Follow
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، تهران، بیست و چهارم اوت 2021:… گزارشگر توضیح می دهد ناهار که مرغ و سالاد است توسط افرادی بسیار مسن سرو می شود. نظر او در چند جا اینست که روزگار مجاهدین خلق پایان یافته و آنان پا به سنین کهولت گذاشته اند و برای تهران دیگر تهدیدی جدی به حساب نمی آیند. در خصوص میتینگ های پر زرق و برق مجاهدین خلق که اخیراً به صورت آنلاین انجام می گیرد صحبت به میان می آید و حمایت برخی سیاستمداران سابق آمریکایی و اروپایی به رخ کشیده می شود. گزارشگر مجبور است اعلام نماید که آنان مواضع دولت های غربی را بیان نمی کنند و این دولت ها هرگز به دنبال سرنگونی رژیم تهران و حمایت از مجاهدین خلق نیستند. گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
به اصطلاح خیریه مجاهدین خلق ، نقض قوانین غیر سیاسی بودن کمیسیون خیریه انگلستان
گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
نیاز مبرم فرقه رجوی برای تبلیغات و خروج از انزوا در مقطع کنونی
گزارش ویژه هفته نامه ساندی تایمز انگلستان از مقر مجاهدین خلق در آلبانی
مهندس ابراهیم خدابنده ، مدیرعامل انجمن نجات
مهندس ابراهیم خدابندهسه‌شنبه 2 شهریور 1400
لینک به گزارش ساندی تایمز
ضربه همایش پنج روزه انجمن نجات – از 16 تا 20 مرداد 1400 – آنقدر برای سازمان مجاهدین خلق سنگین بود که از یک طرف این فرقه را وادار به سکوت مطلق در این مورد نمود و از طرف دیگر مجبور شد تا دروازه های مقر فرقه ای این سازمان را بعد از سالیان به روی خبرنگاران رسانه های منتخب و حامی خود باز نماید.
اخیراً گزارشگر و تصویر بردار هفته نامه ساندی تایمز انگلستان اجازه یافتند وارد اردوگاه فرقه ای مجاهدین خلق شده و گزارشی تبلیغی همراه با فیلم از آنان در سایت این هفته نامه به تاریخ یکشنبه 22 اوت 2021 درج نمایند.
گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
اما در همین گزارش تماماً تبلیغی برای مجاهدین خلق که عمدتاً منعکس کننده نظرات آنان است نکاتی به ناچار درج شده که برای ناظران آگاه قابل تأمل می باشد، از جمله این که افراد بسیار کمی از خارج اردوگاه مجاهدین خلق توانسته اند وارد این اردوگاه شوند.
در این گزارش آمده است:
“از نظر طرفدارانش، این گروه، دولت در انتظار است و آماده می باشد تا در زمان فروپاشی نظام فعلی ایران، قدرت را به دست بگیرد. دیگران اما این سازمان را فرقه ای عجیب و منزوی می دانند که توسط یک متعصب رهبری می شود و هیچ شانسی برای جایگزینی تئوکراسی بی رحمی که از زمان سقوط شاه ایران در سال 1979 بر کشور حاکم است، ندارد.”
گزارشگر ابتدا به شرح دروازه ورودی اردوگاه مجاهدین خلق و میزان بالای بازرسی و کنترل می پردازد. گذرنامه او و ساک هایش به دقت بازرسی شده و از ورود خودرویش به داخل اردوگاه ممانعت به عمل می آید. تعداد و بزرگی پرچم ها و تصاویر در گوشه و کنار نظر وی را جلب می کند. به او گفته شده است که وی اولین ژورنالیست انگلیسی است که توانسته است وارد اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی شود. البته او سؤال نکرده است که چرا ورود خبرنگاران به این مقر اینقدر دشوار و محدود است. به یاد داریم که در گذشته چه برخوردی با خبرنگارانی که به این مقر مراجعه داشته اند، خصوصاً خبرنگار شبکه تلویزیونی کانال 4 انگلستان، شده است.
چرا ورود خبرنگاران به مقر مجاهدین اینقدر دشوار و محدود است!!!ا
تعداد تقریبی ساکنان اردوگاه 2800 نفر ذکر شده است. جالب است که گزارشگر مدعی است که این افراد آنقدر متعصب و به مریم رجوی وفادار و وابسته هستند که زندگی خانوادگی را کنار گذاشته و تجرد دائم را تا زمان پیروزی پذیرفته اند. گزارشگر اگر یک قدم جلوتر می رفت به فرقه ای بودن مناسبات مجاهدین خلق و نوع رابطه ای که پیروان این سازمان با رهبری دارند پی می برد.
اطلاعات به دست آمده حاکی است که این مقاله با توجه به دادگاه جاری در استکهلم و با پرداخت پول کلان (قبلاً هم در خصوص این نشریه و این تیم سابقه داشته است) تهیه شده اما جالب است که حتی وقتی مجاهدین خلق می خواهند با صرف هزینه تبلیغ کنند باز هم به نوعی ماهیتشان رو می شود. کاش این نشریه و این تیم گزارشگر حداقل برای آبروی خودشان هم که شده اشاره ای به حامی بیش از دو دهه این فرقه یعنی صدام حسین می کرد.
تروریست ها ویزای آلبانی نیاز ندارند – امضا ها از مرز 6000 گذشت
مریم رجوی سال ها بود که نه از مقر خود بیرون می آمد و نه کسی را به مقر خود راه می داد. ترسی که این روزها بر مجاهدین خلق و رهبری آن مستولی شده این است که احساس می کنند دارند از صحنه حذف می شوند. این ترس، خودش را به شکل سکوت در قبال همایش خانواده ها و همچنین بازکردن دروازه ی اردوگاه فرقه در آلبانی نشان می دهد.
مقاله در کل حائز اهمیت چندانی نیست اما قطعاً فرقه رجوی بخش هایی از آن را به صورت تبلیغی مورد استفاده قرار می دهد تا باز دیده شود و بلکه مجدداً پسندیده شود. اما جالب است که حتی وقتی می خواهند تبلیغ هم بکنند نمی توانند حداقل چند نکته در مورد فرقه ای بودن این سازمان در آن اضافه ننمایند!
ناظران معتقدند که اجازه ورود خبرنگار به داخل اردوگاه فرقه رجوی و خصوصاً مصاحبه اش با مریم رجوی صرفاً به خاطر دادگاه جاری در سوئد است که سازمان مجاهدین خلق نتوانسته است استفاده تبلیغی لازم را از آن به عمل آورد و ابتکار عمل را در آن به دست بگیرد.
گزارشگر مربوطه می گوید که شاهین قبادی 59 ساله با کت و شلوار در گرمای 40 درجه به استقبال او می رود. او اولین بار شاهین را 25 سال پیش همراه با حسین عابدینی در لندن ملاقات کرده است. هفته نامه ساندی تایمز که آشکارا طرفدار صهیونیزم است از نزدیک ترین رسانه ها به مجاهدین خلق به شمار می رود که در ضدیت با ایران و ایرانی طی این سالیان هرگز کوتاهی نکرده است. تنها فردی با سابقه دوستی 25 ساله که همه جوره امتحان خود را پس داده است اجازه ورود به اردوگاه فرقه ای مجاهدین خلق را پیدا می کند.
جالب است که قبادی اصرار دارد مسعود رجوی که هیچ رد و نشانی از وی وجود ندارد هنوز زنده است اما به دلایل امنیتی از انظار پنهان می باشد. سؤال گزارشگر که “آیا او در این اردوگاه است؟” بی پاسخ باقی می ماند و معما در ذهن وی همچنان باقی است. قطعاً برای این گزارشگر “دلایل امنیتی” در آلبانی برای مخفی شدن به اصطلاح رهبر مقاومت ایران مفهوم نیست.
سپس گزارشگر با سه نفر ملبس به کت و شلوار تیره و کراوات دیدار می کند. او با حمید 55 ساله که از 16 سالگی مدرسه را رها کرده و به مجاهدین خلق پیوسته است، رامین 64 ساله و سپس محمد محدثین 65 ساله مسئول روابط بین الملل مجاهدین خلق گفتگو می نماید. وی از سرنگون کردن جمهوری اسلامی می گوید و معمای ذهن گزارشگر اینست که این تعداد افراد مسن از یک اردوگاه در آلبانی چگونه می خواهند این کار را انجام دهند.
افراد مسن در اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی
گزارشگر توضیح می دهد ناهار که مرغ و سالاد است توسط افرادی بسیار مسن سرو می شود. نظر او در چند جا اینست که روزگار مجاهدین خلق پایان یافته و آنان پا به سنین کهولت گذاشته اند و برای تهران دیگر تهدیدی جدی به حساب نمی آیند.
در خصوص میتینگ های پر زرق و برق مجاهدین خلق که اخیراً به صورت آنلاین انجام می گیرد صحبت به میان می آید و حمایت برخی سیاستمداران سابق آمریکایی و اروپایی به رخ کشیده می شود. گزارشگر مجبور است اعلام نماید که آنان مواضع دولت های غربی را بیان نمی کنند و این دولت ها هرگز به دنبال سرنگونی رژیم تهران و حمایت از مجاهدین خلق نیستند.
موضوع مالی و کمک های بی دریغ رژیم سعودی، دشمن آشکار ایران، مطرح می شود که قبادی آن را رد می کند. میزان هزینه های سرسام آور مجاهدین خلق معمای ذهن گزارشگر است. موضوع ارتش سایبری و مزرعه ترول مجاهدین خلق به میان می آید که آن هم انکار می گردد. البته اشاره ای به مسدود شدن صدها حساب کاربری مجاهدین خلق در آلبانی توسط شبکه های معتبر اجتماعی که انعکاس گسترده ای در رسانه های بین المللی داشته است نمی شود.
ارتش سایبری فرقه رجوی در آلبانی
گزارشگر مربوطه مجبور است برای این که گزارش وی تماماً تبلیغی و یک جانبه به نظر نیاید به سراغ نجات یافتگان سازمان مجاهدین خلق در آلبانی نیز برود. او می نویسد:
“برای کسب اطلاعات بیشتر از منتقدان گروه، از کافه ای در تیرانا به مدیریت حسن حیرانی 42 ساله دیدن می کنم، یکی از چندین عضو سابق مجاهدین خلق (مقامات اردوگاه در مورد تعداد دقیق آن ها مبهم صحبت می کنند) است که مجاهدین خلق را ترک کرده و خانه خود را در پایتخت آلبانی برپا نموده اند. این “جداشده” خود شکایت می کند که جنگجویان مجاهدین خلق مجبورند تسلیم نشست های شبانه ی “انتقاد از خود” شوند و خصوصی ترین افکار جنسی خود را اعتراف نمایند. او می گوید: “اردوگاه یک زندان است.”
کافه ای در تیرانا به مدیریت حسن حیرانی
گزارش ادامه می دهد: “فرزین هاشمی، 62 ساله، رئیس “کمیته روابط خارجی” سازمان مجاهدین خلق، می گوید ادعاهای جلسات انتقاد از خود “دروغ محض” و بخشی از روایتی است که توسط رژیم ایران تبلیغ می شود تا علیه مجاهدین خلق به عنوان یک فرقه منزوی سیاه نمایی کند. هاشمی می گوید حیرانی به عنوان عامل نفوذ رژیم از گروه اخراج شد. هاشمی می افزاید که کافه حیرانی توسط جبهه ای از جانب اطلاعات ایران تأمین می شود. حیرانی می گوید که توسط یک “NGO” در ایران تأمین مالی می گردد.”
وقتی فرزین هاشمی، یک مقام مسئول در سازمان مجاهدین خلق، وجود جلسات “عملیات جاری” و “غسل” را از اساس انکار کرده و ساخته و پرداخته رژیم ایران معرفی می کند که صدها و صدها نفر از جمله خود فرزین در این نشست ها طی سالیان سال شرکت کرده اند، معلوم است که این سازمان چقدر در مواضع خود صادق است و چگونه ریاکارانه همه چیز را به رژیم ایران مصادره می کند. واقعاً که مردم ایران برازنده ترین صفت را در خصوص این فرقه به کار می برند: “منافقین”.
گزارش تبلیغی مجاهدین خلق حاوی نکات دیگری هم هست. این گزارش عنوان می دارد:
“از دیگر منتقدان می توان به دیده بان حقوق بشر اشاره کرد که در سال 2005 گزارشی را منتشر نمود که مدعی بود مجاهدین خلق برخی از اعضایشان را برخلاف میل خود در اردوگاه سابق خود در عراق نگه داشته است. اما دیوید فیلیپس، سرهنگ پلیس نظامی ایالات متحده مسئول اردوگاه در سال 2004 – بعد از بازرسی های متعددی که انجام داد – در نامه ای به کنگره نوشت: “هیچ وقت … هیچ مدرک موثقی برای اثبات ادعاها پیدا نکردیم.”
پولشویی منبع درآمد سازمان و فضای مجازی حیطه فعالیت اعضای باقیمانده – ابراهیم خدابنده
لازم به ذکر است که دیدبان حقوق بشر گزارش خود را بر اساس شهادت تعداد زیادی از کسانی که پادگان اشرف در عراق و جنایت علیه بشریت، از جمله شکنجه های سیستماتیک و گسترده که بعضا منجر به مرگ شده است را شخصا تجربه یا مشاهده کرده اند، تنظیم گردیده است.
گزارشگر در مدت اقامت خود مصاحبه ای هم با مریم رجوی دارد که از عجایب این سالیان است. او همان توهمات گذشته را تکرار می کند و هر انتقادی را به توطئه رژیم ایران ربط می دهد و هیچ حرف جدیدی برای گفتن ندارد.
دروغ شاخدار مریم رجوی در آلبانی در این مصاحبه آنست که می گوید مقیم پاریس می باشد و شوهرش مسعود رجوی این سازمان را در اوایل دهه 80 میلادی در پاریس بنیانگذاری کرده است.
بعد از مطالعه ی گزارش مذکور، این سؤالات پیش می آید که:
اولاً چرا مجاهدین خلق اینقدر دروغ می گویند، آن هم در خصوص مطالبی که شاهدان عینی آن اعضای سابق سازمان هستند و بارها و بارها ماهیت ضدبشری فرقه رجوی را برملا کرده اند.
ثانیاً چرا مریم رجوی در این مقطع مایل به پذیرش خبرنگار در مقر فرقه ای خود و انجام مصاحبه شده است؟ آیا این موضوع ربطی به ترس از بسیج خانواده ها و مطرح شدن “جنایت علیه بشریت” توسط آنان و همچنین نادیده گرفته شدن در دادگاه استکهلم که رجوی برای آن کیسه های گشادی دوخته بود ندارد؟
ثالثا چرا سازمان مجاهدین خلق در چنان ورطه ای غوطه ور است که حتی گزارشات تبلیغی سراسر دروغش هم نمی تواند مشکلی از مشکلات بی شمارش را رفع نماید؟
ابراهیم خدابنده
گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
***
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/مجاهدین-خلق-چه-می%e2%80%8cکنند-؟-از-عراق-تا-آلب/
مجاهدین خلق چه می‌کنند ؟ – از عراق تا آلبانی
فرین عاصمی، بی بی سی، سیزدهم نوامبر 2019:… شبکه جهانی بی بی سی اخیرا گزارشی از وضعیت اعضای سازمان مجاهدین خلق در آلبانی تهیه کرده‌است. در این گزارش که دو خبرنگار بی بی سی در آلبانی آن را تهیه کرده اند، گفته شده که صدها نفر از اعضای مجاهدین این گروه را ترک کرده اند. بعضی از کسانی که سازمان مجاهدین را ترک کرده اند، می گویند قوانین سخت آن درباره تجرد و کنترل روابط اعضای خانواده باعث بریدن آنها از این سازمان شده. مجاهدین خلق چه می‌کنند ؟ – از عراق تا آلبانی
مجاهدین خلق: پایان سی سال حضور در عراق
مجاهدین خلق چه می‌کنند ؟ – از عراق تا آلبانی
12 نوامبر 2019 – 21 آبان 1398
شبکه جهانی بی بی سی اخیرا گزارشی از وضعیت اعضای سازمان مجاهدین خلق در آلبانی تهیه کرده‌است. در این گزارش که دو خبرنگار بی بی سی در آلبانی آن را تهیه کرده اند، گفته شده که صدها نفر از اعضای مجاهدین این گروه را ترک کرده اند. بعضی از کسانی که سازمان مجاهدین را ترک کرده اند، می گویند قوانین سخت آن درباره تجرد و کنترل روابط اعضای خانواده باعث بریدن آنها از این سازمان شده.
فرین عاصمی گزارش می‌دهد.
مجاهدین خلق چه می‌کنند ؟ – از عراق تا آلبانی
***
مسعود خدابنده : مجاهدین خلق، فرقه رجوی به آخر خط رسیده اند
مسعود خدابنده: سازمان مجاهدین خلق نه حامی مالی، که انتقال دهنده‌ی پول و عامل شستشو است
همچنین:
https://iran-interlink.org/wordpressfa/مجاهدین-خلق-در-آلبانی-نباید-به-سکس-فکر-ک/
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
لیندا پرسلی و آلبانا کاساپی بی‌بی‌سی ، تیرانا ، یازدهم نوامبر 2019:… سازمان مجاهدین خلق رابطه عاشقانه و ازدواج را ممنوع کرده بود. اوضاع همیشه این گونه نبود و والدین و فرزندانشان به مجاهدین می‌پیوستند. اما پس از یک شکست خونین مجاهدین از حکومت ایران، کادر رهبری به این نتیجه رسید که دلیل این اتفاق عدم تمرکز مجاهدین به دلیل روابط شخصی بود. پس از این بود که طلاق‌های زیادی رخ داد. بچه‌ها از والدین گرفته شدند (اغلب به مراکز نگهداری در اروپا فرستاده شدند) و از اعضای مجاهدین خواسته شد که این راه را ادامه دهند. حیرانی می‌گوید که در آن دفتر حتی باید راجع به فکر و خیالشان هم می‌نوشتند: “برای مثال، وقتی من یک بچه را در تلویزیون می‌دیدم و حس می‌کردم خودم هم دوست دارم بچه و خانواده داشته باشم.” اعضای مجاهدین مجبور بودند که مطالب دفترچه‌هایشان را در جلسه‌های روزانه مقابل فرمانده‌شان بخوانند. حیرانی می‌گوید: “این برای یک آدم خیلی سخت است.” مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
رجوی مزدور و تروریست است و ما نجات یافتگان از فرقه
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
مجاهدین خلق ؛ گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
شش سال از زمانی که آلبانی میزبان مجاهدین خلق، یکی از گروه‌های اصلی مخالف حکومت ایران شده، گذشته است. صدها نفر از اعضای گروه آن را ترک کرده‌اند و تعدادی از آنها گفته‌اند که این کار به دلیل قوانین سفت و سخت سازمان در مورد تجرد و همین طور کنترل روابط اعضای خانواده بوده است. حالا ده‌ها نفر از اعضای رنج‌کشیده این گروه در تیرانا، پایتخت آلبانی هستند؛ نه می‌توانند به ایران برگردند و نه راهی به زندگی عادی دارند.
“۳۷ سال با زن و پسرم حرف نزدم. آنها فکر می‌کردند مرده‌ام. ولی گفتم نه من زنده‌ام و در آلبانی هستم… اشک‌شان جاری شد.”
“۳۷ سال با زن و پسرم حرف نزدم. آنها فکر می‌کردند مرده‌ام. ولی گفتم نه من زنده‌ام و در آلبانی هستم… اشک‌شان جاری شد.”
تماس تلفنی پس از گذشت سالیان دراز، برای غلام میرزایی هم سخت بود. او ۶۰ ساله است و دو سال پیش از اردوگاه نظامی‌گونه مجاهدین در حومه تیرانا گریخت.
حالا در شهر زندگی می‌کند، سرشار از افسوس است و البته کوله‌باری از اتهامات فرمانده‌های مجاهدین را به دوش می‌کشد که او را به جاسوسی برای دشمن قسم خورده‌شان، حکومت جمهوی اسلامی ایران، متهم می‌کنند.
سازمان مجاهدین خلق تاریخچه‌ای متلاطم و خونین دارد. به عنوان یک گروه اسلامگرا-مارکسیست افراطی، سابقه آنها به مبارزه با شاه قبل از انقلاب سال ۱۹۷۹ ایران برمی‌گردد.
ولی با قدرت گرفتن آیت‌الله خمینی، رابطه آنها با حکومت خیلی زود تیره و تار شد. وقتی حکومت دست به شدت عمل زد، اعضای مجاهدین برای حفظ جانشان مجبور به فرار شدند.
دستگیری اعضای مجاهدین سال ۱۹۸۲ در تهران
دولت عراق آنها را پذیرفت و در دوران جنگ ایران و عراق (۱۹۸۸-۱۹۸۰) گروه مجاهدین در جبهه صدام حسین علیه سرزمین مادری مبارزه کردند.
غلام میرزایی در اوایل جنگ جزو نیرهای مسلح ایران بود که اسیر ارتش صدام حسین شد. او هشت سال به عنوان اسیر جنگی در عراق زندانی بود. اما در دوران اسارت، زندانیان ایرانی مانند میرزایی تشویق می‌شدند که با هموطنان‌شان بجنگند و این همان کاری بود که او انجام داد.
میرزایی حالا یکی از اعضای “جدا شده” سازمان است. یکی از صدها عضو پیشین مجاهدین خلق که پس از حضور در آلبانی آن را ترک کرده‌اند.
با کمک وجهی که از خانواده رسیده، بعضی توانسته‌اند به قاچاقچیان پول دهند تا آنها را به نقاط دیگر اروپا برسانند. احتمالا دو نفر از آنها هم به ایران بازگشته‌اند، ولی تعداد بیشتری در آلبانی مانده‌اند: بی‌تابعیت و بدون اجازه کار.
اما چگونه گذر سازمان مجاهدین خلق که قبلا از سوی آمریکا و اروپا به عنوان “گروهی تروریستی” شناخته میشد، به این گوشه اروپا افتاد؟
با حمله سال ۲۰۰۳ نیروهای ائتلاف به عراق، زندگی مجاهدین خلق با خطر روبرو شد. صدام حسین، حامی گروه ناگهان رفت و مجاهدین پشت سر هم مورد حمله قرار گرفتند. صدها نفر از اعضا کشته و زخمی شدند. در هراس از بروز یک فاجعه انسانی، آمریکایی‌ها با دولت آلبانی وارد مذاکره شدند و آنها را قانع کردند تا به حدود ۳۰۰۰ عضو سازمان اجازه ورود دهد.
زنان مبارز گروه مجاهدین مشغول تمرین در زمان جنگ ایران و عراق (۱۹۸۴)
لولزیم باشا، رهبر حزب دموکراتیک آلبانی که آن زمان در دولت بود و حالا جزو نیروهای مخالف است، می‌گوید: “ما به آنها پناهگاهی برای در امان ماندن از حملات و آزار و اذیت پیشنهاد کردیم و احتمالا یک زندگی عادی در کشوری که مورد حمله و ظلم و ستم قرار نگیرند.”
در آلبانی سیاست به شدت دو قطبی است و تقریبا هر چیزی مورد مناقشه قرار می‌گیرد. اما شاید بتوان گفت تنها موضوع مورد تفاهم بین دولت و احزاب مخالف، حمایت از مهمانان ایرانی است.
برای مجاهدین خلق، آلبانی محیطی کاملا تازه است. غلام میرزایی از این که می‌دید حتی بچه‌ها هم موبایل دارند، متعجب شده بود. به دلیل این که تعدادی از ساختمان‌های مجاهدین در نقاط دور افتاده تیرانا بود، کنترل سازمان روی اعضا به سفت و سختی سابق نبود.
در عراق تمامی جنبه‌های زندگی اعضا کنترل میشد، ولی در آلبانی آنها به طور موقت توانستند درجه‌ای از آزادی را تجربه کنند.
حسن حیرانی، یکی دیگر از اعضای جدا شده سازمان می‌گوید: “زمین‌های ناهمواری پشت آپارتمان‌های ما بود که فرمانده‌ها می‌گفتند باید آنجا تمرینات روزانه‌مان را انجام دهیم.”
حیرانی و همراهانش از درختان و بوته‌ها به عنوان پوششی برای رساندن خودشان به یک “کافی نت” که آن نزدیکی‌ها بود استفاده می‌کردند تا بتوانند یواشکی با بستگانشان تماس بگیرند.
حسن حیرانی
او می‌گوید: “وقتی که عراق بودیم، اگر می‌خواستید به خانواده تلفن بزنید، سازمان مجاهدین خلق شما را ضعیف می‌نامید. ما هیچ رابطه‌ای با بستگانمان نداشتیم. ولی وقتی به تیرانا آمدیم توانستیم از اینترنت استفاده شخصی کنیم.”
اواخر سال ۲۰۱۷ سازمان مجاهدین خلق به دفتر مرکزی جدیدی منتقل شد. اردوگاه جدید روی تپه‌ای در حدود ۳۰ کیلومتری تیرانا ساخته شد.
پشت دروازه‌های آهنی بزرگ، یک طاق مرمر مجلل با شیرهای طلایی روی آن دیده میشود. همین طور بلواری که به بنای یادبود هزاران نفری می‌رسد که جانشان را در راه مبارزه سازمان مجاهدین خلق با حکومت ایران از دست دادند.
وقتی که عراق بودیم، اگر می‌خواستید به خانواده تلفن بزنید، سازمان مجاهدین خلق شما را ضعیف می‌نامید. ما هیچ رابطه‌ای با بستگانمان نداشتیم. ولی وقتی به تیرانا آمدیم توانستیم از اینترنت استفاده شخصی کنیم.
این جا خبرنگاران بدون دعوت با استقبال گرمی روبرو نخواهند شد. اما در ژوئیه ۲۰۱۸ هزاران نفر در نشست “ایران آزاد” مجاهدین در این اردوگاه حاضر شدند.
سیاستمدارانی از گوشه و کنار دنیا، افراد بانفوذ آلبانی و افرادی از مانزه (دهکده مجاور) در تالاری مجلل به هزاران عضو مجاهدین و رهبرشان، مریم رجوی ملحق شدند. رودی جولیانی، وکیل شخصی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا هم جزو مدعوین بود.
رودی جولیانی: اگر فکر میکنید که این یک فرقه است، یک جای کارتان ایراد دارد
او با اشاره به حاضران در تالار که یونیفرم پوشیده و جداسازی جنسیتی شده بودند، گفت: “این‌ها مردمانی هستند که وقف آزادی شده‌اند و اگر فکر میکنید که این یک فرقه است، یک جای کارتان ایراد دارد.”
سیاستمداران قدرتمندی مانند جولیانی از سیاست مد نظر مجاهدین یعنی تغییر رژیم در ایران حمایت می‌کنند. مانیفست این گروه همچنین شامل تعهد به حقوق بشر، برابری جنسیتی و به خصوص دموکراسی برای ایران است.
اما حسن حیرانی دیگر این حرف‌ها را باور ندارد. او پارسال سازمان را در اعتراض به آن‌چه کنترل طاقت‌فرسای رئیسان بر زندگی خصوصی‌اش می‌دانست، ترک کرد. حیرانی در حدود ۲۰ سالگی به مجاهدین پیوست. او جذب تعهد آنها به کثرت‌گرایی سیاسی شده بود.
او می‌گوید: “خیلی جذاب بود. ولی اگر شما به دموکراسی معتقد باشید، نمی‌توانید روح اعضایتان را سرکوب کنید.”
حضیض زندگی حیرانی با مجاهدین عصر روزی بود که او مجبور به حضور در یک جلسه شد: “ما یک دفترچه کوچک داشتیم و باید در آن اگر لحظه‌ای تجربه سکسی داشتیم را می‌نوشتیم. برای مثال: امروز صبح حالت نعوظ پیدا کردم.”
حسن حیرانی سال ۲۰۰۶ در عراق
سازمان مجاهدین خلق رابطه عاشقانه و ازدواج را ممنوع کرده بود. اوضاع همیشه این گونه نبود و والدین و فرزندانشان به مجاهدین می‌پیوستند. اما پس از یک شکست خونین مجاهدین از حکومت ایران، کادر رهبری به این نتیجه رسید که دلیل این اتفاق عدم تمرکز مجاهدین به دلیل روابط شخصی بود.
پس از این بود که طلاق‌های زیادی رخ داد. بچه‌ها از والدین گرفته شدند (اغلب به مراکز نگهداری در اروپا فرستاده شدند) و از اعضای مجاهدین خواسته شد که این راه را ادامه دهند.
حیرانی می‌گوید که در آن دفتر حتی باید راجع به فکر و خیالشان هم می‌نوشتند: “برای مثال، وقتی من یک بچه را در تلویزیون می‌دیدم و حس می‌کردم خودم هم دوست دارم بچه و خانواده داشته باشم.”
اعضای مجاهدین مجبور بودند که مطالب دفترچه‌هایشان را در جلسه‌های روزانه مقابل فرمانده‌شان بخوانند. حیرانی می‌گوید: “این برای یک آدم خیلی سخت است.”
او حالا اردوگاه مجاهدین در مانزه را به “مزرعه حیوانات” تشبیه می‌کند؛ اثر انتقادی جرج اورول در مورد اتحاد جماهیر شوروی در دوران استالین. او می‌گوید: “این یک فرقه است.”
یک منبع دیپلماتیک در تیرانا سازمان مجاهدین خلق را به عنوان “یک گروه فرهنگی بی‌همتا، نه یک فرقه بلکه شبیه یک فرقه” توصیف می‌کند.
بی‌بی‌سی نتوانسته در مورد هیچ یک از این موضوعات نظر مجاهدین خلق را بداند، به این دلیل که سازمان پیشنهاد مصاحبه را قبول نکرده است. ولی در آلبانی، که تجربه چند دهه حکومت بسته کمونیستی را دارد، احساس همدلی نسبت به رهبران مجاهدین وجود دارد؛ دست‌کم در مورد محدودیت‌های روابط شخصی.
دیانا کولی، فعال حقوق زنان و نماینده سابق پارلمان از سوی حزب حاکم سوسیالیست می‌گوید: “در موقعیت‌های افراطی، باید گزینه‌های افراطی را انتخاب کنید. آنها عهد کرده‌اند که در تمام عمر برای آزادی کشورشان از دست یک رژیم تمامیت‌خواه مبارزه کنند. گاهی ما مجبور می‌شویم برای قبول یک باور قوی، خواسته‌های شخصی خود را قربانی کنیم. من این ذهنیت را درک می‌کنم.”
نگهبانان زن در مقر مجاهدین خلق در آلبانی
البته گروهی از آلبانیایی‌ها هم سازمان مجاهدین خلق را به چشم تهدیدی برای امنیت کشورشان نگاه می‌کنند.
دو دیپلمات ایرانی به اتهام برنامه‌ریزی خشونت‌آمیز علیه مجاهدین از این کشور اخراج شدند و اتحادیه اروپا تهران را به نقش داشتن در توطئه علیه مخالفان رژیم، از جمله اعضای مجاهدین خلق در خاک هلند، دانمارک و فرانسه متهم می‌کند. (سفارت ایران در تیرانا پیشنهاد بی‌بی‌سی برای مصاحبه را نپذیرفت.)
یک منبع برجسته در حزب سوسیالیست هم نگرانی‌اش را از کمبود ظرفیت نیروهای امنیتی برای نظارت بر بیش از ۲۵۰۰ عضو مجاهدین که تمرینات نظامی دارند، ابراز کرد: ” اینجا هرکسی که عقل داشته باشد حاضر به قبول آنها نمی‌شود.”
یک دیپلمات می‌گوید که بعضی از اعضای “جدا شده” سازمان به طور قطع با ایران همکاری می‌کنند. سازمان مجاهدین غلام میرزایی و حسن حیرانی را متهم می‌کند که مامور ایران هستند؛ اتهامی که آنها رد می‌کنند.
حالا هر دو مرد روی آینده خود تمرکز کرده‌اند. حسن حیرانی با کمک خانواده‌اش از ایران، یک کافه راه انداخته و با یک آلبانیایی رابطه عاشقانه دارد. در ۴۰ سالگی او از بیشتر اعضای سازمان جوان‌تر است و خوشبین باقی مانده است.
شرایط غلام میرزایی بی‌ثبات‌تر است. وضعیت سلامتش خوب نیست. در اثر جراحات ناشی از بمباران اردوگاه مجاهدین در عراق، او لنگ‌لنگان راه می‌رود و وضعیت مالی خوبی ندارد.
او تاوان اشتباهاتی را می‌دهد که در گذشته مرتکب شده؛ مسئله‌ای که پس از اولین تماس خانواده‌اش متوجه شد. سال ۱۹۸۰ که میرزایی راهی جنگ با عراق شد، پسری یک ماهه داشت.
پس از پایان جنگ ایران و عراق، همسر و سایر اعضای خانواده به دنبال او به اردوگاه مجاهدین در عراق رفتند. سازمان مجاهدین اما حاضر به پذیرفتن آنها نشد و موضوع را از نظر میرزایی مخفی نگه داشت.
مرد ۶۰ ساله هرگز نمی‌دانست که جایش به عنوان پدر و همسر چقدر خالی است تا این که پس از ۳۷ سال برای اولین بار از خانه به او تلفن زدند.
او می‌گوید: “آنها نگفتند که خانواده‌ام در جستجوی من به عراق آمدند. آنها هیچ چیز راجع به زن و پسرم نگفتند. تمام این‌سال‌ها من به همسر و فرزندم فکر می‌کردم. شاید آنها در جنگ کشته شده بودند… من چیزی نمی‌دانستم.”
غلام میرزایی در تیرانا
نوزادی که او به چشم دیده بود حالا نزدیک به ۴۰ سال دارد و میرزایی با افتخار عکس این مرد جا افتاده را در پروفایل واتس‌اپ خود گذاشته است. اما برقراری ارتباط مجدد، خالی از رنج هم نبود.
آنها نگفتند که خانواده‌ام در جستجوی من به عراق آمدند. آنها هیچ چیز راجع به زن و پسرم نگفتند. تمام این‌سال‌ها من به همسر و فرزندم فکر می‌کردم. شاید آنها در جنگ کشته شده بودند… من چیزی نمی‌دانستم
میرزایی می‌گوید: “من مسئول این وضعیت (جدایی) هستم. شب‌ها نمی‌توانم درست بخوابم، چون به آنها فکر می‌کنم. همیشه مضطرب و عصبانی هستم و از خودم خجالت می‌کشم.”
زندگی زیر سایه شرم آسان نیست و او حالا فقط یک آرزو دارد: “می‌خواهم به ایران برگردم و با پسر و همسرم زندگی کنم. این آرزوی من است.”
غلام میرزایی در جستجوی کمک به سفارت ایران در تیرانا رفته است و خانواده او هم در تهران با مسئولین مذاکره کرده‌اند. او هنوز پاسخی نگرفته است و در نتیجه بدون گرفتن شهروندی، بدون گذرنامه و در آرزوی بازگشت به خانه انتظار می‌کشد.
(پایان)
مجاهدین خلق در آلبانی . گروهی که اعضایش نباید به سکس فکر کنند
گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
***
Ali Safavi and MEK Fake News Exposed In Albania
The shadowy cult Trump advisors tout as an alternative to the Iranian government
Nobody Can Be “Comfortable” With Regime Change Involving MEK
Terrorists, cultists – or champions of Iranian democracy? The wild wild story of the MEK
The Many Faces of the MEK, Explained By Its Former Top Spy Massoud Khodabandeh
Secret MEK troll factory in Albania uses modern slaves (aka Mojahedin Khalq, MKO, NCRI ,Rajavi cult)
Mojahedin Khalq (MEK, MKO, NCRI, Rajavi cult) keyboard warriors target journalists, Academics, activistsهمچنین:
مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سی و یکم ژوئیه 2021:… یکی از شعارهایی که سازمان با آنها نیرو جذب می‌کرد شعار «استقلال» بود. وابستگی در زمان شاه که مشخص بود. در زمان جمهوری اسلامی هم می‌گفتند نظام سرمایه‌داری را به رسمیت شناخته است و نمی‌تواند مستقل باشد. این تنها طبقه کارگری و محرومین هستند که می‌توانند حکومت مستقل تشکیل بدهند و… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، تهران، سوم ژوئن 2021:… انتخابات در 2 خرداد 1376 برگزار شد و شمارش آراء انجام گردید. محمد خاتمی با کسب بیش از 20 میلیون رأی و نزدیک به 70 درصد آراء شرکت کنندگان در انتخابات به ریاست جمهوری ایران برگزیده شد. البته این اولین بار و آخرین باری نبود که پیش بینی امثال رجوی غلط از… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، تهران، دهم آوریل 2021:… حالا پس از سال ها افشاگری، تازه حذف حدود 300 حساب کاربری جعلی سازمان مجاهدین خلق توسط شبکه اجتماعی فیس بوک، که این حساب ها تماماً از مقر این سازمان در آلبانی هدایت می شوند، فقط یک درصد از میزان کل این نوع حساب ها را در برمی گیرد. سال گذشته، در… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، تهران، بیستم فوریه 2021:… ابراهیم خدابنده مدیر عامل انجمن نجات ایران نامه ای به ایلوا یوهانسون Ylva Johansson کمیسر امور داخلی اروپا نوشت و خواستار طرح موضوع نقض اولیه ترین حقوق انسانی اعضا و جداشدگان توسط سازمان مجاهدین خلق در آلبانی با مقامات این کشور گردید. همچنین تاکنون صدها نامه جداگانه از جانب خانواده ها برای… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، سی ام ژانویه 2021:… پیام سریال تلویزیونی “خانه امن” برای خانواده ها. هرچند این سریال در ژانر اطلاعاتی – امنیتی تهیه شده اما مباحث اجتماعی نهفته در متن آن به مراتب قوی تر و قابل تأمل تر است. این سریال اگرچه بر اساس یک داستان و سناریوی خیالی طراحی شده اما هرگز از حقیقت فاصله نگرفته… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، سیزدهم دسامبر 2020:… از جانب خانواده های دردمند و رنج کشیده اعضای سازمان مجاهدین خلق مایلم توجه شما را به بروز یک فاجعه انسانی به دلیل گسترش بیماری ناشی از کووید 19 در اردوگاه بسته و دورافتاده مجاهدین خلق در کشور آلبانی جلب نمایم. خبرهای بسیار نگران کننده از داخل اردوگاه حاکی است که جمع بسیاری… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، دوم دسامبر 2020:… در مکاتبات خود درباره شکایت خانواده های اعضای سازمان مجاهدین خلق از دولت آلبانی پاسخ داده اید که: “کمیته ناپدید شدگان اجباری (CED) مجموعه ای از متخصصان مستقل است که بر اجرای کنوانسیون توسط کشورهای عضو نظارت می کند.” جمهوری آلبانی یک کشور عضو بوده و کنوانسیون را امضا کرده است. بنابراین، این… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
انجمن نجات، مرکز تهران، دهم نوامبر 2020:… ما خانواده رحیم کیوکان، شامل همسر بهجت صدیقی و فرزندان مژگان، مهران، محسن، و لیلا کیوکان و نوه ها (جمعا 12 نفر) خواهان رسیدگی به شکایت خود از دولت آلبانی بر اساس کنوانسیون بین المللی ملل متحد برای حمایت از همه افراد در برابر ناپدید شدن اجباری که دولت آلبانی نیز از امضاکنندگان… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، ششم نوامبر 2020:… اخیراً، سازمان مجاهدین خلق به شکایات این خانواده ها به کمیته ناپدیدشدگان اجباری ملل متحد در رسانه های خود واکنش نشان داده و سعی کرده است از هزاران عضو خود، چند نفر را نشان داده و وانمود کند که آنها ناپدید نیستند بلکه در مکان مشخصی حضور دارند. با این حال، خانواده های… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
جیم. د. دین نشریه وترنرنز تودی، ترجمه ابراهیم خدابنده، انجمن نجات، هشتم سپتامبر 2020:… وی گفت: “من می خواهم به شما مریم رجوی بگویم که آلبانی یک کشور دموکراتیک است، و ما یک لیبرال دموکراسی هستیم، جایی که آزادی بیان داریم.” “ما هرگز ساکت نخواهیم شد. ما می خواهیم جنایات و کارهای غیرقانونی که شما در کشور من انجام می… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
انجمن نجات، ششم سپتامبر 2020:… در جریان هستید که کشور آلبانی خواهان عضویت در اتحادیه اروپاست اما این خواسته هنوز به دلیل میزان فساد در دستگاه اداری و قضایی این کشور و نداشتن استانداردهای لازم پاسخ مثبت دریافت نکرده است. حضور یک فرقه تروریستی در خاک این کشور که حتی اولیه ترین حقوق انسانی اعضای خود را نقض می کند…گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
ابراهیم خدابنده، ایران اینترلینک، چهاردهم اوت 2020:… خبرهایی از جانب برخی مرتبطین در دستگاه امنیتی آلبانی رسید که توطئه ای در کار است. از آنجا که احسان بیدی طی این یکسال علیرغم همه فشارها تن به خواسته های آنان نداده بود طرح دیگری را برنامه ریزی کرده بودند. اطلاع داده شد که می خواهند او را ابتدا آزاد کرده و… گزارش ساندی‌تایمز از مجاهدین
