Follow
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، نوزدهم فوریه 2020:… اکنون 28 سال بع داز آن داستان، مریم رجوی در جریان سخنرانی گرامیداشت کشته شدن موسی خیابانی در موزه اشرف سه به ستایش از موسی خیابانی پرداخته ومدعی شده دشمن برای درهم کوبیدن روحیه زندانیان آنها را زیر فشار گذاشته بود که به جسد موسی بی احترامی کند. نکته ای که باید به مریم رجوی شیاد خاطرنشان کرد اینکه آن دشمن بود تو که دوست بودی با موسی چه کردی؟ شما حتی اسم اوراهم درتشکیلات تحمل نکردید وتلاش کردید نام موسی را درتشکیلات محوکنید . وروح او را وادار کنید درمقابل شما زانو زده وسجده کند عملی که انزجار وتنفر اعضا را برانگیخت. موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
مینا، خواهر موسی خیابانی چرا و چگونه مسئله دار شد؟
انجمن نجات مرکز خوزستان30 بهمن 1398
سال 68 مریم عضدانلو از طرف مسعود رجوی بعنوان مسئول اول مجاهدین خلق انتخاب شد.
انتخاب مریم یک شوک جدی به تشکیلات وارد کرد و اعضاء با تناقضات زیادی درگیر شدند. زیرا از نظر آنها مریم فاقد سابقه و صلاحیت و توانمندی لازم برای احراز این منصب بود. آن هم در شرایطی که بسیاری از مسئولین باسابقه اعم از زنان و مردان در مناسبات حضور داشتند. رجوی برای مقابله با این موج اعتراضات خاموش تلاش نمود با بزرگ نمایی کاذب شخصیت و توانمندی مریم با این اعتراضات مقابله نماید.
رجوی ملاک و معیار انتخاب مریم و ذیصلاح بودن وی را ذوب درنقطه رهبری عقیدتی(خودش) و خالی بودنش از منیت فردی درقیاس با دیگران مطرح نمود و برای جا انداختن مریم دراذهان اعضا دست به اغراق های عجیب وغریبی زد .
مدتی بعد از انتصاب مریم در مناسبات و در نشست های ستادها و قرارگاهها زمزمه هایی پیچید که
اگر موسی خیابانی زنده بود آیا بازهم مریم صلاحیت مسئول اولی پیدا میکرد؟ وبدین ترتیب اصل صلاحیت مریم را زیرسوال می بردند.
مسعود رجوی برای مقابله با این شبهات جدید ابتدا دریکی از نشست های خصوصی درقرارگاه بدیع که عمدتا نیروهای ستادی بودند گفت اگر موسی (خیابانی) زنده بود بزرگ ترین شان وافتخار او این بود که درمقابل مریم زانو زده وسجده شکر بجا آورد. خیلی از نفرات شرکت کننده در آن نشست از این صحبت رجوی بهم ریختند و آن را نوعی توهین و کسر شان موسی می دانستند. ولی شدیدترین عکس العمل را مینا خیابانی خواهر موسی و همسرمهدی ابریشم چی از خود نشان داد . وی که بدجوری بهم ریخته بود مدتها دررابطه با این موضوع مسئله دار بود و درنشست ها شرکت نمی کرد .
رجوی بخاطر اینکه با تاثیرات مخرب تشکیلاتی مسئله داری مینا خیابانی درتشکیلات و اعضای ستاد تبلیغات مقابله کند مدتی او را به پایگاه جلال زاده دربغداد که دفتر اصلی مجاهدین ونفرات سطح بالای تشکیلات در ان مستقر بودند منتقل نمود تا تحت مسئولیت تشکیلاتی مستقیم مهدی ابریشم چی وعباس داوری قرار بگیرد . تناقض و حرف مینا این بود که:
من تحت هیچ شرایطی نمی توانم بپذیرم که صلاحیت مریم از موسی بالاتر است.
درپروسه ای که موسی با رجوی دردفتر سیاسی دریک شهر بودند و رجوی صرفا از موضع سخنگو مواضع مجاهدین را بیان می کرد موسی هم از رهبران بود. بعداز مدتها ونشست های مستمر مینا خیابانی را به نشست عمومی بردند و درآن نشست بود که رجوی وی را صدا زد واز او خواست که تناقضش درمورد انتخاب مریم وقیاس او با موسی را بگوید که مینا یکبار دیگر درجمع اعضا گفت هنوز نتوانسته این حرف شما را برای خودش هضم کند که مریم درسلسه مراتب تشکیلاتی بالاتر از موسی قرار دارد.
«موسی نصیراوغلی» معروف به «خیابانی»، متولد 1322 در تبریز بود. او در اوایل دهه 40 خورشیدی در دانشکده علوم دانشگاه تهران پذیرفته شد. در همان جا بود که توسط «محمد حنیف نژاد»(معروف به حنیف)، بنیان گذار اصلی سازمان مجاهدین خلق، به عضویت سازمان در آمد.
علی اکرامی انجمن نجات مرکز خوزستان
در آن نشست یکبار دیگر مسئولین زن ومرد مجاهدین که از قبل توسط رجوی توجیه شده بودند برخوردهای تندی با مینا داشتند وتلاش کردند که او را وادار کنند که درحضور جمع اعضا به این واقعیت که شان ایدئولوژیکی مریم از موسی خیابانی بالاتر است اعتراف کند. که وی گفت باید بیشتر فکر کند تا این موضوع را بفهمد، اگرچه رهبری مریم را پذیرفته است.
اکنون 28 سال بع داز آن داستان، مریم رجوی در جریان سخنرانی گرامیداشت کشته شدن موسی خیابانی در موزه اشرف سه به ستایش از موسی خیابانی پرداخته ومدعی شده دشمن برای درهم کوبیدن روحیه زندانیان آنها را زیر فشار گذاشته بود که به جسد موسی بی احترامی کند. نکته ای که باید به مریم رجوی شیاد خاطرنشان کرد اینکه آن دشمن بود تو که دوست بودی با موسی چه کردی؟ شما حتی اسم اوراهم درتشکیلات تحمل نکردید وتلاش کردید نام موسی را درتشکیلات محوکنید . وروح او را وادار کنید درمقابل شما زانو زده وسجده کند عملی که انزجار وتنفر اعضا را برانگیخت.
اکرامی
موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
***
سالروز آزادی بریده مزدور ساواک مسعود رجوی- بیانیه ای که ساواک برای مسعود رجوی نوشت
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/بازار-شام-19-بهمن،-از-زعفرانیه-تا-دانفر/
بازار شام 19 بهمن، از زعفرانیه تا “دانفر روشرو” پاریس
حامد صرافپور، انجمن نجات، مرکز فارس، ششم فوریه 2019:… یک نفر دیگر هم نقش خاص خود را داشت و آن فرزند یکساله اشرف (مصطفی رجوی) است. وی توسط نیروهای سپاه از مرگ نجات یافت و تحویل پدربزرگ خود شد که نهایتاً به فرانسه منتقل گردید و در آنجا تحصیل کرد. وی بعدها مخالف سیاست های پدرش در مناسبات شد. مصطفی که نام محمد برای او انتخاب شده بود، پس از خروج مجاهدین از عراق، به زندگی شخصی روی آورد و از مجاهدین جدا شد …
مجاهدین خلق و مریم رجوی از تسخیر سفارت آمریکا تا لهستان (۵۷-۹۷)ا
لینک به منبع (انجمن نجات)
لینک به صفحه فیسبوک
بازار شام 19 بهمن، از زعفرانیه تا “دانفر روشرو” پاریس
توسط انجمن نجات مرکز فارس آخرین بروزرسانی 17 بهمن 1397
بهمن ماه 1360 فرارسیده است، 3 سال از انقلاب 57، و بیش از 6 ماه از ورود مجاهدین خلق به فاز نظامی و کلید خوردن عملیاتهای تروریستی می گذرد. مسعود رجوی با فرار از ایران در فرانسه مستقر شده و اعمال تروریستی در ایران را رهبری می کند. رئیس دولت فرانسه و دیگر کشورهای غربی در برابر هزاران ترور در ایران سکوت پیشه کرده اند و منتظر نتایج مورد طبع خودشان هستند. در این ایام، موسی خیابانی فرد شماره 2 سازمان مجاهدین به همراه اشرف ربیعی (همسر مسعود) در تهران هدایت تیم های ترور را به عهده دارند. هزاران میلیشیای مجاهد که اکثر آنان کودکان و نوجوانان 13 تا 18 ساله هستند، در دل شهرهای مختلف ایران، سرگردان و بی کاشانه شده اند. صدها تن آنان نیز در زندانها شرایط سختی را تجربه می کنند. همان ها که حدود 1.5 سال پیش از این، با شکوه هرچه تمام تر به اسم مبارزه با امپریالیسم سازماندهی شده بودند و قرار بود با تشکیل ارتش 20 میلیونی به رهبری رجوی، به مبارزه با آمریکا برخیزند اما اکنون آواره کوچه خیابان های شهر هستند! و رهبرشان تحت نظارت امپریالیسم در اروپاست!
درست در همین ماهها بسیاری دیگر از سران مجاهدین خلق نیز در تهران سکونت دارند که قرار است بزودی به فرانسه اعزام شوند. مهدی ابریشمچی و همسرش مریم قجرعضدانلو از زمره این افراد هستند. چند ماه قبل از این، در تاریخ 5 مهر، رادیو BBC به نقل از سازمان مجاهدین خبر تظاهرات مسلحانه 10 هزار نفره در تهران را انتشار داده بود. خبری اغراق آمیز که البته اصل خبر چندان دور از واقعیت نبود. مجاهدین صدها نیروی مسلح میلیشیا را جهت ایجاد آشوب و جنگ مسلحانه به خیابان های تهران کشانیدند و در کنار جنگ خارجی بین ایران و عراق، جنگ داخلی را با شدت بیشتری رقم زدند. جنگی که هزاران جوان ایرانی را در سراسر ایران به خاک و خون کشید. کاری که در سوریه و عراق نیز طی همین سالهای جاری انجام گرفت و به کشتاری عظیم انجامید. و امروز در وئزوئلا نیز آمریکا در صدد پیشبرد آن است.
همزمان با ایجاد جنگ خیابانی و به آوارگی کشانیدن صدها میلیشیای مجاهد (که به نقل از خود مجاهدین، طی آن دهها دختر کم سن و سال مجبور بودند در زیر خودروهای پارک شده و جوی های آب شب را به صبح برسانند)، گروهی از سران سازمان در خانه های تیمی خود در شمال شهر تهران مشغول همسرداری و امور خانوادگی هستند. در این میان نام مریم قجرعضدانلو بیش از همه می درخشد که در همین ایام خونین و دربدری دختران و پسران میلیشیا، با همسرش مهدی ابریشمچی دختری به نام “اشرف” را باردار شده است!
مریم قجرعضدانلو در کنار دخترش اشرف ابریشمچی دخترخوانده مسعود رجوی
عاشورا یا فصل فروپاشی!
اما بهمن باز هم خونین بود!… 19 بهمن 60 در منطقه زعفرانیه و سه نقطه دیگر تهران (یوسف آباد شمالی، خیابان پاسداران (خیابان بوستان) و خیابان خردمند شمالی) درگیریهای شدیدی به وقوع پیوست که طی آن 20 تن از کادرهای رهبری و فرماندهان مجاهدین کشته شدند که مهمترین آنها موسی خیابانی (همسرش آذر رضایی) و اشرف ربیعی می باشند، که در کنار آنان افرادی چون، محمد مقدم و همسرش مهشید فرزانه سا، عباسعلی جابرزاده و همسرش ثریا سنماری، تهمینه رحیم نژاد و همسرش طه میرصادقی، فاطمه نجاریان و همسرش شاهرخ شمیم، ناهید رأفتی و همسرش حسن مهدوی، محمد معینی، کاظم مرتضوی، خسرو رحیمی، مهناز کلانتری، حسن پورقاضی، سعید سعیدپور و حسین بخشافر نیز حضور دارند که از مهمترین کادرهای حفاظتی و فرماندهی مجاهدین بودند.
موسی خیابانی، اشرف ربیعی و 18 تن دیگر از کادرهای مرکزی مجاهدین
با کشته شدن مهمترین اعضای کادر رهبری و مرکزیت مجاهدین در 19 بهمن، ضربه بسیار بزرگی به پیکره نظامی مجاهدین وارد شد و زمینه را برای سه ضربه بزرگ و راهبردی دیگر در 12 و 19 اردیبهشت و 10 مرداد سال 1361 هموار نمود که نهایتاً راه به شکست خط تروریستی “ضربه از سر” مجاهدین در داخل کشور برد و از آن پس هیچ عملیات تروریستی هدفمند از سوی مجاهدین انجام نگرفت و به ترورهای کور انجامید که در آن هدف مردم عادی کوچه بازار در اقشار مختلف بودند. پس از این سلسله ضربات بود که مسعود رجوی به فکر انتقال نیروهایش از ایران به داخل خاک عراق افتاد و اولین ملاقات خود با طارق عزیز معاون نخست وزیر عراق در 3 بهمن سال 1361 را در پاریس به انجام رسانید!. ملاقاتی که کمتر از 3.5 سال بعد به استقرار وی در بغداد منجر شد!.
طارق عزیز و مسعود رجوی در کنار صدام حسین
بحران درونی از تهران تا کردستان و پاریس!
کشته شدن اشرف و موسی، تحول بزرگی را در سازمانکار مجاهدین بوجود آورد، از آن پس علی زرکش به عنوان فرد شماره 2 مجاهدین و فرمانده نیروهای نظامی در داخل کشور، خط رجوی را به جلو می برد. اما شکست پی در پی آنان حین اعزام نیرو از خاک عراق به داخل ایران (با توجه به لو رفتن تماس های تلفنی) و ضربه خوردن اکثر قریب به اتفاق تیم ها، بحران دیگری را در درون مجاهدین رقم زد که نهایتاً منجر به محاکمه زرکش و محکومیت او به اعدام شد. تصمیم اعدام که در جلسات پاریس گرفته شده بود، در آن زمان به حالت تعلیق درآمد و به گفته برخی شاهدین، در عملیات فروغ جاویدان (مرصاد) به انجام رسید و علی زرکش در حالی که تمامی مسئولیت های خود را از دست داده بود و به عنوان یک عضو تیم در این عملیات شرکت داشت، به دستور رجوی ترور گردید.
بحران درونی مجاهدین ناشی از شکست در عملیات های تروریستی داخل کشور که تحت عنوان “ضربه به سرانگشتان اختناق آفرین” صورت می گرفت، فقط به پایین کشیده شدن علی زرکش از موضع مسئولیت و حکم اعدام او منجر نشد، بلکه به زندانی شدن تعداد زیادی از اعضای مجاهدین (در جریان بریدگی پی در پی آنان در پایگاه های نظامی مجاهدین واقع در کردستان عراق) نیز منتهی شد. بخشی از پایگاه “منصوری” مجاهدین واقع در روستای “کرداوه” عراق به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفته بود. تابستان سال 1365 که برای مدتی در همین پایگاه حضور داشتم، متوجه ساختمانی شدم که تردد به آن محدود، و تماس با افراد حاضر در آن ممنوع بود. از این قسمت به نام “مهمانسرا” نام برده می شد. پس از مقداری کنجکاوی در مورد افراد آنجا، گفته شد کاری به آنها نداشته باشید، اینها میهمان مجاهدین هستند، و اطلاعات بیشتری داده نمی شد اما حین گفتگوی دوستانه با برخی بچه ها متوجه شدم که این افراد از تشکیلات مجاهدین بریده اند و تحت عنوان میهمان در آن محل زندگی می کنند. نکته ای که برای من قابل توجه بود، خنده های تمسخرانگیز برخی از آنان به تمرین ها و آموزش های ما بود.
زندانی شدن بخشی از نیروها نیز تنها قسمتی از این بحران فراگیر بود، مهمتر از آن ورود تنش به مدار رهبری سازمان مجاهدین بود که با ازدواج مسعود و مریم قجرعضدانلو (همسر ابریشمچی) به اوج رسید. مسعود که از اعتراض و بریدگی اعضای دفتر سیاسی و مرکزیت سازمان نگران بود، با کمک برخی از نفرات وفادار در دفتر سیاسی، طی یک حرکت کودتا گونه، خود را رهبر عقیدتی مجاهدین معرفی کرد و دفتر سیاسی را منحل و کلیه اعضای آن را به عنوان هیئت اجرائی معرفی نمود. وی همچنین عضویت کلیه اعضای مرکزیت را به حالت تعلیق درآورد و آنرا منوط به پذیرش رهبری عقیدتی و آنچه به عنوان “انقلاب ایدئولوژیک” می خواند نمود. از این تاریخ به بعد بود که مریم نام رجوی را برای خود برگزید و به عنوان همردیف مسئول اول مجاهدین خلق معرفی گردید! که خود تحول بزرگ دیگری را در سازمان رقم زد که موضوع آن خارج از این بحث است.
رخداد 19 بهمن، در تمامی 37 سال گذشته برای مسعود رجوی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است که همچنان تا به امروز ادامه دارد!. به جرأت می توان گفت، اهمیت این رخداد به حدی است که تمامی تحولات بعدی سازمان را تحت الشعاع خود قرار داد چرا که حضور موسی و اشرف در قید حیات می توانست بسیاری از نقاط عطف بعدی را برای مسعود رجوی ناممکن سازد. برخلاف کسانی چون مهدی ابریشمچی و یا علی زرکش که تنها پس از مرگ موسی خیابانی شهرت یافتند، موسی از همان دهه 50 در درون زندان نیز یک قطب سنگین به حساب می آمد و پس از آن نیز در تمامی سرفصل های موجود نقش کلیدی ایفا می کرد. و تقریباً جایی نیست که مسعود بدون موسی حضوری پررنگ داشته باشد. وی در تمامی ملاقات های مهم در کنار مسعود رجوی نقش اول را بازی می کرد و حضورش برخلاف حضور کنونی مسئولین مجاهدین، باسمه ای و تحت امری نبود. حتی سخنرانی های موسی نیز بسیار جذاب و انگیزاننده بود و به همین علت موسی خیابانی مسئول معرفی مسعود رجوی به عنوان کاندید ریاست جمهوری شد و از آن طرف هم، این خود مسعود بود که برای تبلیغ کاندیداتوری موسی به تبریز سفر کرد که اهمیت موضع مسئولیت موسی در تشکیلات مجاهدین را نشان می داد.
موسی خیابانی و مسعود رجوی
موسی و اشرف نقطه عطف تحولات درونی!
اگر به صورت محوری نگاهی به تحولات بعدی مجاهدین بیندازیم می توانیم بخوبی نقش حضور فیزیکی موسی و اشرف را در تحولات بعدی مجاهدین به چشم انداز بکشانیم:
یکم: با وجود موسی خیابانی، مسعود رجوی قادر نبود شکست در استراتژی جنگ شهری را به دوش کسی بیندازد و خود براحتی فرار کند، درحالی که علی زرکش یک وزنه سنگین در درون مناسبات نبود و رجوی براحتی همه اشتباهات را به گردن وی انداخت و خود را از هرگونه انتقاد رهانید.
دوم: با وجود اشرف ربیعی، مسعود به هیچوجه نمی توانست با فیروزه بنی صدر ازدواج کند و از این طریق آقای بنی صدر را تا مدتی وابسته فامیلی خود نماید و از وی سوء استفاده های سیاسی کند.
سوم: با وجود اشرف ربیعی، ازدواج مسعود با مریم قجرعضدانلو به هیچوجه ممکن نبود و مبحثی به اسم انقلاب ایدئولوژیک عملاً بی معنا می شد، چرا که مریم در برابر اشرف ربیعی هیچ وزنه تشکیلاتی به حساب نمی آمد و خود مریم بارها از اشرف به عنوان سمبل رهایی زنان مجاهد که خودش از او درس گرفته است یاد می کرد.
چهارم: منحل کردن دفتر سیاسی با وجود شخصیت برجسته ای چون موسی خیابانی که همتراز مسعود به شمار می رفت عملاً ممکن نبود. نه مسعود توان چنین کاری را داشت و نه موسی براحتی تن به پذیرش آن می داد. به همین علت بود که پس از کشته شدن موسی خیابانی، بسیاری آنرا یک توطئه مسعود علیه موسی قلمداد کردند.
پنجم: با توجه به محور 3، مسعود هرگز نمی توانست مینا خیابانی (خواهر موسی) را به ازدواج مردی چون مهدی ابریشمچی در بیاورد و طبعاً نه مریم می توانست همسر مسعود شود و نه مینا خیابانی در سن 22 سالگی همسر مهدی ابریشمچی با 37 سال سن می شد. ازدواجی که از روی اجبار و بعنوان هدیه به مهدی محسوب می شد که در ازای طلاق گرفتن از مریم به وی داده شده بود. دقیقاً به یاد دارم که مسعود رجوی به صراحت از مینا به عنوان امانتی موسی خیابانی نام می برد که اینک به امانت به مهدی ابریشمچی واگذار می کند. یعنی کالایی که هرگاه خواست می تواند بذل و بخشش کند!
با توجه به توضیحاتی که ذکر شد، مسیر حرکت مجاهدین خلق چه در تحولات داخلی و چه بیرونی عملاً بسیار متفاوت با آنچه طی 37 سال گذشت، شکل می گرفت. که در اینصورت باید گفت، کشته شدن موسی و اشرف علارغم هیاهو و نوحه سرایی مداوم مسعود رجوی، بسیار به نفع وی تمام شد و او را مبدل به یک قدرت بلامنازع در داخل تشکیلات کرد، و همه ساله از میمنت همین روز، افتخارات زیادی نصیب مسعود رجوی شد. وی علاوه بر موهبت های سیاسی-تشکیلاتی که همه ساله از آن بهره مند شد، با “حماسی” خواندن 19 بهمن، آنرا “عاشورای مجاهدین” لقب داد تا برای همیشه بتواند از آن بهره ایدئولوژیکی نیز داشته باشد. درست از روزی که مسعود رجوی خود را “رهبر عقیدتی” معرفی کرد، تمامی رخدادهای کلیدی سازمان را با وقایع صدر اسلام مقایسه و نامگذاری می کرد تا ایدئولوژیکی بودن رهبری خود را از آن طریق برجسته تر نماید. نسبت دادن واقعه ی بهمن به عاشورا، نسبت دادن ازدواج خود و مریم به ازدواج علی ع و حضرت فاطمه، نسبت دادن اختفای خود به امام زمان، نسبت دادن ازدواج های جمعی خود به ازدواج های پیامبر اسلام، نسبت دادن اعمال انتحاری به شهادت حسین گونه، نسبت دادن طلاق های اجباری در تشکیلات به طلاق زهیر از همسرش در کربلا، بخشی از این جلوه نمایی های مذهبی او بود.
مصطفی و بازار شام!
در رخداد 19 بهمن، یک نفر دیگر هم نقش خاص خود را داشت و آن فرزند یکساله اشرف (مصطفی رجوی) است. وی که تنها عضو باقیمانده از این درگیری بود، توسط نیروهای سپاه از مرگ نجات یافت و آنگاه در آغوش لاجوردی ماندگار شد. این کودک خردسال بعداً تحویل پدربزرگ خود شد که نهایتاً به فرانسه منتقل گردید و در آنجا تحصیل کرد و مدتی بعد به دستور مسعود رجوی به قرارگاه های مجاهدین در عراق منتقل گردید. وی بعدها مخالف سیاست های پدرش در مناسبات شد و نتوانست زندگی در تشکل مجاهدین را برای همیشه پذیرا باشد.
مصطفی که نام محمد برای او انتخاب شده بود، پس از خروج مجاهدین از عراق، به زندگی شخصی روی آورد و از مجاهدین جدا شد. اما در همان مناسبات داخل عراق نیز بشدت محدودیت داشت و به وی اجازه دوستی با هیچکسی داده نمی شد و لذا شبانه روز با یک نگهبان بسر می برد. وی را طی مدتی که در اشرف بود از نزدیک می شناختم، مسئول وی حسین نام داشت که لحظه ای او را تنها نمی گذاشت و اجازه نمی داد بیش از حد به دیگر افراد موجود نزدیک شود و یا گفتگوی دوستانه و محفلی با آنان داشته باشد. علت این ترس و واهمه این بود که دیگران متوجه مخالفت او با سیاست های پدرش و بریدگی تشکیلاتی او نشوند. چون اثر بسیار مخربی روی تمامی اعضای مجاهدین می گذاشت که حضورش در قرارگاه های نظامی بر آنان انگیزه های مبارزاتی بیشتر گذاشته بود و آنرا ناشی از ایثارگری مسعود رجوی به حساب می آوردند. به حدی که شخصاً شاهد بودم برخی اعضای مجاهدین در بخش های نظامی به صراحت از اینکه وی در آینده توی عملیات حضور داشته باشد ابراز نگرانی می کردند و نمی خواستند شاهد کشته شدن او به عنوان فرزند رهبرشان باشند و متقابلاً مسئولین سازمان آنرا هم بخشی از فداکاری مسعود رجوی قلمداد می کردند که از همه چیز خود می گذرد!!.
اما حضور مصطفی در آغوش لاجوردی (که بعدها در بازار تهران به دست مجاهدین ترور شد)، خشم و غضب دائمی مسعود رجوی را به همراه داشت. وی برای به تصویر کشانیدن عاشورای حسینی، از این حادثه تحت عنوان “بازار شام” یزید نام برد تا بهتر بتواند آنرا از یکسو با شهادت علی اصغر در عاشورا پیوند دهد و از سوی دیگر با حضور تاریخ ساز زینب در “بازار شام” مقایسه کند و از این ترفند خود را هرچه بیشتر به عنوان پیش برنده راه حسین معرفی نماید. وی بارها به دروغ مدعی شد که مصطفی توسط لاجوردی مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است، اما تمامی کلیپ ها و تصاویر موجود نشان می دهد که این یک سفسطه جهت مظلوم نمایی خود مسعود رجوی بوده است چرا که آنچه به وضوح دیده می شود چند بار بوسیدن کودک و دست او توسط لاجوردی است و آرامشی که او در آنجا دارد و زاری نمی کند.
مصطفی رجوی (محمد) در آغوش لاجوردی و در عراق و سوئد!
از موسی و اشرف تا مهدی و فهیمه!
آقای حامد صرافپور
پس از کشته شدن موسی و اشرف، صدها شعر و ترانه برای آنان سروده شد و همه ساله در قرارگاههای مجاهدین از جمله در مقر مسعود در پاریس مراسم های باشکوهی برگزار می گردید که هدف اصلی آن برجسته کردن نام مسعود رجوی به عنوان بزرگترین ایثارگر که همسر، فرزند و برادر خود را فدای مبارزه کرده است بود. این کار عملاً نقش مسعود رجوی در سازمان را برجسته و راه را برای رهبری عقیدتی شدن وی هموار کرد و پس از آن نیز برای سالیان طولانی دارای یک حرکت انگیزشی برای مجاهدین در عملیاتهای انتحاری بود و همزمان مسعود را نیز روی آکران نگاه می داشت. با اینحال، پس از اعلام “انقلاب ایدئولوژیک مریم” در درون مناسبات، و اعلام مسئول اول شدن مریم رجوی، گام به گام نقش موسی در مناسبات درونی مجاهدین کمرنگ تر شد و به جای وی، فهیمه اروانی بود که بخاطر “خودسپاری” به مسعود، نقش آفرین می گشت و تصاویر او گام به گام جایگزین عکس های اشرف و موسی می شد. اما از سال 1374، نقش فهیمه نیز کمرنگ، و عکسهای او از سالن های غذاخوری جمع شد تا برای مریم قجرعضدانلو رقیب تشکیلاتی پیدا نشود و حسادت دیگر اعضای شورای رهبری مجاهدین نیز بیش از آن برانگیخته نگردد.
با این وجود، برگزاری مراسم برای موسی و اشرف کماکان در 19 بهمن هرسال انجام می شد که با سقوط صدام حسین و خلع سلاح مجاهدین عملاً دیگر از هیچ شکوهی برخوردار نبود و برای انجام آن انرژی چندانی گذاشته نمی شد و مبدل به یک رژه تبلیغاتی برای پخش در سیمای آزادی شده بود که هواداران خارجه نشین سازمان، از فروپاشی ارتش آزادیبخش رجوی وارفته نباشند!… سالهای زیادی از سقوط صدام گذشت و این مراسم به شکلی بی رمق برگزار می شد، اما در طی دوسال گذشته مریم رجوی نگاه دیگری به این داستان دارد و آنچه مطرح نیست نام اشرف و موسی است.
مریم که خود را برای سالیان طولانی، زاده ی عقیدتی اشرف ربیعی می دانست، و در سال 1372 تحت عنوان “موشک استراتژیک ضد بورژوازی” توسط مسعود رجوی به قلب اروپا پرتاب شد تا در خط مقدم نبرد با بورژوازی قرار گیرد، امروز در قالب یک ارتش سیاسی در خدمت نمایندگان اصیل بورژوازی قرار گرفته است و نگاه او دیگر به اندیشه های “کهنه” اشرف نیست تا از او درس “رهایی زن” بیاموزد! و مراسم “گل توفان اشرف” را در قلب اروپا برگزار کند!. برای وی مراسم 19 بهمن مقابله با حرکت بزرگ مردم ایران در سالگرد پیروزی انقلاب “22 بهمن” است. این حرکت هم ناخواسته نیست، بلکه هدفمند به انجام می رسد. مریم چند نکته را برای چنین روزی مد نظر دارد که البته در فراخوان به تظاهرات مجاهدین بخوبی نمایانگر است.
فراخوان مجاهدین برای تظاهرات 19 بهمن در میدان دانفر روشرو پاریس
از زعفرانیه تهران تا میدان دانفغ غوشغو در پاریس!
مریم رجوی که در سلسله رنگ های خیانت و خودفروشی (از رنگ سرخ و سبز در عراق تا رنگ بنفش و جنبش زرد در پاریس) برای تشدید تحریم ها و رسانیدن آن به یک جنگ تقلا می کند، چشم انتظار فرارسیدن اجلاسیه ورشو است تا شاید از این طریق با کمک پمپئو بتواند یک اجماع جهانی علیه ایران را بوجود آورد. با توجه به برگزاری این اجلاس در روز 24 بهمن، و آگاهی مریم رجوی از برگزاری مراسم 22 بهمن در ایران، که چشم انداز مهمی را در پیش روی سیاستمداران جهان و بخصوص دولتمردان آمریکایی قرار می دهد تا متناسب با کمیت حضور ایرانیان در تظاهرات، تصمیمات متفاوتی نسبت به ایران داشته باشند که چگونگی برگزاری اجلاس و نحوه ی برخورد با ایران را تعیین خواهد کرد، فراخوان به برگزاری تظاهرات 19 بهمن (از سوی مریم قجرعضدانلو)، به نوعی تحت الشعاع قرار دادن تظاهرات 22 بهمن است. مریم درصدد است تا در این زمینه به کمک تیم بولتون-پمپئو بشتابد و جلوه ی کاذبی از خواسته های مردم ایران را به نمایش بگذارد، و با برگزاری هرچه گسترده تر تظاهرات پاریس، برگ برنده خودش را به دست آنان بدهد تا شرکت کنندگان در فراخوان را نمایندگان اصلی مردم ایران جا بزنند و آنرا جلوه ای از اعتراض و مخالفت ایرانیان با جمهوری اسلامی قلمداد کنند و همانطور که در اهداف فراخوان هم آمده است:
الف- شورای ملی مقاومت و مسئول آنرا در این اجلاسیه معرفی و به رسمیت بشناسانند،
ب- مسئله تشدید تحریم ها علیه ایران و بخصوص ارگان های امنیتی-نظامی ایران را مطرح و تأیید کنند،
ج- از تظاهرات پاریس جهت تبلیغ محبوبیت رهبری مریم رجوی و قدرت سازماندهی ایرانیان توسط او استفاده کنند، تا حاضران در این اجلاسیه را هرچه بیشتر به آینده و شرط بندی روی او امیدوارتر سازند.
د- از آشوب های ساختگی و سازمانیافته در ایران که مثل گذشته از خارج هدایت خواهد شد و نمونه های آنرا در عراق، سوریه، لیبی و امروز در ونزوئلا شاهد هستیم حمایت صورت گیرد!
بدیهی است که مریم رجوی در این “بازار شام دانفغ غوشغو”ی پاریس به صورت گسترده از انواع پناهجویان و افراد بی خانمان کمک خواهد گرفت اما طبعاً از این آشفته بازار چیزی نصیب وی نخواهد شد و پمپئو نیز مثل جان مک کین به پایان راه خواهد رسید همانطور که پیش از مریم، مسعود رجوی به پایان خود رسید و امروز زنده و مرده او تفاوتی با هم ندارد. البته آنچه بیش از همه مریم را ترغیب به تلاش حداکثری نموده است، دخالت جدید آمریکا در ونزوئلاست، وی که حمایت برخی کشورهای اروپایی و آمریکایی از گوایدو در برابر رئیس جمهور قانونی این کشور (مادرو) را مشاهده کرده (همچون برخی دیگر از جریانات خودفروش که با ذوق زدگی خود را آشکارا به آغوش آمریکا انداخته اند)، می خواهد از این فرصت جهت خوشرقصی بیشتر استفاده کند. غافل از اینکه آمریکا و اروپا هم بخوبی می دانند که داستان ایران با ونزوئلا هرگز قابل قیاس نیست و اگر چنین بود، پیش از آن در سوریه و عراق و یمن به نتیجه دلخواه خود رسیده بودند. به نظر می رسد بیش از هرچیز تصور تصویب بلوکه کردن دارایی ها و درآمدهای نفتی و انتقال آن به اپوزسیون که در ونزوئلا در حال انجام است، طمع اپوزیسیون وارفته ایرانی را برانگیخته باشد کما اینکه بچه شاه نیز چندی پیش خواهان انتقال دارایی های ایران به خودش شده بود! و این مسئله ولوله عجیبی در بین جریانات خارجه نشین انداخته است که مریم رجوی نیز از آن مبرا نیست!
حامد صرافپور
17 بهمن 1397
(پایان)
***
همچنین:
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، (و رادیو فردا) اول فوریه 2020:… اوج روشنگری آیت الله طالقانی آنجا است که خطاب به اینها به صراحت می گوید: زنان ما به توچه! زنان ما احتیاج به قیم ندارند . حق کارگر پایمال شده به توچه مربوط ؟! توکه دستت پینه نزده. نشستی و فقط شعار میدی . با برخوردهایشان رهبرانقلاب را… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، بیست وششم ژانویه 2020:… ابوالفضل قنادی بعد از نزدیک به 40سال اسارت در زنجیر دروغ و فریب فرقه رجوی روز پنجشنبه 2 بهمن ماه در آلبانی با زندگی سراسر رنج و درد و مصیبت وداع کرد. فرقه ضدبشری مجاهدین و رهبران و مریم رجوی همانند موارد گذشته با تعریف و تمجید از به اصطلاح… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، نوزدهم می 2019:… مسئولین فرقه دو دستی بر سرمی زدند که فرهنگی کجاست که انقلاب خواهر مریم برباد رفت. زنان مویه می کردند که وا مصیبتا انقلاب خواهر مریم سوراخ شد. تعدادی از اعضا را بدنبال فرهنگی فرستادند تا بیاید تلویزیون را خاموش کند عجیب هیچکدام از نفرات وبخصوص فرماندهانی که ادعا داشتند می خواهند… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، خوزستان، شانزدهم آوریل 2019:… نکته جالب دراین پیام منتسب به مسعود رجوی آنجاست که گویی وی اصلا درصحنه اجتماعی ایران تاکنون حضور نداشته و دستش به خون اعضا و مردم ایران آغشته نیست. رجوی با یک قیافه حق بجانب و از موضع جنت مکانی سراز قبر در اورده و زمین وزمان را زیرسوال برد. گویی فراموش کرده… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، ششم آوریل 2019:… دراین بین فرقه ضدانسانی رجوی که درجریان حیات خفیف خائنانه اش هیچ احساسی نسبت به سرنوشت و وضعیت مردم ایران نداشته است درجنین شرایطی و صرفا برای سوء استفاده سیاسی و تبلیغی از درد ورنج مردم سیل زده به پخش فیلم هایی از خسارت سیل به مردم اکتفا کرده است. ماهیگیری… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، بیست و چهارم فوریه 2019:… فشار طاقت فرسا بر جداشدگان وارد میشد که اولا آنها را ناگزیر به بازگشت مجدد به تشکیلات جهنمی اش نماید و دوما اعضای منتقد و ناراضی در درون تشکیلات را نسبت به وضعیت خارج فرقه مایوس و ناامید سازد. حرکت اعتراضی اخیر اعضای جداشده نشان داد که تیرهای مریم رجوی… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
انجمن نجات، مرکز خوزستان، سوم فوریه 2019:… زمانی که علی ازسازمان منفورت جدا شد اولین حرفم به علی چه بود؟ به او گفتم لباسها و وسایلی که ازاین سازمان با خودت آوردی همه را آتش بزن تا آثاری از آنها باقی نماند . مریم عفریته تو این همه خرج اجنبی ها برای مراسم و جشنها میکنی در توانت نبود یک دست… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، دوازدهم دسامبر 2018:… رجوی با شکست اقدام احمقانه و نسنجیده مبارزه مسلحانه بخش باقی مانده از این دانشجویان را به عراق برد تا ارتش کوچک و ستون پنجم دشمن متجاوز به خاک میهن را دردل ارتش صدام بنیان گذاری نماید. حملات مشترک به روستاهای مرزی و به اسارت گرفتن سربازان و شرکت درعملیات های موسوم… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، دوم دسامبر 2018:… رجوی در تمامی این سالیان به نیروهایش و عده های سر خرمن داده، همان گرک گرک! یا به بیان رجوی سرنگونی سرنگونی! و دیگر کسی باور نمی کند. خود رجوی در یکی از نشست ها به بهترین شکل شارلاتان بازی خود را عیان کرد! آنجا که درحضور هزاران عضو گفت هرکس جای… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، بیست و نهم اکتبر 2018:… بیش از یک هفته است که از حضور مریم رجوی در البانی می گذرد. چنانچه درموضع گیری گذشته هم اشاره کردیم حضور غیرمنتظره مریم قجرعضدانلو در البانی برای مهار موج اعتراضات و بحرانهای درونی و یاس و سرخوردگی اعضای نگون بخت تحت اسارت صورت گرفته است. مسئولین فرقه ازادی کش… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
علی اکرامی، انجمن نجات، مرکز خوزستان، سیزدهم ژوئن 2017:… از بچه های ستاد شنیدم که مسعود رجوی برای ملاقات وکسب مجوز از صدام برای شروع عملیات به اصطلاح فروغ دو دربغداد پایگاه سعادتی است این پایگاه برای ملاقات های رجوی با سران دولت و بخصوص مسئولین امنیتی عراق مورد استفاده قرار میگرفت. چند روز گذشت درحالیکه یگان ها و لشکرهای نظامی… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
انجمن نجات، مراکز گیلان و خوزستان، یازدهم ژانویه 2017:… جدایی مجید رجبی شهرستانی از تشکیلات سیاه رجوی و بازگشت به دنیای آزاد و به دور از مناسبات فرقه ای به ایشان وخانواده دردمند و چشم انتظارشان مبارک باشد. عضو جداشده مجید رجبی شهرستانی از جمله کسانی است که در ابتدای دهه هشتاد در ترکیه به دام مافیای رجوی گرفتار شد و… موسی خیابانی و مریم رجوی ، دوستان یا دشمنان ؟
