمی گیرد.
***
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=32103
چند جمله ای بعد از خارج شدنم ازفرقه
سعدالله سیفی، تیرانا، آلبانی، ایران اینترلینک، دوازدهم نوامبر ۲۰۱۷:… من که به دنیای بیرون پا گذاشتم هیچ کمکی به من نکردند و حتی یک لقمه نان هم نداشتم و ندادند. در دل میگفتم مگر میشود بعد از نزدیک به ۳۰ سال یک دلار هم به من ندهند؟ یعنی ارزش این را هم ندارم؟ ولی خدا را شکر دوستانی در بیرون داشتم که من را نجات دادند از گرسنگی. بله هنوز شرافتهایی است در نفرات بیرونی که از …
Activities of three MEK survivors in Albania Initial report (aka Mojahedin Khalq, Rajvi cult)
چند جمله ای بعد از خارج شدنم ازفرقه
میخواستم اول این را بگویم که من از هیچ کس و هیچ ارگانی پول دریافت نمیکنم و فقط کمیساریا غذا و خانه برای من داده و مقداری پول که دوستانم به من داده اند و امروز فرقه به من مارک مزدوری میزند.
و امروز که این را میگویم بخاطر این است که فرقه مرا در خیابان ول کرد و هیچ پولی بعد از ۳۰ سال به من نداد و من هم گفتم بخاطر اینکار شما را تنبیه میکنم که دیگر با نفرات دیگر این کار را نکنید و شما را افشا خواهم کرد.
در ادامه مسائلی که با آن روبرو بودم را به اطلاع هموطنان چه در خارج و چه در ایران میرسانم. البته که خیلی زیاد است ولی من در چند خط مینویسم .
فرقه رجوی و گماشته هایش موقعی که من اعلام کردم میخواهم جدا شوم قول و وعده کمک های مالی به من میدادند اما در یک روز احمد واقف یکی از سران فرقه و چند مهره شناخته شده مرا صدا کردند و با تهمت و ناسزا و مارک زدن به من که تو مزدور دولت ایران هستی.
جالب است آدمی با سابقه نزدیک به ۲۶ سال میشود مزدور و با کلمات تحقیر آمیزی که در ادبیات مسعود رجوی بود من را با آنها حواله میکردند و من را بیرون گذاشتند چون من بارها از آنها تقاضای رفتن را کرده بودم که این طور میخواستند از دست من راحت بشوند که در جنگ سیاسی چیزی داشته باشند که بتوانند علیه من استفاده کنند و من که به دنیای بیرون پا گذاشتم هیچ کمکی به من نکردند و حتی یک لقمه نان هم نداشتم و ندادند. در دل میگفتم مگر میشود بعد از نزدیک به ۳۰ سال یک دلار هم به من ندهند؟ یعنی ارزش این را هم ندارم؟ ولی خدا را شکر دوستانی در بیرون داشتم که من را نجات دادند از گرسنگی. بله هنوز شرافتهایی است در نفرات بیرونی که از سازمان آمده اند و خودشان هم در مضیقه هستند ولی آن شرافتهایشان نمرده است.
بله بعد از بیرون آمدن توانستم با دو دوست و تفنگدار قدیمی که از بچگی با هم بزرک شدیم بپیوندم و همدیگر را در بغل فشردیم که بعد از این همه سال آزاد شده ایم و در چند روزی که با هم بودیم تا صبح بیدار مینشستیم و خاطرات را با هم مرور میکردیم و کلی میخندیدم . چون در فرقه که حق صحبت نداشتی چه برسد تا صبح. و بعد هم به محلهای تفریحی میرفتیم ولی هنوز باور نداشتم که آزاد هستم و بعد از سالیان آزاد شده ام. درست است که این دنیا سختی فراوانی دارد مخصوصا ما که پول هم نداریم. ولی مهمتر از همه چیز آزادی است که ما داریم ومیتوانیم برای خودمان تصمیم بگیریم . و این را به خودم قول دادم که تمام خاطرات گذشته که کم نیست را به تمام مردم بگویم و از هیچکس هم نمیترسم و دنیای آزاد است و هر اتفاقی هم برای من بیفتد مقصر اصلی فرقه است با تشکر
بهمن اعظمی نجات یافته فرقه رجوی تیرانا آلبانی
***
IMPAKT 97: Jihad 2.0? What are the Iranian Jihadis (MKO, Rajavi cult) doing in Albania? (part 1)
IMPAKT 97: Jihad 2.0? What are the Iranian Jihadis (MKO, Rajavi cult) doing in Albania? (part 2)
Massoud Khodabandeh i pergjigjet shpifjeve te MEK-ut ne Gazeta TemA
Massoud Khodabandeh responds to MEK (Rajavi cult)’s defamations in the Gazeta TemA newspaper
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=26119
تو را بر این وقاحت ها که عادت داد؟
عادل اعظمی، ایران اینترلینک، بیست و ششم ژوئیه ۲۰۱۶:… کدام یک از این باصطلاح شاعران مقاومت تا کنون حتی یک سطر از درد فرو خورده آن رزمنده ناراضی سروده اند که شبها در گوشه آسایشگاه به آرامی می گریست و صدای نفسهای گریه اش را من می شنیدم؟ و یا از حس آن یکی که اهل بلوچستان بود و یک شب سر پست به من گفت: من زاده کوههای بلوچستانم. شماها …
هر کس اینجا به امید هوسی می آید
تو را بر این وقاحت ها که عادت داد؟
مطلبی در یکی از سایتهای مجاهدین خواندم که مرا به نوشتن این مختصر وا داشت. “شعر مقاومت!! از علیرضا خالو”. نا خود آگاه یاد عکسی افتادم که مدتی پیش یکی از دوستانم روی صفحه اش گذاشته بود. عکس دردناکی از ساختمانی در آلبانی که بسیار تامل برانگیز بود و تا مدتها به آن فکر می کردم. تمام پنجره های ساختمان را پوشانده بودند که مبادا کسی بیرون و فضای آزاد را بعد از سی، چهل سال اسارت ببیند و حسی انسانی در درونش زنده شود.
کمپ مجاهدین خلق در تیرنا، آلبانی
با خودم فکر می کردم که براستی باید مدعی شعر و ادب به چه درجه ای از پستی رسیده باشد که در ب
قاء و رسای چنین تشکیلات هولناکی شعر بسراید و تمجید کند. به حال ساکنان مقهور و دردمند این مرداب شعر که نه، باید خون گریه کرد. یعنی واقعا این شاعران مدعی که گویا در پیچ و خم این همه کار!! و مشغولیات ساختگی تشکیلات مجال نوشتن هم ندارند، ضجه همان مادرانی که برایشان دل می سوزانند را از “پشت حصار و قلعه های عبوس” نمی شنوند؟ و یا می شنوند و به ناچار شرافت خود را فروخته اند و بر آن مادران لگد می زنند؟ و یا بنابر جبر تشکیلات آخرین ذرات آزاد منشی و انصاف را در درون خود کشته اند و یک طوری با این “دم فرو بستن” و “سرکوب وجدان و عدالت خواهی” در درون کنار آمده اند؟
شعر بازی با کلمات و قلمبه گویی نیست. شعر خوش رقصی نیست. شعر شعور سرکش آدمی است که در کلام تجسم پیدا می کند. شعر ندای حقیقی وجدان انسان است در برابر ناملایمات، که در شاعر توان سرودنش هست و در دیگران نیست. شعر “دم فرو نبستن” است و درد ها را سرودن است. چگونه ممکن است در فضا و حال و هوایی که تمام ذرات زندگی تخریب و ممنوع شده و در قوانین بغایت ضد بشری درون تشکیلات که حتی رویا های آدمی به دادگاه و محاکمه کشیده میشود از این چهارچوب هولناک تمجید کرد و نام آن را “شعر مقاومت” هم گذاشت؟ وقتی تمام راه، نفس به نفس و گام به گام خط کشی شده و فرد در بند زنجیر است مسلما شاعر مدعی هم جز تصدیق و سر فرو بردن در همان آخور تشکیلات راهی ندارد.
کدام یک از این باصطلاح شاعران مقاومت تا کنون حتی یک سطر از درد فرو خورده آن رزمنده ناراضی سروده اند که شبها در گوشه آسایشگاه به آرامی می گریست و صدای نفسهای گریه اش را من می شنیدم؟ و یا از حس آن یکی که اهل بلوچستان بود و یک شب سر پست به من گفت: من زاده کوههای بلوچستانم. شماها مرا توی این بیابان و این قفس (اشرف) دارید می کشید.
پس چگونه است که اینجا آن “وجدان انسانی” که از آن دم می زنید همراه!! است؟ سر به زیر و مطبع!! است؟ آیا ذره ای شرافت و حریت در شما باقی مانده که تنها سطری از این دردهای پنهان و “تصاویر بکر و بیان ناشده” را بسرائید؟
حماسه فقط “جرقه برخاسته از اصطکاک شنی تانکها” نیست. هر چند این داستان “تانک” و “ابر غلیظ درد” و “گلویی پر از غبار” و این مزخرفات دیگر هم دیگر به خاطره ها پیوست. حماسه، نفس زنده ماندن است در شرایط هولناکی که افراد بدون داشتن ابتدایی ترین حقوق انسانی شان رویای زندگی را باید با خود به گور ببرند و حقیقتا هر اسیر مجاهد دیوانی ناسروده است از ناگفته ها و ناملایمات روزگار و فشارهای روانی فراتر از توان بشری. حماسه مادر پیری است که با گل و شیرینی پس از سالها برای دیدن پسرش آمد و لگد نثارش شد.
در چنین شرایطی مدعیان شعر مقاومت جز چاپلوسان و مجیز گویان دربار همان رهبرانشان نیستند. رهبرانی که معتقد بوده و هستند که “شعر و شاعری از آنجا که کار فردیست راه به قطبیت می برد و قطبیت آغاز طعمه است” و با این پیش فرض ها هر روشنفکری و متفکری را آنچنان خرد و تحقیر می کنند که یا باید در خود بمیرند و یا همچون حضرات سر بر آستان بسایند.
و البته شاعران راستین و جسوری هم بودند که به تمامیت این اوضاع و تشکیلات نه گفتند و سر فرود نیاوردند و راه خود را جدا کردند و ماندگار شدند.
تنها در چنین ایدئولوژی فرومایه ای است که اگر استعدادی هم هست آلوده میشود. کرنش و خفت و خاری و تملق، تا جایی که در سر و دم جنباندن سنگ تمام می گذارند و “در چشمان معصوم رهبران” و یا “در سیمای روشن رهبران” خود دریایی از مهتاب می بینند. (طوفان خنده ها).
یاد قصه زیبایی از صادق هدایت افتادم و با آن مطلب را به پایان می برم. قصه “آب زندگی” که اتفاقا کشورش را هم “کشور ماه تابان” نام نهاده بود.
“… چه درد سرتان بدهم، آنقدر پیزر لای پالان حسینی گذاشتند و در چاپلوسی و خاکساری نسبت باو زیاده روی کردند و متملق ها و شعرا و فضلا و دلقکها و حاشیه نشینها دمش را توی بشقاب گذاشتند و او را سایه خدا و خدای روی زمین وانمود کردند که کم کم از روی حسینی بالا رفت. شکمش گوشت نو بالا آورد و خودش را باخت و گمان کرد علی آباد هم شهریست …”
(پایان)
***
داستان تکراری “چراغ خاموش” (دفعه قبل که ما همه ماندیم الا مریم و مسعود رجوی)
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/?p=14499
صفی تا آلبانی (از دفتر خاطرات یک لیبرتی نشین). طنز
عادل اعظمی، سوم دسامبر ۲۰۱۴:… البته مصیبت ها زیاد هستند که برادر همه را به پیروزی تبدیل می کنند … مثلا همین اطلاعیه آخر در مورد اشرف که با چه آب و تاب و جزئیاتی بار زدن آیفاها و جیپ ها را اعلام کردیم. خوب اینها همه پیروزی است و نشان میدهد که ما هنوز آنقدر مهم هستیم که برای خودروهایمان مجبورند کمرشکن بیاورن!. خودروهایی که این همه سال عمر و جوانی ما صرف سرویس و نگهداری آنها شد …
تشبهات بی‌نظیر دو فرقه با هشت صد سال فاصله تاریخی
با تشکر از آقای اعظمی دریافت شد (ایران اینترلینک)
لینک به صفحه فیسبوک آقای اعظمی
صفی تا آلبانی (از دفتر خاطرات یک لیبرتی نشین). طنز
ولی حقیقتا هیشکی نمی تونه مثل برادر چراغ خاموش کنه. وقت هم خاموش می کنه هیشکی نمی تونه روشنش کنه تا خود برادر نباشه!. فقط برادر مسئول اول و آخر رقص نور سیاسی ارتش آزدی هستند. آخرین باری که چراغ خاموش کردند و خودشان در تاریکی تشریف بردند دیگه کسی نبود که چراغ را روشن کند این پیام آخر هم فقط سمبلیک گفتند وگرنه ما هنوز در تاریکی هستیم. البته برادر شریف می توانستند روشن کنند که ایشان هم پیش خواهر مریم هستند و آنجا چراغ روشن می کنند و این است که این همه سال ما همچنان داریم چراغ خاموش میرویم.
البته برادر هم در تاریکی هستند و این به خاطر همدردی با ماست. همیشه اینطور بوده است. خودشان همیشه بیشتر از همه فشارها را تحمل کرده اند. مثلا این همه سال این همه ما تناقضات زننده جنسی داشتیم و حمل می کردیم و برادر اجازه دادند با دست باز همه را بنویسیم و اما خودشان ابدا تناقض حمل نمی کردن و با کمک خواهر مریم و با چه مشقت و هماهنگی پیچیده ای بین هزار انتخاب، هر بار تناقضات را با یکی از اعضای شورای رهبری حل و فصل می کردند و ماشاالله با این سن بالا یک به هزار را ماده می کردند. ما در خود می پیچیدیم ولی برادر چون برون کوک بودند و چون نوک پیکان تمام دردها و فشارهای این نسل بوده و هستند در شورای رهبری می پیچیدند و این بود که خواهر همیشه می گفت از برادر ما ۲ درصد بیشتر نمی فهمیم و راست می گفتند …
و اما در مورد پیام اخیر برادر که ما همه گزارشاتمان را نوشتیم و باعث شد همه ما دوباره نوک قله برویم … و البته در پیام دادن برادر یک توانایی خاصی دارند… آخر تقریبا همه ما همه چیز را تمام شده می دانستیم و خیلی ها توی نوبت آلبانی بوده و هستیم و صفی تا آلبانی را محقق کرده ایم. البته اینجا باید بگویم که این صفی تا آلبانی هر چند ۱۸۰ درجه خلاف جهت صفی تا تهران است که برادر وعده داده بودند ولی این یک تاکتیک است که ظاهرا ما آلبانی میرویم ولی از آن سوی زمین بر می گردیم و دشمن را غافلگیر و تهران را از آن طرف فتح می کنیم …
و اما از دردهای دیگری که ما اشتباه گرفته بودیم این که از اشرف بیرونمان کردند و خیلی از ما را کشتند و تعدادی از نوامیس ما را دست بسته با خود بردند که هنوز خبری از آنها نیست و در لیبرتی ساردین شده ایم و صاحب خانه جدید هم ما را ول کرده و صاحب خانه جدید جدید هم که این همه برایش جشن گرفتیم خودش یک بختک جدید شد و اولین سفرش به ایران بود و می خواهد ما را هم از لیبرتی بیرون براند و هزار و یک درد سیاسی بی درمان دیگر. ولی برادر با چند جمله زیبا این همه درد و فشار و خفت و خاری و خانه بدوشی را چنان به پیروزی تبدیل کردند که نه تنها به ما و خلق قهرمان ایران تبریک گفتند بلکه به خلق برادر عراق هم تبریک گفتند و ما باز پرچم ها را در هوا تکان دادیم و باز هورا کشیدیم و به هوا پریدیم و …
البته مصیبت ها زیاد هستند که برادر همه را به پیروزی تبدیل می کنند … مثلا همین اطلاعیه آخر در مورد اشرف که با چه آب و تاب و جزئیاتی بار زدن آیفاها و جیپ ها را اعلام کردیم. خوب اینها همه پیروزی است و نشان میدهد که ما هنوز آنقدر مهم هستیم که برای خودروهایمان مجبورند کمرشکن بیاورن!. خودروهایی که این همه سال عمر و جوانی ما صرف سرویس و نگهداری آنها شد. درست است که دارند می برند این مهم نیست. مهم این است که ما می دانیم کجا می برند و از طرف کی آمده اند وحتی تانکرها را هم از قلم نمی اندازیم. تانکرهایی که یادم هست برای این که بی کار نباشیم و به زن و زندگی فکر نکنیم در آن گرمای طاقت فرسا چقدر داخل آنها رفتیم و سابیدیم و زنگ زدایی کردیم.
خوب، اینها همه به ظاهر مصیبت هستند ولی در محتوی همه پیروزیست برای ما و خلق قهرمان ایران و خلق برادرعراق و به همین خاطر اطلاعیه میدهیم و هیشکی نمیتونه مثل برادر اطلاعیه بده. پشه تو هوا پر بزنه ما اطلاعیه میدهیم و تمام جزئیات را هم در اطلاعیه می آوریم. بعضی از بچه ها تناقض داشتند که چرا اینها را ما می گوییم. ما که نمی توانیم کاری بکنیم پس بگذاریم بی سر و صدا ببرند که اینقدر آبروریزی نشود و رژیم به ریش ما نخندد… ولی اینطور نیست. ما از برادر که بیشتر نمیدانیم … خودش میداد چه کار می کند … تجربه نشان داده اکه تحلیلها و تصمیم گیری های برادر مو لای درزش نمی رود و این که ما در این نقطه با شکوه سیاسی و نظامی و منطقه ای قرار گرفته ایم همه از برکات و تراوشات ذهن خلاق برادر است و … در شام جمعی هفته پیش حمزه را دیدم که خیلی در خود بود. بعد از احوالپرسی آهسته به من گفت: … باور کن اگر سکان رهبری سازمان دست صمد آقا بود و ننه آقا، حال و روزمان حالا خیلی بهتر از این افتضاحی بود که در آن هستیم … که من سریع از او فاصله گرفتم که مارک محفل نخوریم. خیلی خطرناک حرف میزد.
پس اطلاعیه می دهیم و خواهیم داد که چطور مو به مو در جریان تخلیه هستیم و اینکه چند کمرشکن آمدند و روی هر کمرشکن چند آیفا بود و حتی ما آن دو خودرو فیلی رنگ نازنین را هم گزارش کردیم و حتی در جریان بگو مگوی عراقی با یکدیگر هم هستیم. تبارک الله از این همه جزئییات!! هر چند در اطلاعیه نیاوردیم ولی حتی می دانستیم نهار قوزی خورده اند و می دانستیم در کدام توالت رفع حاجت کرده اند. این همه جزئیات از اقتدار ارتش آزادیست و هوشیاری ما که هیچ چیز را از قلم نمی اندازیم. و البته یک مانع سر راه سرنگونی بود که “منکر اول و معروف اول” مشخص نبود که برادر مشخص کردند و آخرین مانع سرنگونی هم برداشته شد و این اطلاعیه های آتشین هم که دمار از روزگار رژیم در آورده و رژیم مثل ۳۵ سال گذشته همچنان در سراشیب سقوط است.
لیبرتی، جمعه ۹ آذر
***
چراغ خاموش کردن رجوی (امام حسین نه شب عاشورا غیبش زد و نه ده سال بعد از زیر قبای یزید نوار صوتی داد)
(تابلوی “امید” اثری از آقای اعظمی)(کاریکاتورهایی از آقای عادل اعظمی – تلخک)(برای مشاهده سایز اصلی روی عکس ها کلیک کنید)
(انتخابات)
(فرار)
عادل اعظمی، ایران اینترلینک، لندن دهم دسامبر ۲۰۱۴: … و اما در راستای پیام برادر و قتل یکایک مزدوران هر کجا که باشند، مدتی است که مثل دوران تیمهای عملیاتی داریم کلاسهای “آداپتاسیون” می بینیم که اگر وارد جامعه بیرون شدیم مثل اصحاب کهف جا نخوریم و حداقل آمادگی را داشته باشیم. و قرار شد هر کدام یک کوله هم همراهآقای افشار، یک بارهم بجای پریدن به نجات یافتگان، قدمی برای نجات نیافتگان بردارید
عادل اعظمی، ایران اینترلینک، لندن، شانزدهم سپتامبر ۲۰۱۵:… چرا از آن روز خروج تابحال یک دعای خشک و خالی برای خانواده های اسرا، همان دوستانتان که در عراق رها کردید تا جان بدر برید، نکرده اید؟ چرا فکر می کنید شما تافته جدا بافته ای هستید و بقیه گروگانهای رجوی در لیبرتی و کوفت و زهر مار باید بمانند و بپوسند؟ چرا فقط رهبدعادل اعظمی، صفحه فیسبوک، بیست و نهم نوامبر ۲۰۱۴:… هر وقت در فرقه رجوی بحث چراغ خاموش کردن شده یا یکیشون میخواسته در بره یا بعد از یک شکست بزرگ منطقه ای بوده و یا علامتی بوده از فشار وسرکوب چند برابر در اینده و گاهی هم از بخت بدی که ما داشتیم هر سه اینها با هم سر ما میامد چراغ خاموش کرد چراغ روشن که شد ما همه سرعادل اعظمی، ایران اینترلینک، چهارم اوت ۲۰۱۴: …نوشته حاضر مقایسه ایست شگفت انگیز بین فرقه باطنیه و فرقه رجوی با تجربیات و مشاهدات شخصی خودم که سالها در سازمان بوده‌ام و داغ فرقه گری را با پوست و استخوانم تجربه کرده‌ام و استناد به کتاب خداوند الموت تألیف پل آمیر و ترجمه زیبای ذبیح الله منصوری. از آنجا که سازمان و هوعادل اعظمی، بیست و ششم اکتبر ۲۰۱۳: … تو خانم محترم که با شکم بر آمده داد می زنی و هر ۹ ماه به طور مرتب یک شکم می زایی و از درد آن یکی فارغ نشده نطفه بعدی را همان شب می بندی و تو آقای محترم که دست خانم بچه هارا گرفته ای و به میمنت یکی هم توی راه داری و اگر دو روز از خانم بچه ها دور بیفتی به هر سوراخی سر می زنی که نیاز خودت را عادل اعظمی، نوزدهم اکتبر ۲۰۱۳: … اول که اینجا برای اعتصاب آمدیم از همه یگانها آمده بودند وکمی فضا بازبود و شایعاتی بود که البته گناهش گردن آنهایی که آن را پخش کردند که خواهر نسرین یک فکس از خواهر صدیقه دریافت کرده با این مضمون که : نگران ما نباشید ما جایمان خوب است. به فکر آزادی دیگر گروگانها باشید….البتهعادل اعظمی، صفحه فیسبوک “من از مجاهدین خلق متنفرم”، بیست و نهم ژوئن ۲۰۱۳: … همیشه فکر میکردم این نفراتی که به البانی میروند چه وضعیتی داشته اند و سازمان بر اساس چه دسته بندی وشاخصی انها را انتخاب کرده ایا نفرات مشکل ساز بوده اند که خواسته از شر انها راحت شود یا نه نفراتی بوده اند تشکیلاتی که از انها اعتماد
